| - ûz-graban, st. v.
- untar-grabanî, st. f.
- grabâri, st. m.
- bi-grabâri, st. m.
- bi-graberi, st. m.
- ir-grabâri, st. m.
- grabastat, st. f.
- grabauuart, st. m.
- grabauuerc, st. n.
- grabebart
- grab(e)meer, mhd. st. n.
- grabeschûvele, mhd. st. f.
- ir-grabida, st. f.
- grabiner
- grabîsarn, st. n.
- grabîsan, st. n.
- grabo1, sw. m.
- grabo2, sw. m.
- grabôn, sw. v.
- bi-grabôn, sw. v.
- gi-grabôn, sw. v.
- grabunga, st. f.
- ir-grabunga, st. f.
- grâd, st. m.
- grâdal, st. n., auch st. m.
- gradema
- grâden, sw. v.
- gradi
- gradit
- graf, st. m. oder n.
- grâvin(na), st. f.
- grafisanr
- grâvo, sw. m.
- grâfscaft, st. f.
- grâfscaf, st. f.
- graft, st. f.
- graftbilidi, st. n.
- gragen
- grai
- grâilîn, mhd. st. n.
- gram, adj.
- gramatihhâri, st. m.
- gram(m)atih, st. n.
- -gramôd
- -gramôn
- -gramônto
- -gramunga
- grana, st. sw. f.
- gran, st. f.
- grano, sw. m.
- granasprungal, adj.
- granasprungalî, st. f.
- granasprungi, adj.
- granasprungîg, adj.
- granch
- granescesnabel
- granich
- raniche
- grno, sw. m.
- granôd, st. m.
- granôn, sw. v.
- grans, st. m.
- gransa, st. f.
- granso, sw. m.
- grant, st. m.
- granugin
- granuh
- granuhca
- granunga, st. f.
- grâo, adj.
- grapanero
- gras, st. n.
- grasafaro, adj.
- grasag, adj.
- gi-grasagôn, sw. v.
- gras(a)mugga, sw.
- gras(a)uuurm, st. m.
- grasceffi
- graschafto
- graschat
- grasemusche
- grasvinc, mhd. st. m.
- grashisarn
- grashof, mnd. st. m.
- graslouche, mhd. st. n.
- grasôn, sw. v.
- grat
- grât, mhd. st. m.
- grâtag, adj.
- gratcapala
- grâtida, st. f.
- graua
- graua
- grauen
- graui
- ge-gravannussi, aostndfrk. st. n. oder st. f.
- under-graveri, and. st. m.
- grâuuên, sw. v.
- grâuui, adj.
- grâuuî(n), st. f.
- grauul
- grâuuôn, sw. v.
- grazlîhho, adv.
- grazzo, adv.
- g..re
- greander
- grebelîn, mhd. st. n.
- grebil1, st. m.
- grebil2, st. m.
- grêblîhi, as. adj.
- gredeunge
- greffe, mhd.
- greffel
- grefil
- greffeluder
- grefo
- grefti, st. n.
- greht
- grehti
- grehto
- greifa, st. sw.
- greifâri, st. m.
- greifil, adj.
- greiflîh, adj.
- greifôn, sw. v.
- bi-greifôn, sw. v.
- ir-greifôn, sw. v.
- greiz
- greizin
- grecko, sw. m.
- grello
- grem
- gremer
- gremî, st. f.
- gremglîhho, adv.
- gremisala, st. f.
- gremiz, adj.
- gremize
- geiziu
- gremizlîh, adj.
- gremizlîhho, adv.
- gremizzen, sw. v.
- gremizzender
- gremizzî, st. f.
- gremizzîg, adj.
- gremizzgî, st. f.
- gremizzo, adv.
- gremizzôd, st. m.
- gremizzôn, sw. v.
- ir-gremizzôn, sw. v.
- gremizzônto, adv.
- gremizzunga, st. f.
- gremmen, sw. v.
- gi-gremmen, sw. v.
- ir-gremmen, sw. v.
- gremmento, adv.
- gremmit
- gremmize
- grencendi
- grendel
- grendil
- grenzce
- grennen, sw. v.
- grensih
- grensing, st. m.
- grensih, st. m.
- grentil
- grepthi
- gressi
- gresso
- grestti
- gretetuoh, st. n.
- grethde
- gretzenach, mhd. st.
- greue
- greufnt
- greuil
- greuue
- grevinc, mnd. st. m.
- grexuuardun
- grezin
- gridwartho
- grieduuard
- griestêneken, mfrk. st. n.
- grîf, st. m.
- -grif
- grîfan, st. v.
- ana-grîfan, st. v.
- bi-grîfan, st. v.
- gi-grîfan, st. v.
- ubar-grîfan, st. v.
- umbi-grîfan, st. v.
- grîfanto, adv.
- griffil, st. m.
- griffila, st. sw.
- griffilfuotar, st. n.
- -griffôn
- grîfo, sw. m.
- -grift
- grihti
| | ûz-graban st. v., mhd. ûgraben, nhd. DWB ausgraben; mnl. utegraven. — Graff IV,304. Praes.: uz-grabo: 1. sg. Gl 1,706,2 (M); -crepis: 2. sg. 529,12 (M, 4 Hss.); -grebist: dass. 13 (M, 3 Hss.). Praet.: vz-grub: 3. sg. Gl 1,577,27 (M, clm 22201, 12. Jh.). etw. ausgraben, herausgraben: uzcrepis [sicut thesauros] effoderis [illam (sc. die Weisheit), Prov. 2,4] Gl 1,529,12. Als Vok.-Übers. des clm 22201 die Glossierungen: vzgrub [zu: (lingua tertia) domos magnatorum] effodit [Eccli. 28,17] 577,27 (Hss. sonst kontextgerecht untargruob). uzgrabo [zu: istud dei fanum in planitiem deducam, et altare] effodiam [2. Macc. 14,33] 706,2 (3 Parallelhss. kontextgerechtes zistôren).
untar-grabanî st. f. — Graff IV,303. untar-grapani: dat. sg. Gl 1,635,20 (v-, oben zwischen p und a klein i geschr. u. darüber ein Haken; „das letzte a scheint teilweise ausradiert“, Steinm.); acc. sg. 23; unter-: dat. sg. 21 (3 Hss., 1 Hs. vn-); -grapini: dass. 22; -grabin: dass. 23 (clm 22201, 12. Jh.; oder substant. Inf.?); alle M. das Untergraben, Unterwühlen, Unterminieren: mit untergrapani (2 Hss. ohne mit) [murus Babylonis ille latissimus] suffossione (1 Hs. -ionem) [suffodietur, Jer. 51,58] (2 späte Hss. irgrabunga).
grabâri st. m., mhd. Lexer grabære, nhd. gräber; mnd. grēver, mnl. gravere. grab-: nom. pl. -ara Beitr. 73,219 (Sal. c); -are Gl 4,155,59 (Sal. c, beide mus. Brit. Add. 18379, 13. Jh.). Totengräber: grabare pollinctores Gl 4,155,59. Beitr. 73,219.
bi-grabâri, -eri st. m. — Graff IV,305. pi-grap-: nom. pl. -ara Gl 1,650,14 (M, 6 Hss.); -grab-: dass. -ara 16 (M, 2 Hss.); -ere 17 (M). — bi-grab-: nom. sg. -ari Gl 3,141,69 (SH A, 2 Hss., 1 Hs. bi:-, 1 --); -ære 70 (SH A); -ar 70 (SH A; --); be-: dass. -ere 71 (SH A). 187,26 (SH B). Hbr. I,295,352 (SH A); -er Gl 3,141,71 (SH A). Leichenbestatter, Totengräber: pigrapara [donec sepeliant illud (os hominis)] pollinctores [in valle multitudinis Gog, Ez. 39,15] Gl 1,650,14 (9 Hss., davon 1 Hs. bigrabâri. grebil, 5 Hss. bifel(a)hâri). bigrabari pollinctor a pollutis cadaveribus, vel vespellio (spoliator cadaverum), vel humator [Hbr. I,295,351] 3,141,69. Hbr. I,295,352. polinctor begrabere vel vespellio, humator [Hbr. II,22,436] Gl 3,187,26.
ir-grabâri st. m. — Graff IV,304. ir-grabari: nom. sg. Gl 3,141,35 (SH A, Trier 31, 13. Jh., --). Handwerker, der ziseliert, getriebene Arbeit herstellt: caelator sculptor; vgl. irgraban 3, irgrabunga 3 b.
grabastat st. f., nhd. grabstat(t); vgl. nhd. grabstätte; mnd. grafstēde, mnl. grafstede. — Graff IV, 306. [Bd. 4, Sp. 395] graba-steti: acc. pl. ? T 193,5 (vgl. DWb. IV,1, 1639 f.). Begräbnisplatz, Friedhof: couftun ... accar leimuurhten in grabasteti elilentero emerunt ... agrum figuli in sepulturam peregrinorum; vgl. graft 3.
grabauuart st. m. grabe-vvarte: nom. pl. (?) Mayer, Glossen, nach S. 25,26 (vgl. Errata; Edinburgh, Adv. MS. 18. 5. 10, 12. Jh.); -warth: nom. sg. Gl 3,581,43 (clm 614, 13. Jh.); -bart: dass. 81,17 (SH A, 15. Jh.; zu b- für w- vgl. Weinhold, Bair. Gr. § 124). 1) Hyäne: hiena grabewart vel puto, -nis illintiso [Summ. Heinr. III,11,479] Gl 3,81,17. grabewarth hyaena 581,43. 2) (fraglich) übertr. auf eine Schabe, die Honigwaben zerstört: erphe grabevvarte [saepe favos ignotus adedit stelio et] lucifugis congesta cubilia blattis [Verg., G. IV,243] Mayer, Glossen, nach S. 25,26 (vgl. Errata; vgl. dazu Amsterd. Beitr. 11,25,44).
grabauuerc st. n. — Graff IV,305. crabe-uuergh (Np), grabe-uuerch (Npw): acc. sg. NpNpw 105,19. Relief, Skulptur: vnde taten sie ouh uuirs . daz sie uitulum bildoton in Oreb . unde daz crabeuuergh petoton et fecerunt vitulum in Oreb . et adoraverunt sculptile; vgl. graftbilidi, ? grefti.
grabebart Gl 3,81,17 s. AWB grabauuart.
grab(e)meer mhd. st. n., frühnhd. grabmesser (DWb. IV,1,1628 s.v. grabmaschine). grab-mezzer: nom. sg. Gl 4,159,18 (Sal. c, mus. Brit. Add. 18379, 13. Jh.). Grabstichel, Schnitzmesser (?): grabmezzer t. schrotmezzer scalpellum.
grabeschûvele mhd. st. f., nhd. grabschaufel. grabe-scuuel: nom. sg. Gl 4,266,7 (clm 6028 f. 46, 13. Jh.; Hs. be-). Grabscheit, Grabschaufel: sarculum howe fossorium grabescuuel [zu: descendebat ergo omnis Israel ad Philisthiim, ut exacuerat unusquisque vomerem suum, et ligonem et securim et sarculum, 1. Reg. 13,20]; vgl. Heyne, Hausalt. 2,73. |
| grabauuart
| | 1) Hyäne: hiena grabewart vel puto, -nis illintiso [Summ. Heinr. III,11,479] Gl 3,81,17. grabewarth hyaena 581,43. | | 2) (fraglich) übertr. auf eine Schabe, die Honigwaben zerstört: erphe grabevvarte [saepe favos ignotus adedit stelio et] lucifugis congesta cubilia blattis [Verg., G. IV,243] Mayer, Glossen, nach S. 25,26 (vgl. |
|