| - gi-haba, st. f.
- habahc
- habalîh, adj.
- habalôn, sw. v.
- habalôs, adj.
- habamahtîg, adj.
- -haban, part. prt.
- ..habana
- habandsterre
- int-habanî1, st. f.
- int-habanî2, st. f.
- ir-habanî, st. f.
- -habanî
- bi-habannessi, st. n.
- bi-habannissî, st. f.
- bi-habannissida, st. f.
- habarhalm, st. m.
- -habâri
- bi-habâri, st. m.
- habarnezzila, sw. f.
- habaro, sw. m.
- habarscrecko, sw. m.
- habaruuurz, st. f.
- habba
- habbe
- habcsamo
- habda
- habech
- habeche, mhd. sw. m.
- habechesswum
- habeen
- habeh
- habên, sw. v.
- ana-habên, sw. v.
- bi-habên, sw. v.
- fir-habên, sw. v.
- gi-habên, sw. v.
- ingagani-habên, sw. v.
- in(t)-habên, sw. v.
- ûf-habên
- umbi-habên, sw. v.
- umbi-bi-habên, sw. v.
- untar-habên, sw. v.
- uuidar-habên, sw. v.
- zisamane-habên, sw. v.
- zisamane-folla-habên, sw. v.
- habendis
- habenisen
- habênto, adv.
- int-habênto, adv.
- umbi-habênto, adv.
- habeo
- haber
- haber
- habervre, mhd. st. m.
- haberîn, adj.
- habersâme, mhd. sw. m.
- haberwurm, mhd. st. m.
- habet
- bi-habêtî, st. f.
- gi-habêtî, st. f.
- habic
- habich
- habid, st. m.
- -habîg
- habih
- habihemo
- habihi
- habin
- habir-
- habiro
- habit
- habitant
- habke
- habo
- haboh
- it-habôn, sw. v.
- habuh, st. m.
- habuhhessuuam, st. m.
- habuhnessi
- habuhsuuammo, sw. m.
- habui
- habunga, st. f.
- habûnîsan, st. n.
- habwich
- hacca
- hacca
- haccho
- hacco
- hacge
- hacgo
- hach
- hach ..
- hachboum
- hachele
- hachges
- hach | inu
- hachit
- hacho
- hachta
- hachustim
- hacosunge
- hasila
- hacth
- hactvoch
- ha dach
- hadara, sw. f.
- haddōmiga
- haderik
- hađilîn, as. st. n.
- zi-hadilit, part.
- hádswǽpe, ae. sw. f.
- hadun
- ha e
- haeberhougan
- hæc fuch
- hæfern, ae. st. m.
- haefuc
- haer
- haerda
- haerenti
- hærin
- hærinc
- hærmel
- hærmil
- hæsine
- haeslin
- hǽst(e), ae. adj.
- hǽstig, ae. adj.
- hæt, ae. st. m.
- hætt, ae. st. m.
- hǽwe(n), ae. adj.
- haf-
- havan, st. m.
- havanâri, st. m.
- havaneri, st. m.
- havanskirbî(n), st. n.
- havenlîn, mhd. st. n.
- gi-hâvid, as. part.
- gi-hâvidlîko, as. adv.
- -hafoc
- hafode
- hafon
- haft, adj.
- haft, st. n.
- haft, st. m.
- bi-haft, adj.
- gi-haft, adj.
- haft-
- hafta, st. sw. f.
- haftbant, st. n.
- haftên, sw. v.
- ana-haftên, sw. v.
- gi-haftên, sw. v.
- zisama-haften, sw. v.
- zisamane-haftên, sw. v.
- zuo-haftên, sw. v.
- gi-hafto, adv.
- gi-sama-haftôn, sw. v.
- haftunga, st. f.
- hag, st. m.
- hago, sw. m.?
- hag
- haga
- haga-
- -haga
- hagal, st. m.
- -hagal
- hagalthruos, st. f.
- hagalthruosa?, st. f.
- hagaleia
- hagalgans, st. f.
- hagan, st. m.
- hagan
- haganahi, st. n.
- haganberi, st. n.
- haganbhuxa
- haganboum, st. m.
- hagiboum, st. m.
- hagboum, st. m.
- haganbuohha, sw.
- hagebuohha, sw.
- haganbutta, sw.
- haganthorn
- hagilthorn
- hegenthorn
- haganîn, adj.
- hagazussa, st. f.
- hâzussa, st. f.
- hagboum
- hagdorn, mhd. st. m.
- hage
- hage
- hagebuohha
- hagedorn
- hageleia
- -ia
- hagendornernoph
- hagendornknopf, mhd. st. m.
- int-hagenen, sw. v.
| | gi-haba st. f., mhd. Lexer gehabe, gehebe; vgl. nhd. gehabe n., gehaben n. — Graff IV,738. ka-hap-: nom. sg. -a Gl 1,67,5 (R); acc. sg. -a 2,291, 41 (M; c-); *hapu: dat. sg. 149,16 (mus. Brit. Arund. 393, 9. Jh.; * = gi- oder ga- oder ca-, vgl. Baesecke, Vor- u. Frühgeschichte 2,196). — ka-hab-: acc. sg. -a Gl 2,63,12; ke-: nom. sg. -a Nr 682,12 (Ausg.; -hâbâ Hs. G = S. CLXXV,13); acc. sg. -a Gl 4,316,15; gi-: dass. -a 2,65,21. 67,25. 70,41. Festschr. Ford S. 305,19; dat. pl. -on Gl 2,263,53 (Sg 299, 9./10. Jh.); ge-: acc. sg. -a 57,51. Nb 22,1 [24,5]. 1) Verhalten, Benehmen: froorun gahapu [quicunque eorum (die am Götzendienst Beteiligten) ...] laetiore (Hs. laetiores) habitu fuerunt [Conc. Anc. XXIV p. 119] Gl 2,149,16 (vgl. Steinm. u. Formenteil). ampahti cavuati cahapa habitum [zu: quia ille sanctitatis habitus, per terrena et abiecta opera ad ignominiam deceptionis venit, Greg., Hom. I,17 p. 1503 oder zu: huius mundi opera peragunt, et tamen de religioso habitu culmen honoris quaerunt, ebda. p. 1504; vgl. Steinm.] 291,41 (oder ‘Lebenswandel’?). 2) Gebärde, Geste: gihabon [itaque (superbus et lubricus) cum habitu saeculari vivebat in monasterio, verbis levis,] motibus (Hs. nutibus, La. moribus) instabilis [, mente tumidus, Greg., Hom. I,19 p. 1514] Gl 2,263,53 (oder zu 1 ?); des Redners: quid est pronuntiatio? kerertida . kebarda . kehaba . keuurftigi . kezami . sintsami . zuhtigi Nr 682,12. 3) (innere) Haltung: souueler in sinemo altere [Bd. 4, Sp. 528] stiller ... beidiu uersah . ih meino salda . ioh unsalda. Ter mahta haben ueste gehaba potuit tenere invictum vultum Nb 22,1 [24,5]. 4) Beschaffenheit, Art: gehaba [si penitus aegritudinis tuae causas] habitum [-que cognovi, Boeth., Cons. 2,1 p. 24,3] Gl 2,57,51. 63,12. 65,21. 67,25. 70,41. 4,316,15. Festschr. Ford S. 305,19. 5) Glossenwort: kahapa habitus Gl 1,67,5. Komp. ungihaba.
habahc Gl 3,20,1 s. AWB habuh.
habalîh adj., mhd. habe-, hebelich, nhd. hablich, häblich; mnd. hāvelĩk, hēvelĩk, hebbelĩk, mnl. havelijc. — Graff IV,738. habi-licher: nom. sg. m. Gl 4,215,26 (2 Hss.); verschr. -liohen: dat. pl. 346,1 (verschollene Grazer Hs.). Bedeutung unsicher: habilicher habilis Gl 4,215, 26. habilichen mayn [capit inpia Erinnys consensu faciles] manicisque tenacibus (Hs. tenacibus manicis) [artat, Prud., Psych. 567] 346,1 (mayn = maun = mouwen? Steinm. Danach würde mayn mhd. mouwe ‘Ärmel’ entsprechen. habilichen könnte nach lat. tenacibus ‘festhaltend’ bedeuten, müßte aber dann auf lat. manicis im Sinne von ‘Fessel’ bezogen werden).
habalôn sw. v. — Graff IV,737. hapaluntemo: part. prs. dat. sg. m. Gl 2,436,1 (clm 14395, 11. Jh.). Bedeutung unsicher: hapaluntemo parma (von anderer Hand) [tuosque alumpnos urbicos] lactante (vom Glossator zu laxante korr.) [conplexus sinu paterno amore nutrias, Prud., P. Laur. (II) 571]; Ahd. Gl.-Wb. S. 245: ‘mit etw. reichlich versehen sein’; vgl. auch Ahd. Wb. 1,816 s. v. barm.
habalôs adj., mhd. Lexer habelôs, nhd. hab(e)los; mnl. haveloos; vgl. ae. hæfenléas. — Graff II,261. habe-los-: gen. sg. m. -in Npgl 40,11 (-n aus -s korr., vgl. S. XXII,27); acc. sg. m. -en NpNpw 34,10 (2). 36,14 (Np alle -ô-). arm, bedürftig: substant.: den habelosen erzucchendo uzer sinero starcheron handen eripiens inopem de manu fortiorum eius NpNpw 34,10. sundige zugen iro suert ... daz sie nideruuerfen armen unde habelosen gladium evaginaverunt peccatores ... ut deiiciant pauperem et inopem 36,14. habe aber du min gnada . truhten. Daz ist ex forma serui gesprochen . unde ex forma inopis et pauperis (fone demo pilde des habelosin . unde des turftigen) Npgl 40,11; — etw. nicht habend, ohne etw., mit Gen.: du losest . den uuenegen mennischen . habelosen . dero tugede . fone dero tiefalo handen NpNpw 34,10.
habamahtîg adj. — Graff II,619. haba-mahtig-: gen. sg. n. -is Nk 424,8/9 (Hs. B = S. CXXV,22/23) [66,21]; habe-: Grdf. -] 10 [22]; nom. sg. n. -a 9 [22]; gen. sg. n. -is 8/9 [21]; dat. sg. n. -en 477,6 [122,13] (alle -î-); gen. pl. -ôn 473,14 [118,13]. fähig, etw. (insbes. eine Eigenschaft) zu haben: haba ist habemahtigis tinges . unde daz habemahtiga . ist fone habo habemahtig habitus habilis rei habitus est . et habilis res . habitu habilis est Nk 424,8/9. 9. 10 [66,21. 22]; substant.: darben cheden uuir iogelichiz tero habemahtigon . tanne. Tanne daz nehabit . taz haben solta privari autem tunc dicimus . unumquodque habitus susceptibilium. Quando in quo natum est habere nullo modo habet 473,14 [118,13]. uuanda diu nehabint medium . tero io daz eina be note sol anauuesen demo habemahtigen horum enim nihil est medium . quorum alterum necessarium erat inesse susceptibili 477,6 [122,13]. Vgl. Jaehrling S. 100. [Bd. 4, Sp. 529]
-haban part. prt. s. AWB int-, AWB ir-, AWB ubar-, AWB ûfir-, untar-heffen, -heven.
..habana Gl 1,621,56 (vgl. Beitr. (Halle) 85,90) s. heffen, heven.
habandsterre H 14,2,1 s. AWB âbandstern.
int-habanî1 st. f.; vgl. z. Bildung Wilm., Gr. 22 § 261 Anm. — Graff IV,736. ant-habani: nom. oder acc. sg. Gl 1,584,10 (Rb). Zurückhaltung, Geduld: [vae his, qui perdiderunt] sustinentiam (Hs. sustinencia, evtl. mit weggelassenem Nasalstrich, vgl. Meineke, Bernstein S. 119) [, et qui dereliquerunt vias rectas, Eccli. 2,16].
int-habanî2 st. f. — Graff IV,818. int-habanii: dat. sg. S 274,1 (B). Selbsterhebung, Anmaßung: .. fater si kinemmit nalles sinera inthabanii .. abbas autem quia vices Christi agit dominus et abbas vocetur non sua adsumptione, sed honore et amore Christi. Vgl. int-heffen. |
| gi-haba
| | 1) Verhalten, Benehmen: froorun gahapu [quicunque eorum (die am Götzendienst Beteiligten) ...] laetiore (Hs. laetiores) habitu fuerunt [Conc. Anc. XXIV p. 119] Gl 2,149,16 (vgl. Steinm. u. Formenteil). | | 2) Gebärde, Geste: gihabon [itaque (superbus et lubricus) cum habitu saeculari vivebat in monasterio, verbis levis,] motibus (Hs. nutibus, La. moribus) instabilis [, mente tumidus, Greg., Hom. I,19 p. 1514] | | 3) (innere) Haltung: souueler in sinemo altere stiller ... beidiu uersah . ih meino salda . ioh unsalda. Ter mahta haben ueste gehaba potuit tenere invictum vultum Nb 22,1 [24,5]. | | 4) Beschaffenheit, Art: gehaba [si penitus aegritudinis tuae causas] habitum [-que cognovi, Boeth., Cons. 2,1 p. 24,3] Gl 2,57,51. 63,12. 65,21. 67,25. 70,41. 4,316,15. Festschr. Ford S. 305,19. | | 5) Glossenwort: kahapa habitus Gl 1,67,5. |
|