| - lembilîn, st. n.
- lembirîn, adj.
- lemî, st. f.
- lemmen, sw. v.
- bi-lemmen, sw. v.
- ir-lemmen, sw. v.
- lemo
- lemsen, sw. v.
- len, adj.
- len(-)
- lena
- lenari
- lence
- lench
- lenchi
- lend-
- lendenbrado
- lendenier, mhd. st. m.
- lendent
- -lendes
- -lendi
- -lendig
- lendil
- lendinel
- ge-lendo, aostndfrk. sw. m.
- lenemēt
- lengevegære, mhd. st. m.
- lengen, sw. v.
- fora-lengen, sw. v.
- gi-lengen, sw. v.
- hina-lengen, sw. v.
- ir-lengen, sw. v.
- -lengen
- lengena
- -lengi
- lengî, st. f.
- -lengî
- lengicenes
- gi-lengida1, st. f.
- gi-lengida2
- gi-lengidî
- gi-lengidî
- lengin
- len(gi)z(-)
- len(gi)zin, st. m.
- lenc, adj.
- [h]lenken, sw. v.
- ir-[h]lenken, sw. v.
- ûz-[h]lenken, sw. v.
- -[h]lenki
- gi-[h]lenki, st. n.
- [h]lenkî(n)
- lenna, st. sw.?
- leno, adv.
- lent
- -lenta
- lenten
- lenten
- lenten, sw. v.
- zuo-lenten, sw. v.
- -lentes
- lenti, st. n.
- -lenti, adj.
- gi-lenti, st. n.
- lentî1, st. f.
- lentî2
- lentîbrâto, sw. m.
- lentinbrâto, sw. m.
- -lentida
- lentîfano, sw. m.
- -lentîg
- -lentgî
- lentilîn, st. n.
- lentin, st. f.
- lentî2, st. f.
- lentinbein, st. n.
- lentinbrâto
- lentinuuurz, st. f.
- lentîuuurz, st. f.
- lentîsuuero, sw. m.
- lentit
- lentîuuurz
- -lento
- -lentôn
- -lentôtî
- -lenttuom
- -lentunga
- lenz-
- lenzenmânôd, st. m.
- lenzinmânôd, st. m.
- lenzîg, adj.
- lenzimânôd, st. m.
- lenzin
- lenzinlîh, adj.
- lenzinmânôd
- lenzisc, adj.
- leo
- leo, interj.
- lio, interj.
- lê, interj.
- [h]lêo, st. m., auch n.?
- leobart
- leopar(-)
- leparcho
- lepato
- lepera
- lepetun
- lephan
- lephel
- gi-lephen, sw. v.
- lephil
- lepil
- lepor-
- leppard
- lepphan
- lēpriner
- leps(-)
- |ler
- gi-ler, st. m. oder n.
- lera
- lêra, st. f.
- leracra
- gi-leranî, st. f.
- -lêranti
- lêrâri, st. m.
- lêrârin, st. f.
- lere
- lêren, sw. v.
- bi-lêren, sw. v.
- thuruh-lêren, sw. v.
- gi-lêren, sw. v.
- lêrentlîh, adj.
- lêrento, adv.
- lerexha
- lêrhaft, adj.
- lericla
- lêrîg, adj.
- ler(i)hboum, st. m.
- lorihboum, st. m.
- lerihha, st. sw.?
- lêrihha, sw.
- lêuuerka, sw.
- -lêrit
- lerken, sw. v.
- gi-lêrlîh, adj.
- gi-lern, st. n.
- lernên
- bi-lernên, sw. v.
- fora-lernên, sw. v.
- gi-lernên, sw. v.
- lernunga, st. f.
- gi-lernunga, st. f.
- gi-lêrtî, st. f.
- lêrunga, st. f.
- les
- lesa1, sw. f.
- lesa2, sw. f.
- lesan, st. v.
- thuruh-lesan, st. v.
- gi-lesan, st. v.
- in-lesan
- ir-lesan, st. v.
- ûf-lesan, st. v.
- untar-lesan, st. v.
- ûz-lesan, st. v.
- ûz-gi-lesan, st. v.
- ûz-ir-lesan, st. v.
- uuidar-lesan, st. v.
- zisamane-lesan, st. v.
- lesanto, adv.
- lesâri, st. m.
- lesarihtî, st. f.
- lesatuoh, st. n.
- lesestoch
- lescan, as. st. v.
- ir-lescan, st. v.
- -lescanti
- lesken, sw. v.
- ir-lesken, sw. v.
- leso, sw. m.
- lesôn, sw. v.
- lespho
- lest-
- lesta
- lestilant
- let
- letacha
- letaha
- le.tar
- letch
- letdere
- letechîn, mhd. st. n.
- leth
- leth(-)
- lethartheo
- letih(ha)
- letisama
- letiston
- letisama
- lette
| | lembilîn st. n., mhd. Lexer lembelîn, nhd. DWB lämmlein. — Graff II,214. Erst ab 12. Jh. belegt, alle Belege im Nom. Sing. lampili: Gl 4,166,16 (Sal. d). — lambelin: Gl 3,76,28 (SH A, 2 Hss.). 444,6 (2 Hss., 1 Hs. -āb-). Hbr. I,141,368 (SH A). lembel-in: Gl 3,200,26 (SH B); -en: 76,30 (SH A); lämblein: 29 (SH A, 15. Jh.). Verschrieben: labilin: Gl 3,76,29 (SH A). Lämmchen: lambelin agniculus Gl 3,76,28. 200,26. Hbr. I,141,368. agnellus ł agniculus Gl 3,444,6. abelum 4,166,16 (zum lat. Lemma vgl. CGL VI,121 s. v. avillus).
lembirîn adj., mhd. Lexer lemberîn, nhd. (älter) lämmern; mnd. lemmeren, mnl. lammerijn. lēpriner: nom. sg. m. Gl 4,219,7 (cgm 187,11. Jh). vom Lamm stammend: agninus.
lemî st. f., mhd. Lexer leme, lem, nhd. DWB lähme; as. lemi (s. u.), mnl. lame, leme. — Graff II,210. lami: dat. sg. Gl 2,27,37. Schlechter, Aratorgl. S. 310,6; acc. pl. Gl 2,505,56 (2 Hss.). Beitr. (Halle) 85,239 (nach Gl 2,771,38; offenes -a-, -i an -m- angehängt). Tiefenbach, Aratorgl. S. 18,12; lemi: dass. Gl 2,433,3. 586,50 = Wa 100,16 (Düsseld. F. 1, 9. oder 10. Jh. (?); zu vorausgehendem thia acc. pl. vgl. Gallée, As. Gr.3 § 366 Anm. 14). Lähmung, Verstümmelung (durch Brechen der Gliedmaßen): helcidu lami [claudus erat, cui prima dies exordia vitae, membrorum cum] strage (nece, diminutione) [, dedit, Ar. I,245] Gl 2,27,37 (vgl. von Gadow, Aratorgl. S. 31,32; 1 Hs. nur gihelzida). Schlechter, Aratorgl. S. 310,6 (helzida fehlt). Tiefenbach, Aratorgl. S. 18,12. lami strage [ebda.] Beitr. (Halle) 85,239 (nach Gl 2,771,38). lami [si forte detur optio, malim dolore asperrimo] fragmenta [membrorum pati et pulcer intus vivere, Prud., P. Laur. (II) 219] Gl 2,505,56, z. gl. St. thia lemi 586,50 = Wa 100,16. pruhhi lemi fragmenta debilitates [ebda.] 433,3 (1 Hs. nur bruh; lemi debilitates von anderer Hand, Steinm.).
lemmen sw. v., mhd. lemen, nhd. DWB lähmen; mnd. lēmen, lemmen; afries. lemma, lamma (vgl. Beitr. 17,323); ae. lemian; an. lemja. — Graff II,210. lemiton: 3. pl. prt. Gl 1,487,40 (Rf); ki-lametan: part. prt. acc. sg. m. 2,306,50 (Rb). (jmdn., etw.) lähmen, schwächen: kilametan debilitatum [zu: de] debilitate [mentis suae quae tunc erit viris excusatio, quando haec ostendetur, quae cum [Bd. 5, Sp. 805] saeculo et sexum vicit, Greg., Hom. I,3 p. 1447] Gl 2,306,50; spez.: jmdn. verstümmeln, niedermetzeln: lemiton [filii autem Israel uno agmine persequentes,] debilitabant [omnes, quos invenire potuissent, Judith 15,4] 1,487,40.
bi-lemmen sw. v., mhd. MWB belemen; as. bilemmian (s. u.), mnd. belēmen, -lemmen. — Graff II,210 f. pi-lemmit: 3. sg. Gl 2,278,12 (M); bi-lemit: part. prt. Gl 1,697,28 (S. Paul XXV d/82, 9./10. Jh.). O 1,4,76; -lemidan: acc. sg. m. Gl 4,297,9 = Wa 55,19 (Ess. Ev., 10. Jh.). Verschrieben: pi-leinit: 3. sg. Gl 2,278,11 (M). jmdn., etw. lähmen: quando dominus infirmum curare voluit a paralysi, dimisit primo ei peccata ut ostenderet eum propter peccata sua esse debilitatum bilemidan (vgl. Gallée, Sprachdenkm. S. 44) [Randgl. zu: quorum fidem ut vidit, dixit: Homo remittuntur tibi peccata tua, Luc. 5,20] Gl 4,297,9 = Wa 55,19; in bezug auf etw., mit Gen.: theru spraha er (d. i. Zacharias) bilemit was [vgl. egressus autem non poterat loqui, Marg. nach Luc. 1,22] O 1,4,76; spez.: jmdn. verstümmeln, niedermetzeln: bilemit uurton [cumque cohors Iudae prima apparuisset, timor hostibus incussus est ... et gladiorum suorum ictibus] debilitarentur [2. Macc. 12,22] Gl 1,697,28; — in einem Bilde: unbeweglich machen, versperren: pisparrit pileinit ł pituit [ne ad se dominus veniat, claustra animi seris vitiorum] damnat [Greg., Hom. I,7 p. 1458] Gl 2,278,11 (3 Hss. nur bisperren, 1 Hs. nur insperren; zum lat. Lemma vgl. Mlat. Wb. III,17,58 ff.).
ir-lemmen sw. v., mhd. Lexer erlemen, nhd. (älter) erlähmen. — Graff II,210. ar-lemit: part. prt. Gl 1,277,14 (Jb-Rd). lähmen, verkrüppeln: arlemit arhelzit [zu: si quis commendaverit proximo suo ... iumentum ad custodiam, et mortuum fuerit, aut] debilitatum [... nollusque hoc viderit: iusiurandum erit, Ex. 22,10, oder zu: qui a proximo suo quidquam horum mutuo postulaverit, et] debilitatum [aut mortuum fuerit ... reddere compelletur, ebda. 14].
lemo Gl 1,611,62 s. AWB lîm.
? lemsen sw. v. (zum Ansatz vgl. Splett, Ahd. Wb. I,2,1224 (Einzeleinträge)). — Graff II,211. ki-lampsta: part. prt. nom. pl.? Gl 1,474,23 (Rb; zu -p- zwischen m u. s vgl. Schatz, Ahd. Gr. § 165); Raven erwägt neben lemsen auch ein sonst nicht bezeugtes (gi)limpfen, vgl. Raven I,106. 111. nur im Part. Praet.: verriegelt, versperrt: kilampsta [cumque adhuc assisterent, clausae portae sunt, et] oppilatae [: et posui custodes de habitatoribus Ierusalem, 2. Esdr. 7,3] (zur Eintragung der Glosse in einem Textglossar vgl. Meineke, Bernstein S. 190 f.).
len adj., nhd. dial. schwäb. len Fischer 4,1172, bair. rhein. len Schm. 1,1478, Rhein. Wb. 5,388; an. linr. — Graff II,218 s. v. leni. lenên: dat. pl. Nb 49,23 [40,8]. sanft: uuanda aber noh zit neist starcheren lachenes ... so choroen dia trimbi ze erest ubernemen . mit lenen unde mezigen gebahedon lenibus mediocribusque fomentis. Abl. leno. Vgl. lind. [Bd. 5, Sp. 806]
len(-) s. AWB lêhan(-).
lena s. AWB [h]lina. |
| |