| - hage
- hagebuohha
- hagedorn
- hageleia
- -ia
- hagendornernoph
- hagendornknopf, mhd. st. m.
- int-hagenen, sw. v.
- hagenpau
- hagenpoim
- hagent..
- hagestal
- hagetb
- hâg(g)o, sw. m.
- hâcko, sw. m.
- hâko, sw. m.
- hagidorn
- hagil
- hagildorn
- hagimb9che
- haginbuck
- haginehe
- haginpoiche
- hagipm
- hagistolt
- hago
- umbi-hagôn
- hagtûba
- hagubart, st. m.
- haguthorn, st. m.
- hagunnan
- hagustalt
- hagastalt
- hagustaltman, st. m.
- hah
- -hâh
- haha, interj.
- hâhal, st. m.
- hâhala, st. f.
- hâhan, red. v.
- ana-hâhan, red. v.
- bi-hâhan, red. v.
- furi-hâhan, red. v.
- gi-hâhan, red. v.
- ir-hâhan, red. v.
- untar-hâhan, red. v.
- zuo-hâhan, red. v.
- hahhul, st. m.
- hahil
- hâhil, st. m.
- -hâhil
- hâhilanka
- hahir
- hahla
- hahpuch
- hâho, sw. m.
- hahorn
- hahs(e)na, st. f.
- bi-hahsentlîhho, adv.
- hahsinen, sw. v.
- int-hahsinen, sw. v.
- untar-hahsinen, sw. v.
- hahsinôn, sw. v.
- ir-hahsinôn, sw. v.
- haht
- haht-
- hahtnôdi, andfrk. st. n.
- -hâhunga
- haic
- haich
- haiche
- haidecch
- haideih
- haidrse
- haie
- hail
- hailb
- hailhopfe
- hailpoum
- halpawm
- hain
- hainmte
- hainwrc
- haipf
- hairinc
- hairra
- hairræ
- haisip
- haitaub
- haitb
- haitube
- -hâke
- hacka1, sw. f.
- hacka2, sw. f.
- -hackâri
- hacko, sw. m.
- hâcko
- hako, as. sw. m.
- hâko
- hal
- hala, st. f.
- hala, ae. sw. m.
- haladi
- halaftra
- halagi
- halandsplut
- halap
- hal(a)salz, st. n.
- halb, st. m.
- halb, adj. num.
- halb, praep.
- halb, st. f.
- halba, st. sw. f.
- -halbri
- halbbrunnan, part.
- halbe
- hlbe
- halbezzan, part.
- halbfisc, st. m.
- halbgiloubîg, adj.
- halbgiskeid, st. n.
- halbgot, st. m.
- halbgruoni, adj.
- halbgurtil, st. m.
- halbgurtila, st. f.?
- halbhôrit, part.
- halbhunt, st. m.
- halbîsan, st. n.
- halbkliuuua, st. f.
- halblibîg, adj.
- halblîh, adj.
- halbman, st. m.
- halbmanlîh, adj.
- halbo, adv.
- halbo
- -halbo
- halbôn
- bi-halbôn, sw. v.
- umbi-halbôn, sw. v.
- halbscaftîg, adj.
- halbskilt, st. m.
- halbscritan, part.
- halbtior, st. n.
- halbtioro, sw. m.
- halbtôt, adj.
- halbûn
- -halbunga
- ir-halbûnlîhhên, adv.
- ir-halbûnlîhho, adv.
- ir-halbûnlîhhon, adv.
- ir-halbûnlîhhun, adv.
- halces
- hald, adj.
- halda, sw. st. f.
- -halda
- haldên, sw. v.
- ana-haldên, sw. v.
- in-haldên, sw. v.
- nidar-haldên, sw. v.
- -haldi
- -haldî
- -haldîg
- haldirstnt
- haldôn, sw. v.
- halebirie
- haleftron
- haleg-
- halên, sw. v.
- holên, sw. v.
- ir-halênto, adv.
- halepe
- half
- halfdiorîg, as. adj.
- halfhis
- halfnot
- halftan
- halftanôd, st. m. o. n.
- halftanôdi, st. n.?
- halftanskeid, st. m.
- halftanteil, st. n.
- halfter
- halfthruin
- halftnot
- halftra, st. sw. f.
- halgelgans
- halht
- halhûs, st. n.
- hâli, adj.
- hâlî, st. f.
- halibe
- halifa
- hâlîgo, adv.
- hâlingûn, adv.
- halla, st. f.
- -hal(l)a
- hallingas
- halloc
- halm1, st. m.
- halm2, st. m.
- helmo, sw. m.?
| | hage Gl 4,194,23 s. hag.
hagebuohha s. AWB haganbuohha.
hagedorn s. AWB haguthorn.
hageleia, -ia Gl 3,340,63. 321,52 s. AWB agaleia.
hagendornernoph Gl 3,538,56 s. AWB hagendornknopf.
hagendornknopf mhd. st. m. hagen-dorner-noph (Wien 2524, 13. Jh.), hay-dornknop (Vat. Pal. 1259, 13. Jh.): nom. sg. Gl 3,538,56. Sproß oder Frucht (?) eines Dornenstrauches: cimarum rubi, bleibt wegen Unklarheit des lat. Lemmas unsicher. Für ‘Sproß’ spricht eine nd. Gl. des 14. Jh. cinarum rubeum dat scarpe van eyn bramberenstruke, ZfdPhil. 9,201,226, vgl. auch Diefb., Gl. 119a Cyma knyspel ł pflok ł wipfel an ruten o. an blumen, tolde ł spitze, sprßlein, vgl. cimax AWB holunder knoth Gl 3,527,18 u. Anm. 10, für ‘Frucht’ (des Weißdorns oder der Hundsrose) spricht Marzells Zusammenstellung (Wb. 3,1403. 1416 ff.) der Namen für die Hagebutte u. die Weißdornfrüchte mit -knopf; vgl. cima the crop of a tre, Wr.-W. 1,718,24.
? int-hagenen sw. v. (vgl. Krüer S. 251 u. die germ. Entsprechungen, bes. ae. onhagian, dazu Grimm, Dt. Gr.2 2,801; vgl. auch Wißmann, Nom. post. S. 72, wohl kaum in-thagên, vgl. Bergmann, Mfrk. Glossen [Bd. 4, Sp. 602] S. 298 Anm. 2236); vgl. mhd. (be-)hagen, nhd. behagen; as. bihagon, mnd. hāgen, mnl. (be-)hag(h)en; afries. hagia; ae. onhagian; an. haga. int-hagenda: 3. sg. prt. Gl 2,45,14 (Köln XIX, 9. Jh.). passend, genehm sein: [mansio ... in qua vir dei saepius ubi opportunitas] adridebat (placebat) [temporis, ... manere ... consueverat, Beda, Hist. eccles. V,2 p. 230].
hagenpau, -poim Gl 3,41,45/46. 56,50 s. AWB haganboum.
hagent.. Mayer, Glossen S. 99,15 s. AWB hangên.
hagestal Gl 1,475,11 = ZfdA. 109,230 s. AWB hagustalt.
hagetb Gl 3,23,45 s. AWB hegitûba. |
| |