| - giften, sw. v.
- fir-giften, sw. v.
- gi-giften, sw. v.
- gifthant, st. f.
- fir-giftuuurz, st. f.
- gifuriuidemo
- gifvrvid
- gifvvillit
- gîga, st. f.
- giganna
- gigant, st. m.
- gigarbenen
- gigare
- gigariu
- -gigeitit
- gigerugid
- gigerunna
- gigesan
- gigezzint
- giggilfêh, adj.
- gi:::gin
- gigleistiu
- gigleistu
- giglenchis
- gigloida
- gignasi
- gigoza
- gigoznaniua
- gigrabmit
- gigrapaner
- gigraponum
- gigremi ..
- gigrunfestid
- gigruzzit
- gi::gu
- gihatot
- gihbon
- gihereti
- giheschot
- giheta
- gihilibo
- gihilwo
- giht, mhd. st. n. f.
- fir-giht, st. f.
- gi-giht, st. f.
- -giht
- gihtboum, mhd. st. m.
- fir-gihten, sw. v.
- gi-gihti, st. n.
- fir-gihtîg, adj.
- fir-gihtgî, st. f.
- fir-gihtgôn, sw. v.
- gi-gihtgôn, sw. v.
- fir-gihtigtî, st. f.
- gihtuuurz, st. f.
- gihuddigo:n
- gîîen
- gikele
- gikeltvuahto
- gikilla, as. st. oder sw. f.
- -gickazzen
- gl, st. m. ?
- gil ..
- ..gil
- gilasuch
- gilasuht
- gilauue
- gildi
- gildigrasun
- gileherzi
- gileistiu
- gilesito
- gilge, mhd. f.
- ..gilidan
- gilidimest
- gilie
- giliez
- gilir
- gilire
- giliun..
- gil(i)uuî, st. f.
- gel(a)uuî, st. f.
- gilizanon
- gillister, ae. st. n.
- -gilo
- gloht, adj.
- gilôn, sw. v.
- gilouroth
- gilouui
- gilovua
- gilovuen
- gilsi, st. n.
- gilstar
- gilstiro, sw. m.
- giltar
- -gilti
- -giltî
- giluchemo
- giluh
- gima ..
- gimarz
- gi
- gimma, st. sw. f.
- gimmâri, st. m.
- gimmisc, adj.
- gimnta
- gimuosomoda
- gin, adj.
- gin
- gin
- -gin
- -ginni
- ginạemes
- ginazzen, sw. v.
- ginazzunga, st. f.
- ginedisostin
- in-ginen, sw. v.
- ginên, sw. v.
- ginôn, sw. v.
- genên, sw. v.
- ana-ginên, sw. v.
- gagan-ginên, sw. v.
- -ging
- gingainti
- gingên
- gi-gingên, sw. v.
- gingiber, st. m.
- ingiber, st. m.
- gingibero, sw. m.
- gingo, sw. m.
- ginitu
- a-ginnan, anl. st. v.
- bi-ginnan, st. v.
- gi-ginnan, st. v.
- in-ginnan, st. v.
- uuidar-in-ginnan, st. v.
- bi-ginnanto, adv.
- ginnen
- bi-ginnunga, st. f.
- ginôd, st. m.
- ginôn
- ginroda
- ginstigo
- gint
- gintht
- ginun
- ginunga, st. f.
- ginuz
- giochelmo
- giohhalma
- gi ok
- giol, st. m.
- giolichi
- gionsta
- gionsti
- gionuot
- giouid
- -gioz
- giozan, st. v.
- ana-giozan, st. v.
- bi-giozan, st. v.
- thuruh-giozan, st. v.
- fir-giozan, st. v.
- gi-giozan, st. v.
- in-giozan, st. v.
- ir-giozan, st. v.
- nidar-giozan, st. v.
- ûz-giozan, st. v.
- zi-giozan, st. v.
- zisamene-giozan, st. v.
- giozantlîh, adj.
- giozfaz, st. n.
- giozo, sw. m.
- giozoffar, st. n.
- giꝑchosota
- gipemperotem
- giperntiz
- gipeteren
- giphaisce
- giphisota
- giphit
- gipht
- gipił
- gipirinter
- gipiso
- gipiudi
- giplotto
- gîpon, aostndfrk. sw. v.
- giposa ..
- giposei
- giposith
- gipousi
- gipouvtuo
- gipposi
- gipr&ta
- gips, st.
- gipsîn, adj.
- gipue
- gipuosi
- gipuost
| | giften sw. v., mhd. nhd. Lexer giften; mnd. mnl. giften; ae. giftian; an. gipta. — Graff IV,126. Nur im Part. Praet. belegt. gi-gift-: nom. sg. m. -er Gl 1,442,10 (M); acc. pl. m. -a 2,112,69 (M, 4 Hss.); -gipht-: nom. sg. m. -er 1,442,9 (M, 1 Hs. -, 1 -pħt); acc. pl. m. -a 2,297,18 (M). Verschrieben: gi-gist-: nom. sg. m. -er Gl 2,467,55 (2 Hss.); ge-: acc. pl. m. -e 112,70 (M). jmdn. übergeben: a) jmdn. einer schlimmen Sache ausliefern, aussetzen: gigiphta [neque etenim ... et pro suis criminibus aeternis suppliciis] deditos [, ad veniam dominus resurgendo reparavit, Greg., Hom. II,22 p. 1 533] Gl 2,297,18 (3 Hss. biscerien); sich selbst dem Teufel ausliefern, verschreiben: gigiphter [inveni, eo quod] venundatus [sis, ut faceres malum in conspectu domini, 3. Reg. 21,20] 1,442,9; b) jmdn. einer Sache weihen, für etw. bestimmen: gigifta [quod non oporteat sacro ministerio] deditos [... ingredi tabernas, Conc. Laod. CXXVII p. 130] Gl 2,112,69. gigifter [hic erit ergo deus praescriptis lege sub una] deditus [officiis? Prud., Symm. I,335] 467,55.
fir-giften sw. v., mhd. nhd. Lexer vergiften; mnd. vorgiften, mnl. vergiften. — Graff IV,126. fir-kift-: 3. sg. -it Gl 2,515,43; uer-: part. prt. acc. pl. n. -iu 505,37. — fer-gift-: 3. sg. -it Gl 2,515,43; 2. pl. -ont 1,787,51; 1. sg. prt. -a 776,1; part. prt. -it 442,56; part. prt. acc. pl. f. -a Thoma, Glossen S. 11,6. 1) etw./jmdn. verkaufen, Hab und Gut veräußern: uerkiftiu addicta (Glosse: ... vel deputata, tradita) [avorum praedia foedis sub auctionibus successor exhaeres gemit, Prud., P. Laur. (II) 77] Gl 2,505,37. fergifta traditas esse [zu: nonne quasi alienas reputavit nos (Rahel u. Lea), et vendidit, comeditque pretium nostrum? Comm. in Gen. = Gen. 31,15] Thoma, Glossen S. 11,6. 2) jmdn. übergeben: a) jmdn. (jmdm.) preisgeben, ausliefern: fergifta [quos] tradidi [Satanae, ut discant non blasphemare, 1. Tim. 1,20] Gl 1,776,1. fergiftont (ihr Reichen) [Bd. 4, Sp. 255] addixistis [, et occidistis iustum, Jac. 5,6] 787,51; sich selbst dem Teufel ausliefern, verschreiben, m. Dat.: tiuuele fergiftit [inveni, eo quod] venundatus [sis, ut faceres malum in conspectu domini, 3. Reg. 21,20] 442,56; b) jmdn. einer Sache innerlich unterwerfen, von Abstr.: fergiftit [(felix quem) nitidis fallens circumflua copia rebus non capit ut puerum, nec inepto] addicit (Glosse: deputat, subiugat) [amori, Prud., Ham. 515] Gl 2,515,43.
gi-giften sw. v. — Graff IV,126. ge-giftit: 3. sg. Gl 2,77,8. Verschrieben: gi-gisti: 3. sg. prt.? (oder conj.?) Gl 2,471,33 (2 Hss.). etw. übergeben: a) (der Stadt Rom) etw. als Eigentum übergeben, übereignen: gigifti [sed multi duxere dei per prospera Romam ... Isis Nilicolas ... reliquit ... Mars] dedidit [Hebrum, Prud., Symm. II,495] Gl 2,471,33; b) etw. (abstr.) auf jmdn. übertragen: gegiftit [inest enim dignitas propria virtuti, quam protinus in eos quibus fuerit adiuncta] transfundit [Boeth., Cons. 3,4 p. 58,19] Gl 2,77,8 (vgl. Beitr. 73,198).
gifthant st. f. — Graff IV,971. gift-hant: nom. sg. Nb 253,18 [273,24]. Hand der Giftmischerin, Zaubergetränke bereitend: uuaz kemahton sar diu chriuter . unde diu gifthant . tiu dien liden dareton . sinne nemahton? o levem nimium manum . nec potentia gramina . quae ... non valent (vertere) corda.
fir-giftuuurz st. f.; vgl. nhd. giftwurz. Verschrieben: vvergist-vvurz: nom. sg. Gl 3,198,56 (SH B, Brix. Bll., 12. Jh.; l. vergiftvvurz, Steinm.). Echter Sturmhut, Aconitum Napellus L. (vgl. Marzell, Wb. 1,98 ff.) als Giftpflanze: aconita.
gifuriuidemo, gifvrvid Gl 2,717,38 = Wa 113,3. 578,21 = Wa 92,26 s. AWB furben.
gifvvillit Gl 4,82,4 s. gi-suuil(l)ên.
gîga st. f., mhd. Lexer gîge, nhd. geige; mnd. gîge, mnl. gige; an. gígja. giga: nom. sg. Gl 4,235,8 (clm 17 142, 12. Jh.). Geige: tricordum. Vgl. Trübners Dt. Wb. 3,66.
giganna Gl 1,470,15 s. AWB gi-gangan.
gigant st. m. (auch giganto sw. m.?), mhd. Lexer gîgant, nhd. gigant; mnd. im Plur. gîganten, mnl. gigant; ae. gigant; aus obliq. Kasus des griech.-lat. gigas, -antis. — Graff IV,142. Stark flektiert: gigant: nom. sg. O 4,12,61. Schwach flektiert (vgl. DWb. IV,1,7472) (?): gygande: nom. sg. Gl 4,373,7 (Stuttg., Theol. et phil. 4° 242, 12. Jh.). Riese: a) von Christus, der den Teufel besiegt hat: wohl schon mit den Neben-Bedd.: (übermenschl.) Streiter, Kämpfer, Held (vgl. DWb. IV, 1,7472 Abschn. 4): er quam so risi hera in lant joh kreftiger gigant, in einwigi er nan strewita, ther richi sinaz darota O 4,12,61; b) vom menschenfressenden einäugigen Riesen aus der griech. Mythologie: Poliphemum id est gygande Gl 4,373,7.
gigarbenen Gl 4,95,9/10 s. AWB graban. |
| giften
| | a) jmdn. einer schlimmen Sache ausliefern, aussetzen: gigiphta [neque etenim ... et pro suis criminibus aeternis suppliciis] deditos [, ad veniam dominus resurgendo reparavit, Greg., Hom. II,22 p. 1 533] Gl 2,297,18 (3 | | b) jmdn. einer Sache weihen, für etw. bestimmen: gigifta [quod non oporteat sacro ministerio] deditos [... ingredi tabernas, Conc. Laod. CXXVII p. 130] Gl 2,112,69. gigifter [hic erit ergo deus praescriptis | | fir-giften
| | 1) etw./jmdn. verkaufen, Hab und Gut veräußern: uerkiftiu addicta (Glosse: ... vel deputata, tradita) [avorum praedia foedis sub auctionibus successor exhaeres gemit, Prud., P. Laur. (II) 77] Gl | | 2) jmdn. übergeben: | | | a) jmdn. (jmdm.) preisgeben, ausliefern: fergifta [quos] tradidi [Satanae, ut discant non blasphemare, 1. Tim. 1,20] Gl 1,776,1. fergiftont (ihr Reichen) addixistis [, et occidistis iustum, Jac. 5,6] 787,51; | | | b) jmdn. einer Sache innerlich unterwerfen, von Abstr.: fergiftit [(felix quem) nitidis fallens circumflua copia rebus non capit ut puerum, nec inepto] addicit (Glosse: deputat, subiugat) [amori, Prud., Ham. 515] | | gi-giften
| | a) (der Stadt Rom) etw. als Eigentum übergeben, übereignen: gigifti [sed multi duxere dei per prospera Romam ... Isis Nilicolas ... reliquit ... Mars] dedidit [Hebrum, Prud., Symm. II,495] Gl 2,471,33; | | b) etw. (abstr.) auf jmdn. übertragen: gegiftit [inest enim dignitas propria virtuti, quam protinus in eos quibus fuerit adiuncta] transfundit [Boeth., Cons. 3,4 p. 58,19] Gl 2,77,8 (vgl. Beitr. 73,198). | | gigant
| | a) von Christus, der den Teufel besiegt hat: wohl schon mit den Neben-Bedd.: (übermenschl.) Streiter, Kämpfer, Held (vgl. DWb. IV, 1,7472 Abschn. 4): er quam so risi hera in lant joh kreftiger gigant, | | b) vom menschenfressenden einäugigen Riesen aus der griech. Mythologie: Poliphemum id est gygande Gl 4,373,7. |
|