| - habersâme, mhd. sw. m.
- haberwurm, mhd. st. m.
- habet
- bi-habêtî, st. f.
- gi-habêtî, st. f.
- habic
- habich
- habid, st. m.
- -habîg
- habih
- habihemo
- habihi
- habin
- habir-
- habiro
- habit
- habitant
- habke
- habo
- haboh
- it-habôn, sw. v.
- habuh, st. m.
- habuhhessuuam, st. m.
- habuhnessi
- habuhsuuammo, sw. m.
- habui
- habunga, st. f.
- habûnîsan, st. n.
- habwich
- hacca
- hacca
- haccho
- hacco
- hacge
- hacgo
- hach
- hach ..
- hachboum
- hachele
- hachges
- hach | inu
- hachit
- hacho
- hachta
- hachustim
- hacosunge
- hasila
- hacth
- hactvoch
- ha dach
- hadara, sw. f.
- haddōmiga
- haderik
- hađilîn, as. st. n.
- zi-hadilit, part.
- hádswǽpe, ae. sw. f.
- hadun
- ha e
- haeberhougan
- hæc fuch
- hæfern, ae. st. m.
- haefuc
- haer
- haerda
- haerenti
- hærin
- hærinc
- hærmel
- hærmil
- hæsine
- haeslin
- hǽst(e), ae. adj.
- hǽstig, ae. adj.
- hæt, ae. st. m.
- hætt, ae. st. m.
- hǽwe(n), ae. adj.
- haf-
- havan, st. m.
- havanâri, st. m.
- havaneri, st. m.
- havanskirbî(n), st. n.
- havenlîn, mhd. st. n.
- gi-hâvid, as. part.
- gi-hâvidlîko, as. adv.
- -hafoc
- hafode
- hafon
- haft, adj.
- haft, st. n.
- haft, st. m.
- bi-haft, adj.
- gi-haft, adj.
- haft-
- hafta, st. sw. f.
- haftbant, st. n.
- haftên, sw. v.
- ana-haftên, sw. v.
- gi-haftên, sw. v.
- zisama-haften, sw. v.
- zisamane-haftên, sw. v.
- zuo-haftên, sw. v.
- gi-hafto, adv.
- gi-sama-haftôn, sw. v.
- haftunga, st. f.
- hag, st. m.
- hago, sw. m.?
- hag
- haga
- haga-
- -haga
- hagal, st. m.
- -hagal
- hagalthruos, st. f.
- hagalthruosa?, st. f.
- hagaleia
- hagalgans, st. f.
- hagan, st. m.
- hagan
- haganahi, st. n.
- haganberi, st. n.
- haganbhuxa
- haganboum, st. m.
- hagiboum, st. m.
- hagboum, st. m.
- haganbuohha, sw.
- hagebuohha, sw.
- haganbutta, sw.
- haganthorn
- hagilthorn
- hegenthorn
- haganîn, adj.
- hagazussa, st. f.
- hâzussa, st. f.
- hagboum
- hagdorn, mhd. st. m.
- hage
- hage
- hagebuohha
- hagedorn
- hageleia
- -ia
- hagendornernoph
- hagendornknopf, mhd. st. m.
- int-hagenen, sw. v.
- hagenpau
- hagenpoim
- hagent..
- hagestal
- hagetb
- hâg(g)o, sw. m.
- hâcko, sw. m.
- hâko, sw. m.
- hagidorn
- hagil
- hagildorn
- hagimb9che
- haginbuck
- haginehe
- haginpoiche
- hagipm
- hagistolt
- hago
- umbi-hagôn
- hagtûba
- hagubart, st. m.
- haguthorn, st. m.
- hagunnan
- hagustalt
- hagastalt
- hagustaltman, st. m.
- hah
- -hâh
- haha, interj.
- hâhal, st. m.
- hâhala, st. f.
- hâhan, red. v.
- ana-hâhan, red. v.
- bi-hâhan, red. v.
- furi-hâhan, red. v.
- gi-hâhan, red. v.
- ir-hâhan, red. v.
- untar-hâhan, red. v.
- zuo-hâhan, red. v.
- hahhul, st. m.
- hahil
- hâhil, st. m.
- -hâhil
- hâhilanka
- hahir
- hahla
- hahpuch
- hâho, sw. m.
- hahorn
- hahs(e)na, st. f.
- bi-hahsentlîhho, adv.
- hahsinen, sw. v.
- int-hahsinen, sw. v.
- untar-hahsinen, sw. v.
- hahsinôn, sw. v.
- ir-hahsinôn, sw. v.
| | habersâme mhd. sw. m. haber-same: nom. sg. Gl 3,531,45 (clm 615, 14. Jh.). ? Bez. für den Vogel-Knöterich, Polygonum aviculare (vgl. Marzell, Wb. 3,891 ff.), oder den Großen Wegerich, Plantago major L. (vgl. ebda. 815 ff.): sanguinaria (vgl. Fischer, Pfl. S. 279, Diefb., Gl. 510 c); in den ahd. Glossen wird sanguinaria sonst u. a. durch sporagras, uuegabreita, -trata übersetzt.
haberwurm mhd. st. m. haber-wurm: nom. sg. Gl 3,48,12 (Innsbr. 355, 14. Jh.). Bez. für die Heuschrecke: locusta (Hss. auch heuui-, habarscrecko, habervre).
habet Np 90,10 s. AWB nâhen.
bi-habêtî st. f. — Graff IV,736. pi-hapeti: dat. sg. Gl 2,224,35 (clm 18550,1, 9. Jh.). Hierher wohl auch verstümmelt: pih..: dat. sg.? Beitr. 52,162,32 (clm 14379, 9. Jh.; s.u. 2). 1) Vorwand: pihapeti ne sub obtentu [largitatis ea quae possident, inutiliter spargant, Greg., Cura 3,20 p. 64] Gl 2,224,35. 2) Hierher wohl auch: das Zurückhalten einer Sache: pihabeti [si ergo nihil ei pro indigentibus loquitur, pro talenti] retentione [damnatur, Greg., Hom. I,9 p. 1467] Beitr. 52,162,32 (vgl. kihabeti Gl 2,309,3 z. gl. St.).
gi-habêtî st. f.; z. Bildung vgl. v. Bahder, Verbalabstr. S. 195. — Graff IV,735. ki-habeti: dat. sg. Gl 2,309,3 (Rb). das Zurückhalten einer Sache: [si ergo nihil ei pro indigentibus loquitur, pro talenti] retentione [damnatur, Greg., Hom. I,9 p. 1467].
habic, -ich s. AWB habuh.
habid st. m.; vgl. z. Bildung Wilm., Gr. 2,351 § 265,1 a. — Graff IV,735. habid: acc. sg. Npgl 77,49; gen. pl. -]o 72,1; habede: dat. sg. Nb 94,12 [104,16]. [Bd. 4, Sp. 582] habit: nom. sg. S 121,7 (Schularb., 11. Jh.; wohl mit Auslautverhärtung, vgl. holt Z. 11). Besitz; Besitztum: taz ter mennisko ... imo selbemo nesule dunchen scone . âne fone unlebendes tinges habede? ut animal ... non aliter sibi videatur splendere . nisi possessione inanimatae suppellectilis? Nb 94,12 [104,16]. diu sungen sie gote umbe den dang dero temporalium bonorum (zitlichon habido) Npgl 72,1. mali (angeli) uuurfen ignem de cęlo zebrennenne substantiam Iob (Iobis habid) 77,49; in einem Vergleich: tiu gelouba ist ter habit unde daz fant tero dingo quę sperantur, taz chid tero man gedingit fides est sperandarum substantia rerum [vgl. Hebr. 11,1] S 121,7. Vgl. anahabid.
-habîg vgl. AWB fasthabîg.
habih Gl 3,671,31 s. AWB habuh.
habihemo Gl 2,206,6 s. AWB abuh adj.
habihi s. AWB abuhî. |
| bi-habêtî
| | Hierher wohl auch verstümmelt: pih..: dat. sg.? Beitr. 52,162,32 (clm 14379, 9. Jh.; s.u. 2). | | 1) Vorwand: pihapeti ne sub obtentu [largitatis ea quae possident, inutiliter spargant, Greg., Cura 3,20 p. 64] Gl 2,224,35. | | 2) Hierher wohl auch: das Zurückhalten einer Sache: pihabeti [si ergo nihil ei pro indigentibus loquitur, pro talenti] retentione [damnatur, Greg., Hom. I,9 p. 1467] Beitr. 52,162,32 (vgl. kihabeti Gl 2,309,3 |
|