Wörterbuchnetz
Althochdeutsches Wörterbuch Bibliographische AngabenLogo SAW
 
medili2 bis megin (Bd. 6, Sp. 331 bis 332)
Abschnitt zurück Abschnitt vor
Artikelverweis ? medili2 s. AWB medilla.
 
Artikelverweis 
-medili vgl. AWB lougmedili.
 
Artikelverweis 
medilla st. sw. f., auch ? medili2 st. n., mhd. Lexer medele f.; vgl. mnd. mêdelpenninge pl.; vgl. afrz. medaille (vgl. Diez 1,271). — Graff II,707 s. v. medili.
Starkes Fem.: medilla: dat. sg. Gl 1,712,22 (3 Hss., darunter Brüssel 18723, Gll. 10. Jh.). 5,13,42 (Augsb., Arch. 6, Gll. 10. Jh.); acc. sg. 1,727,40 (-e- aus i korr., Steinm.).
Schwaches Fem.: medilun: acc. sg. Gl 2,776,2.
Starkes Neutr.: medili: nom. sg. Gl 4,167,56 (Sal. d, clm 23496, 12. Jh.).
Fem. oder Neutr.: medile: nom. sg. Gl 3,412,30 [HD 1,76]; medele: dass. 4,181,62 (Melk K 51,14. Jh.). Mayer, Glossen S. 119,26 (Vat. lat. 625, 12./13. Jh.).
kleine Münze: medilla [nonne duo passeres] asse [vaeneunt: et unus ex illis non cadet super terram sine patre vestro? Matth. 10,29] Gl 1,712,22. 5,13,42. medilla [dico tibi, non exies inde, donec etiam novissimum] minutum [reddas, Luc. 12,59] 1,727,40. medile scherpf minuta (sc. dona viduae, vgl. Anm.) 3,412,30 [HD 1,78 u. Anm.]. medili assis 4,167,56. assis as. pondus quod potest in XII dividi 181,62. assis pondus quod potest in XII dividi Mayer, Glossen S. 119,26; — spez.: Dreier: medilun [nec habet quem porrigat ore] trientem [Juven. 3,267] Gl 2,776,2.
 
Artikelverweis 
medo s. AWB metu.
 
Artikelverweis 
[mêdon as. sw. v.; ae. médian (vgl. Bosw.-T., Suppl. S. 634). — Graff II,704 f.
gi-medodera: part. prt. dat. sg. f. Gl 2,719,37 (Jh) = Wa 114,19/20.
pachten: in gimedodera conducta [-que pater tellure serebat, Verg., A. XII,520].
Vgl. mieten.]
 
Artikelverweis 
megedebluome mhd. sw. m. f., nhd. magd-, mägdeblume; mnd. mēgedeblôme. [Bd. 6, Sp. 332]
Erst vom 13. Jh. an belegt.
megede-blome: nom. sg. Gl 3,594,52 (Leiden Voss. lat. 8° 78, 13. Jh.); meygde-blmē: nom. sg.? Beitr. 73,261,137 (zu -n vgl. Weinhold, Mhd. Gr. § 460).
Kontrahiert (vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 149 Anm. 5a): meide-blum-: nom. sg. -e Gl 3,539,1; -en 553,30 (zu -n s. o.); maid-blme: dass. 30/31; meydē-blum: dass. 527,7.
Hierher wohl auch (vgl. aber auch megedistele als Bildung zu mago): meghe-blumē: nom. sg.? Beitr. 73,261,139 (zu -n s. o.).
Magdblume:
a) Bez. für die Echte Kamille, Matricaria chamomilla L. (vgl. Marzell, Wb. 3,66 ff.): meydenblum camomilla Gl 3,527,7. 553,30. meideblume cacamilla (vgl. camomila id est bene olente, CGL III,619,65) 539,1 (1 Hs. kamillîn). meygdeblme chamomilla (Hs. De camomilla) [Macer Flor. XIV, Überschr.] Beitr. 73,261,137; hierher wohl auch, oder Bez. für die Hundskamille, Anthemis arvensis L. (vgl. Marzell a. a. O. 1,317 f.): megheblumē uł hundesblumen aut wizeblumen anthemim (Hs. -um) [magnis commendat laudibus auctor Asclepius, quam ... nos ... chamomillam dicimus, Macer Flor. XIV,1] 139;
b) Bez. für die Zaunwinde, Convolvulus sepium L. (vgl. Marzell a. a. O. 1,1149 ff.): ligustra .i. megedeblome [Rangl. zu:] ligusticum (Hs. ligustica) [Macer Flor. XXV, Überschr.] Gl 3,594,52. Gemeint ist bei Macer ligusticaLiebstöckel’, der Glossator übersetzt aber ligustrum; zu ligustrum = convolvulus vgl. Fischer, Pfl. S. 265.
 
Artikelverweis 
megedistele mhd. (st. sw.?) f.; zum Erstglied vgl. mago, nach Ahd. Gl.-Wb. S. 405 jedoch zu meio.
mege-distele: nom. sg. Gl 3,541,13 (Wien 2524, 13. Jh.).
Gemeine Gänsedistel, Sonchus oleraceus L. (vgl. Marzell, Wb. 4,393 ff., bes. 401): endivia (Hs. endu-) (1 Hs. gensedistel mhd.).
Vgl. Marzell a. a. O. 5,348 s. v. mai(en)distel, evtl. auch 346 s. v. magdistel.
 
Artikelverweis 
megheblumē Beitr. 73,261,139 s. AWB megedebluome mhd.
 
Artikelverweis 
-megî vgl. unmegî.
 
Artikelverweis 
megin adj. (zum Ansatz vgl. Heidermanns, Primäradj. S. 392); an. meginn. — Graff II,620 s. v. magan, megin.
megina: nom. acc. sg. n. Gl 1,262,31 (R; -n:a, vor -a ist i radiert).
Hierher auch (?), verschrieben: vvegin: nom. sg. m. Amsterd. Beitr. 19,83 (Edinburgh 18.5.10, 12. Jh.; nach Siewert, Horazgl. S. 353 w-, l. megin, so Langbroek, Amsterd. Beitr. 33,35, s. auch unten).
stark, mächtig (?): megina validum Gl 1,262,31. megin [alter, ubi dicto citius curata sopori membra dedit,] vegetus [praescripta ad munia surgit, Hor., Serm. II,2,81] Amsterd. Beitr. 19,83 (zur Auffassung von megin als Adj. vgl. Langbroek, Unters. S. 69, mit Verweis auf Splett, Sam.-Stud. S. 144 u. ders., Ahd. Wb. I,2,581. Erwogen wird auch eine Deutung als Subst. megin, vgl. Langbroek a. a. O.; oder ist doch von einem sonst nicht belegten Adj. uuegîn ‘munter’, so Siewert a. a. O. S. 359 f., vgl. dazu Langbroek, Amsterd. Beitr. 33,35, auszugehen?).
 
Artikelverweis 
megin st. n. s. magan.