| - grimmisôn, sw. v.
- grimmit
- grimmo, adv.
- -grimmôd
- -grimmôn
- -grimmunga
- grimnussi, as.
- grîmo, sw. m.
- -grîmolt
- grimpo, as. sw. m.
- grina
- grînan, st. v.
- grindel
- grindil
- grint, st. m.
- grint, adj.
- grint
- grintil, st. m.
- grentil, st. m.
- bi-grintilôn, sw. v.
- fir-grintilôn, sw. v.
- grintlûs, st. f.
- grintobts
- grintoht, adj.
- grintohti, adj.
- grintuuurz, st. f.
- grintwurze, mhd. sw.
- grînunga, st. f.
- griobo, sw. m.
- grionemo
- griont, st. m.
- grioz, st. m.
- griozan, st. v.
- fir-griozan, st. v.
- griozboum, st. m.
- griozilîn, st. n.
- griozlant, st. n.
- -griozôt
- griozruoba, st. sw. f.
- griozstein, st. m.
- griozuuart, st. m.
- griozuuartil, st. m.
- griozuuarto, sw. m.
- griph
- bi-griphen, sw. v.
- gripheri, st. m.
- griphîg, adj.
- griphgî, st. f.
- griphlîh, adj.
- gripi
- gririu
- grîs, adj.
- gris-
- grîsenlîh, adj.
- grsil, adj.
- grist
- gris(t)gramôd, st. m.
- gris(t)gramôn, sw. v.
- ana-gris(t)gramôn, sw. v.
- gris(t)gramônto, adv.
- gris(t)gramunga, st. f.
- gristgrimmôd, st. m.
- gris(t)grimmôn, sw. v.
- ir-gris(t)grimmôn, sw. v.
- gristgrimmunga, st. f.
- bi-grtan, st. v.
- gritmâli, st. n.
- griusnia, as. sw. f.
- griut
- grivze
- grix
- grmiwurcz
- grob, adj.
- grobî, st. f.
- grobilvi
- grobo, adv.
- groccezan
- groen-
- groffen
- grogu:ni
- groibun
- gron
- gronare
- groninter
- grnspeith
- groppo, sw. m.
- gros
- grosa
- groselarium
- grosola, st. sw.?
- grosse
- gros
- groube
- grouben, sw. v.
- groubit
- groun-
- grouun
- grôz, st. m.
- grôz, adj.
- grôztharm, st. m.
- grozdia
- grozdrā
- grozdram
- grôz(e)gamandre(a)
- grôzeletih
- grôzên, sw. v.
- grôz(e)nezzila
- grôzî, st. f.
- grôzlut(t)i, adj.
- grôzmago1, sw. m.
- grôzmago2
- grôzmûs
- grôzsteinbrehha
- grozz-
- gruab&
- grubilôn, sw. v.
- gruegta
- grûên, sw. v.
- in-grûên, sw. v.
- in-grûêntlîh, adj.
- grufda
- gruft
- grufti, st. n.
- gruidun
- grûilunga, st. f.
- grûisal, st. n.
- ir-grûisôn, sw. v.
- ir-grûuuisôn, sw. v.
- ir-grûsen, sw. v.
- grûlîh, adj.
- grummer
- grun, st. m. u. f.
- grun-
- gruncenti
- gnde
- grundeba
- grundereba
- gi-grunden, mfrk.
- gi-grundian, and. sw. v.
- grundian
- grundil
- grundila
- grundreba
- grne dch
- grunil
- grni roch
- grunlaiche
- grunne-
- grunni
- grunnizôd, st. m.
- grunnizôt, st. m.
- grunt, st. m.
- grunten, sw. v.
- thuruh-grunten, sw. v.
- ir-grunten, sw. v.
- gruntfesten, sw. v.
- gruntfestî(n), st. f.
- gruntforscônti, part.
- gruntfrost, st. m.
- gruntfrosto, sw. m.
- -grunti, st. n.
- -grunti, adj.
- -gruntîg
- gruntila, st. sw. f.
- grundila, st. sw. f.
- gruntil, st. m.
- gruntlahha, st. f.
- gruntlahha, st. f.
- gruntleihha, st. f.
- gruntlîhho, adv.
- gruntlôsî, st. f.
- -grunto
- gruntsellôn, sw. v.
- gruntsoufî, st. f.
- gruntspeht
- grunzen, sw. v.
- gi-grunzen, sw. v.
- grunzic
- grunzîg, adj.
- grunzille
- grunzun
- gruoba, st. sw. f.
- gruobilî(n), st. n.
- grûôd, st. m.
- gruoen, sw. v.
- gruoh, st. m.
- gruon, st.
- gruonên, sw. v.
- ir-gruonên, sw. v.
- gruoni, adj.
- gruonî, st. f.
- gruonisal, st. n.
- gruonlenti, st. n.
- gruonôn, sw. v.
- gruonphelli, st. m.
- gruonphelll, st. m.
- gruonspeht, st. m.
- gruonispeht,, st. m.
- gruntspeht, st. m.
- gruonspehto, sw. m.
| | grimmisôn sw. v.; ae. grimsian. — Graff IV,325 f. crimmis-: 3. sg. -ot Gl 1,155,19 (R). 243,31 (Rδ; k-). 380,42 (Rb). 425,18 (Rb); 3. pl. -ont 2,312,14 (Rb); part. prs. nom. pl. m. -onte 1,290,68 (Jb-Rd). 1) wüten, toben: crimmisot saevit Gl 1,155,19. 243,31; vom Zorn Gottes: abulki crimmisot [vos hodie reliquistis dominum, et cras in universum Israel] ira [eius] desaeviet (Hs. deseruiet) [Jos. 22,18] 380,42; vom Schwert: uuafan crimmisot [num usque ad internecionem tuus] mucro desaeviet [? 2. Reg. 2,26] 425,18. 2) wütend, grimmig sein: crimmisonte [responderunt filii Iacob Sichem ... in dolo,] saevientes [ob stuprum sororis, Gen. 34,13] Gl 1,290,68. crimmisont [si quando (pastores) extrinsecus blandiuntur, intrinsecus] saeviunt [Greg., Hom. I,17 p. 1497] 2,312,14.
grimmit Mayer, Glossen, Errata, nach S. 102,13 s. krimman.
grimmo adv., mhd. grimme; as. grimmo; vgl. ae. grimme. — Graff IV,324. crimm-o: Gl 1,468,36 (Rf). 2,231,4 (S. Flor. III 222 B, 9. Jh., Wien 949, 9./10. Jh.; k-); -or: comp. 83,25 (2 Hss., darunter Stuttg. H. B. VI 109, 9. Jh.). 85,50 (Würzb. Mp. th. f. 146, 9. Jh.). 226,48 (S. Flor. III 222 B, 9. Jh.; k-). 758,45 (k-). 4,319,17; grimmo: 1,467,28 (M). 2,203,53 (S. Paul XXV d/82, 9./10. Jh.). [Bd. 4, Sp. 430] Verschrieben: criminor: comp. Gl 2,83,26. Mayer, Glossen S. 112,16 (oder crimmor, vgl. Beitr. (Tüb.) 102,317); hierher wohl auch verstümmelt: crim: Beitr. 52,158 (clm 6277, 9. Jh.; oder Grdf. zu grim?). 1) grausam, unbarmherzig: grimmo [occidistis eos (Juda)] atrociter [, ita ut ad caelum pertingeret vestra crudelitas, 2. Paral. 28,9] Gl 1,467,28. 468,36. grimmo [aut (rector)] immaniter (Hs. imminamiter) [feriendo quod delinquitur, ipse gravius delinquat, Greg., Cura 2,9 p. 29] 2,203,53. krimmo pittro [inimicitias ac damna quae valent,] atrociter [inferunt, ebda. 3,30 p. 87] 231,4, hierher wohl auch: crimmo [factusque est in morte viri] crudeliter [rigidus, ebda. 1,3 p. 5] Beitr. 52,158 (s. o. Formenteil). 2) streng, hart, von der Strafe: crimmor [huiusmodi pernicies] saevius [, et austerius vindicetur, Conc. Sard. I p. 137] Gl 2,83,25. 85,50. 4,319,17. Mayer, Glossen S. 112,16 = Beitr. (Tüb.) 102, 317. 3) heftig, stark: krimmor [quid vero] acrius [doctoris mentem, quam zelus dei frigit et excruciat? Greg., Cura 2,10 p. 32] Gl 2,226,48. 4) Fehlübers.: fastor hartor krimmor [temptavit autem idem Hilarius inposito diaconatus officio sibi eum] artius (Hs. arcius) [inplicare, Sulp. Sev., Mart. 5 p. 115,7] Gl 2,758,45 (arcius ist wohl als acrius aufgefaßt worden).
-grimmôd, -grimmôn, -grimmunga vgl. AWB gris(t)-.
[grimnussi as. (?) st. f.; vgl. ae. grimnes. grimnussi: dat. sg. Gl 2,583,30 = Wa 97,29 (Düsseld. F. 1, 9. oder 10. Jh.?); acc. sg. 4,302,27 = Wa 59,42 (Ess. Ev., 10. Jh.). Grausamkeit; unbarmherzige Härte: grimnussi [at noster iste sanguis ex vestra fluit crudelitate, vos] tyrannide [inpia exulceratis innocentum corpora, Prud., P. Rom. (X) 1092] Gl 2,583,30 = Wa 97,29. grimnussi ob duas causas dominum temptabant; si eam (eine Ehebrecherin) lapidare iuberet, eum illudere possent, dicentes quod semper misericordiam praedicaret et ipse severitatem ostenderet (vgl. Gallée, Sprachdenkm. S. 54) [zu: ut possent accusare eum, Joh. 8,6] 4,302,27 = Wa 59,42.]
grîmo sw. m.; as. grîma (s. u.); ae. gríma. crimun: nom. pl. Gl 2,150,21 (Fulda Aa 2, 10. Jh.); grimo: nom. sg. 4,245,12 (Jh) = Wa 111,9; verschr.: trimimū: nom. pl. 2,150,21 (S. Omer, 10. Jh.; vielleicht nur Korr. von t in r). 1) Larve, Maske: grimo mascus (Hs. muscus) Gl 4,245,12 = Wa 111,9. 2) Träger einer Larve, Maske, Schauspieler, Mime: crimun [ut] scaenicis (Hs. scaenici) [atque histrionibus, ... vel apostaticis conversis vel reversis ad deum, gratia vel reconciliatio non negetur, Conc. Afr. XLV] Gl 2,150,21. Vgl. Michiels S. 8 f. u. gríma ae.
-grîmolt vgl. AWB egisgrîmolt.
[grimpo as. sw. m., mnd. grimpe; nhd. grimpe. — Graff III,709. grimpo: nom. sg. Gl 4,245,14 = Wa 111,12 (Jh). Bez. für einen kleinen Fisch: Gründling: gobio (vgl. Diefb., Gl. 270c s. v. gubea).]
grina Gl 2,341,4 (Ld.) s. AWB gríma ae.
grînan st. v., mhd. grînen, nhd. greinen; mnd. grînen, mnl. grinen. — Graff IV,328. Praes.: crin-: 1. sg. -o Gl 2,453,50 (2 Hss.). 3,240, 57 (SH a 2). 348,53 (SH i); 3. sg. -it 1,600,43 (M); inf. -an 376,10; -en 11 (Sg 295, 9. Jh.). — grin-: 1. sg. -o Gl 2,382,30. 395,50. 3,220,21 (SH a 1). 240,56 (SH a 2). 276,23 (SH b, 3 Hss.). 301,38 (SH d). 318,36 (SH e). 336,29 (SH g, 3 Hss.). Hbr. II,120,51; -e Gl 3,220,21 [Bd. 4, Sp. 431] (SH a 1). 240,57 (SH a 2). 325,45 (SH f); -on 240,56 (SH a 2, 2 Hss.; zu -n vgl. Braune, Ahd. Gr.13 § 305 Anm. 4); 3. sg. -it 1,600,43 (M). 2,713,37; inf. -an 1,376,12 (S. Paul XXV d/82, 9./10. Jh.); -en 11 (Sg 9, 9. Jh.; gryn-). 2,736,39. Praet.: grin-: 3. sg. conj. -i Gl 1,600,41 (M, 5 Hss.). 2,153,16; -e 1,600,43 (M, clm 13002, 12. Jh.). Verschrieben: gririu: 1. sg. Beitr. (Halle) 86,392,14 (Wolf. Wiss. 50, 9. Jh.); ringo: dass. Gl 2,385,35 (Prag VIII H 4, 11. Jh.). 1) kläffen, heulen; belfern: a) von Tieren: vom Wolf: grinit [pleno lupus insidiatus ovili ...] fremit [ad caulas, Verg., A. IX,60] Gl 2,713,37; vom Hund: grinen ringere proprie est canum [ohne Kontext] 736,39; hierher wohl auch: rictu. ringo i. zannen ut canis et grino [zu: immotus et patente rictu (Glosse: rictus apertio oris) constitit (sc. der Märtyrer), Prud., P. Rom. (X)906] 382,30. 385,35. 395,50. 453,50; b) von Pers., in einem Bilde: grini schrian [invenit quasi nidum manus mea fortitudinem populorum ..., et non fuit qui moveret pennam, et aperiret os, et] ganniret [Is. 10,14] Gl 1,600,41 (Hss. auch zannen, ginên). grini ganniret [Cass., Inst. 12,8 p. 436 = Is. 10,14] 2,153,16; c) Glossenwort: grino gannio Gl 3,220,21. 240, 56. 276,23. 301,38. 318,36. 336,29. 348,53. Hbr. II,120, 51. grine grunnio Gl 3,325,45. grinu ogganio vel derideo [Prisc., Inst. II,46,17] Beitr. (Halle) 86,392,14. 2) (gegen jmdn.) murren, von Pers.: crinan ł uuinson [nullusque contra filios Israel] mutire [ausus est, Jos. 10,21] Gl 1,376,10 (1 Hs. grînan ł glîlôn). Abl. grînunga.
grindel, -il s. AWB grintil. |
| grimmisôn
| | 1) wüten, toben: crimmisot saevit Gl 1,155,19. 243,31; vom Zorn Gottes: abulki crimmisot [vos hodie reliquistis dominum, et cras in universum Israel] ira [eius] desaeviet (Hs. deseruiet) [Jos. 22,18] 380,42; | | 2) wütend, grimmig sein: crimmisonte [responderunt filii Iacob Sichem ... in dolo,] saevientes [ob stuprum sororis, Gen. 34,13] Gl 1,290,68. crimmisont [si quando (pastores) extrinsecus blandiuntur, intrinsecus] saeviunt [Greg., | | grimmo
| | 1) grausam, unbarmherzig: grimmo [occidistis eos (Juda)] atrociter [, ita ut ad caelum pertingeret vestra crudelitas, 2. Paral. 28,9] Gl 1,467,28. 468,36. grimmo [aut (rector)] immaniter (Hs. imminamiter) | | 2) streng, hart, von der Strafe: crimmor [huiusmodi pernicies] saevius [, et austerius vindicetur, Conc. Sard. I p. 137] Gl 2,83,25. 85,50. 4,319,17. Mayer, Glossen S. 112,16 = Beitr. (Tüb.) 102, 317. | | 3) heftig, stark: krimmor [quid vero] acrius [doctoris mentem, quam zelus dei frigit et excruciat? Greg., Cura 2,10 p. 32] Gl 2,226,48. | | 4) Fehlübers.: fastor hartor krimmor [temptavit autem idem Hilarius inposito diaconatus officio sibi eum] artius (Hs. arcius) [inplicare, Sulp. Sev., Mart. 5 p. 115,7] Gl 2,758,45 (arcius ist wohl als acrius aufgefaßt | | grîmo
| | 1) Larve, Maske: grimo mascus (Hs. muscus) Gl 4,245,12 = Wa 111,9. | | 2) Träger einer Larve, Maske, Schauspieler, Mime: crimun [ut] scaenicis (Hs. scaenici) [atque histrionibus, ... vel apostaticis conversis vel reversis ad deum, gratia vel reconciliatio non negetur, Conc. Afr. XLV] | | grînan
| | 1) kläffen, heulen; belfern: | | | a) von Tieren: vom Wolf: grinit [pleno lupus insidiatus ovili ...] fremit [ad caulas, Verg., A. IX,60] Gl 2,713,37; vom Hund: grinen ringere proprie est canum [ohne Kontext] 736,39; hierher wohl | | | b) von Pers., in einem Bilde: grini schrian [invenit quasi nidum manus mea fortitudinem populorum ..., et non fuit qui moveret pennam, et aperiret os, et] ganniret [Is. 10,14] Gl 1,600,41 (Hss. auch zannen, | | | c) Glossenwort: grino gannio Gl 3,220,21. 240, 56. 276,23. 301,38. 318,36. 336,29. 348,53. Hbr. II,120, 51. grine grunnio Gl 3,325,45. grinu ogganio vel derideo [Prisc., Inst. II,46,17] Beitr. (Halle) 86,392,14. | | 2) (gegen jmdn.) murren, von Pers.: crinan ł uuinson [nullusque contra filios Israel] mutire [ausus est, Jos. 10,21] Gl 1,376,10 (1 Hs. grînan ł glîlôn). |
|