Wörterbuchnetz
Althochdeutsches Wörterbuch Bibliographische AngabenLogo SAW
 
medili1 bis megin (Bd. 6, Sp. 331 bis 332)
Abschnitt zurück Abschnitt vor
Artikelverweis medili1 st. n. (vgl. Splett, Ahd. Wb. I,2,1225, Einzeleinträge). — Graff II,1050 s. v. nodili (?).
medili: acc. sg. F 26,16.
Sprache: in bruchstückhafter Übers.: .. meistar umbi daz elidiutiga .. medili meinita .. apostolus quad magister gentium insignis de illa barbara variaque locutione Paulus apostolus ait.
 
Artikelverweis 
? medili2 s. AWB medilla.
 
Artikelverweis 
-medili vgl. AWB lougmedili.
 
Artikelverweis 
medilla st. sw. f., auch ? medili2 st. n., mhd. Lexer medele f.; vgl. mnd. mêdelpenninge pl.; vgl. afrz. medaille (vgl. Diez 1,271). — Graff II,707 s. v. medili.
Starkes Fem.: medilla: dat. sg. Gl 1,712,22 (3 Hss., darunter Brüssel 18723, Gll. 10. Jh.). 5,13,42 (Augsb., Arch. 6, Gll. 10. Jh.); acc. sg. 1,727,40 (-e- aus i korr., Steinm.).
Schwaches Fem.: medilun: acc. sg. Gl 2,776,2.
Starkes Neutr.: medili: nom. sg. Gl 4,167,56 (Sal. d, clm 23496, 12. Jh.).
Fem. oder Neutr.: medile: nom. sg. Gl 3,412,30 [HD 1,76]; medele: dass. 4,181,62 (Melk K 51,14. Jh.). Mayer, Glossen S. 119,26 (Vat. lat. 625, 12./13. Jh.).
kleine Münze: medilla [nonne duo passeres] asse [vaeneunt: et unus ex illis non cadet super terram sine patre vestro? Matth. 10,29] Gl 1,712,22. 5,13,42. medilla [dico tibi, non exies inde, donec etiam novissimum] minutum [reddas, Luc. 12,59] 1,727,40. medile scherpf minuta (sc. dona viduae, vgl. Anm.) 3,412,30 [HD 1,78 u. Anm.]. medili assis 4,167,56. assis as. pondus quod potest in XII dividi 181,62. assis pondus quod potest in XII dividi Mayer, Glossen S. 119,26; — spez.: Dreier: medilun [nec habet quem porrigat ore] trientem [Juven. 3,267] Gl 2,776,2.
 
Artikelverweis 
medo s. AWB metu.
 
Artikelverweis 
[mêdon as. sw. v.; ae. médian (vgl. Bosw.-T., Suppl. S. 634). — Graff II,704 f.
gi-medodera: part. prt. dat. sg. f. Gl 2,719,37 (Jh) = Wa 114,19/20.
pachten: in gimedodera conducta [-que pater tellure serebat, Verg., A. XII,520].
Vgl. mieten.]
 
Artikelverweis 
megedebluome mhd. sw. m. f., nhd. magd-, mägdeblume; mnd. mēgedeblôme. [Bd. 6, Sp. 332]
Erst vom 13. Jh. an belegt.
megede-blome: nom. sg. Gl 3,594,52 (Leiden Voss. lat. 8° 78, 13. Jh.); meygde-blmē: nom. sg.? Beitr. 73,261,137 (zu -n vgl. Weinhold, Mhd. Gr. § 460).
Kontrahiert (vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 149 Anm. 5a): meide-blum-: nom. sg. -e Gl 3,539,1; -en 553,30 (zu -n s. o.); maid-blme: dass. 30/31; meydē-blum: dass. 527,7.
Hierher wohl auch (vgl. aber auch megedistele als Bildung zu mago): meghe-blumē: nom. sg.? Beitr. 73,261,139 (zu -n s. o.).
Magdblume:
a) Bez. für die Echte Kamille, Matricaria chamomilla L. (vgl. Marzell, Wb. 3,66 ff.): meydenblum camomilla Gl 3,527,7. 553,30. meideblume cacamilla (vgl. camomila id est bene olente, CGL III,619,65) 539,1 (1 Hs. kamillîn). meygdeblme chamomilla (Hs. De camomilla) [Macer Flor. XIV, Überschr.] Beitr. 73,261,137; hierher wohl auch, oder Bez. für die Hundskamille, Anthemis arvensis L. (vgl. Marzell a. a. O. 1,317 f.): megheblumē uł hundesblumen aut wizeblumen anthemim (Hs. -um) [magnis commendat laudibus auctor Asclepius, quam ... nos ... chamomillam dicimus, Macer Flor. XIV,1] 139;
b) Bez. für die Zaunwinde, Convolvulus sepium L. (vgl. Marzell a. a. O. 1,1149 ff.): ligustra .i. megedeblome [Rangl. zu:] ligusticum (Hs. ligustica) [Macer Flor. XXV, Überschr.] Gl 3,594,52. Gemeint ist bei Macer ligusticaLiebstöckel’, der Glossator übersetzt aber ligustrum; zu ligustrum = convolvulus vgl. Fischer, Pfl. S. 265.
 
Artikelverweis 
megedistele mhd. (st. sw.?) f.; zum Erstglied vgl. mago, nach Ahd. Gl.-Wb. S. 405 jedoch zu meio.
mege-distele: nom. sg. Gl 3,541,13 (Wien 2524, 13. Jh.).
Gemeine Gänsedistel, Sonchus oleraceus L. (vgl. Marzell, Wb. 4,393 ff., bes. 401): endivia (Hs. endu-) (1 Hs. gensedistel mhd.).
Vgl. Marzell a. a. O. 5,348 s. v. mai(en)distel, evtl. auch 346 s. v. magdistel.
 
Artikelverweis 
megheblumē Beitr. 73,261,139 s. AWB megedebluome mhd.
 
Artikelverweis 
-megî vgl. unmegî.
 
Artikelverweis 
megin adj. (zum Ansatz vgl. Heidermanns, Primäradj. S. 392); an. meginn. — Graff II,620 s. v. magan, megin.
megina: nom. acc. sg. n. Gl 1,262,31 (R; -n:a, vor -a ist i radiert).
Hierher auch (?), verschrieben: vvegin: nom. sg. m. Amsterd. Beitr. 19,83 (Edinburgh 18.5.10, 12. Jh.; nach Siewert, Horazgl. S. 353 w-, l. megin, so Langbroek, Amsterd. Beitr. 33,35, s. auch unten).
stark, mächtig (?): megina validum Gl 1,262,31. megin [alter, ubi dicto citius curata sopori membra dedit,] vegetus [praescripta ad munia surgit, Hor., Serm. II,2,81] Amsterd. Beitr. 19,83 (zur Auffassung von megin als Adj. vgl. Langbroek, Unters. S. 69, mit Verweis auf Splett, Sam.-Stud. S. 144 u. ders., Ahd. Wb. I,2,581. Erwogen wird auch eine Deutung als Subst. megin, vgl. Langbroek a. a. O.; oder ist doch von einem sonst nicht belegten Adj. uuegîn ‘munter’, so Siewert a. a. O. S. 359 f., vgl. dazu Langbroek, Amsterd. Beitr. 33,35, auszugehen?).