| - meidebluome
- meidi
- meierambet, mhd. st. n.
- meierse, mfrk. sw. f.
- meigelana
- meigere
- meigil
- meil, st. n.
- meila, st. sw. f.
- meilhaft, adj.
- meiligôn, sw. v.
- mein, adj.
- mein, st. n.
- mein
- mein
- gi-mein
- meina, st. f.
- gi-meina, sw. f.
- -meinde
- meindi
- meineid, st. m.
- meineidîg, adj.
- fir-meinen1, sw. v.
- meinen, sw. v.
- bi-meinen, sw. v.
- fir-meinen2, sw. v.
- fora-bi-meinen, sw. v.
- gi-meinen, sw. v.
- zuo-bi-meinen, sw. v.
- meinento, adv.
- gi-meinento, adv.
- meinfirlor, st. m.
- meinflore
- meinfol, adj.
- meinfollida, st. f.
- meinfollîh, adj.
- meinfullîg
- meinhuor, st. m. n.
- -meini
- gi-meini, adj.
- gi-mein, adj.
- gi-meinî, st. f.
- meinida, st. f.
- -meinida
- bi-meinida
- bi-meinidî
- fir-meinida
- fir-meinidî
- gi-meinida1
- gi-meinidî
- gi-meinida2
- gi-meinidî
- fora-gi-meinidôn, sw. v.
- fir-meinisôn, sw. v.
- meinlîh, adj.
- gi-meinlîh, adj.
- gi-meinlîhhn, adv.
- gi-meinlîhho, adv.
- meinlist
- gi-meinmerki, st. n.
- gi-meinmuotî, st. f.
- gi-meinmuotgî, st. f.
- gi-meinmuoto, adv.
- gi-meinnamîg, adj.
- meinni
- meino
- gi-meino, sw. m.
- gi-meino, adv.
- meinrât, st. m.
- gi-meinsam, adj.
- fir-meinsamî, st. f.
- gi-meinsamî, st. f.
- ir-meinsamî, st. f.
- fir-meinsamida, st. f.
- gi-meinsamida, st. f.
- -meinsamlîh
- gi-meinsamlîhho, adv.
- fir-meinsamôn, sw. v.
- gi-meinsamôn, sw. v.
- ir-meinsamôn, sw. v.
- gi-meinsamônto, adv.
- meinscho
- meinscaf, st. f.
- gi-meinscaf, st. f.
- gi-meinskezzo, sw. m.
- bi-meinscrift, st. f.
- meinsprâhha, st. f.
- meinstâla, st. f.
- meinsuuart, st. f.
- meinsuueridî, st. f.
- meinsuuero, sw. m.
- meinsuuuoro, sw. m.
- meinswurtic, mhd. adj.
- meintât, st. f.
- meintâtîg, adj.
- meintâtlîh, adj.
- meintâto, sw. m.
- meinum
- meinunga, st. f.
- bi-meinunga, st. f.
- meinuuillîg, adj.
- meio, sw. m.
- meior, st. m.
- meior-
- meiorhof, st. m.
- e
- ir
- meirdiup
- meis
- meis
- meisa
- meisa1, sw. f.
- meisa2, st. f.
- meisikar, st. n.
- meist, indecl. n.
- meist, adv. superl.
- meista, adv. superl.
- meistar, st. m.
- -meistar-
- meist(a)ra, sw. f.
- meist(a)râri, st. m.
- meistarin
- meist(a)rin(na), st. f.
- meistarlîh, adj.
- meistarlîhhn, adv.
- meistarlîhho, adv.
- meistarlîhhûn, adv.
- meist(a)rôn, sw. v.
- meistarscaft, st. f.
- meistartuom, st. m. n.
- -meisterkîn
- meistîg, adj.
- meisto, adj. superl.
- meistr-
- -meit
- (-)meit-
- gi-meit, adj.
- gi-meita, sw. f.
- gi-meitgang, st. m.
- gi-meitgengil, st. m.
- gi-meitgengo, sw. m.
- gi-meitheit, st. f.
- gi-meitî, st. f.
- gi-meitida, st. f.
- meitisôn, sw. v.
- gi-meitisôn, sw. v.
- gi-meitlîh, adj.
- gi-meitlîhho, adv.
- meito, sw. m.
- meitôn, sw. v.
- meiz
- -meiza
- meizan, red. v.
- aba-fir-meizan, red. v.
- fir-meizan
- gi-meizan, red. v.
- in-meizan, red. v.
- -meizanî
- aba-fir-meizen, sw. v.
- fir-meizen, sw. v.
- meizi
- meizil, st. m.
- -meizil
- -meizo
- meizziger
- mek
- melauues
- melbonū
- melda, st. f.
- meldâri, st. m.
- meldên, sw. v.
- fir-meldên, sw. v.
- gi-meldên, sw. v.
- meldensamo
- meldôn, sw. v.
- fir-meldôn, sw. v.
- gi-meldôn, sw. v.
- meldunga, st. f.
- fir-meldunga, st. f.
- melecc?ubilin
- melere
- meleuue
- melibeisc, adj.
- melc, adj.
- -melc, st. f.
- melkan, st. v.
- gi-melkan, st. v.
- ir-melkan, st. v.
- ûz-melkan, st. v.
- melcfaz, st. n.
- melckubilîn, st. n.
- melckubilo, sw. m.
- melkkuo, mhd. st. f.
- -melctra
- mella
- melm
- melm, st. m.
- melmôn, sw. v.
- melo, st. n.
- meloboum, st. m.
| | meidebluome s. AWB megedebluome mhd.
meidi S 357,8 s. AWB magad.
meierambet mhd. st. n. meier-ambt: nom. sg. Gl 3,379,36 (Jd). Amt des (Fronhof-)Verwalters: villicatio (darauf villicatura idem; zum Lat. vgl. Niermeyer, Lex. 2,1439 u. 1440). Vgl. meior.
meierse mfrk. sw. f., nhd. dial. ndsächs. meiersche Ndsächs. Wb. 8,574; mnd. meyersche; z. Bildg. vgl. Henzen, Wortb. § 96. meierse: nom. sg. Gl 3,379,17 (Jd). Meierin: villica. Vgl. meior. Vgl. DRW 9,424 f. 427 f.
? meigelana s. AWB maiolan.
meigere Gl 2,118,23 s. meior.
meigil Gl 1,350,7 s. AWB meil.
meil st. n., meila st. sw. f., mhd. meil n., meile f., frühnhd. meil n. (vgl. DWb. VI,1906 f.), nhd. dial. bair. mailen, auch (älter) mail s. v. mailen Schm. 1,1584 f., tirol. mail n. Schöpf S. 412; mnd. mêil n.; got. mail n. (?); vgl. ae. mál n., nhd. DWB makel (Neuentlehnung); aus lat. macula f. — Graff II,720 s. v. meil. Neutr.: meil: acc. sg. Gl 1,569,52 (M). 658,47 (M). 817,1 (M, 2 Hss.; lat. abl.). meigil: nom. sg. Gl 1,350,7 (M, clm 13002, 12. Jh., clm 17403, 13. Jh.). Fem.: meila: nom. sg. W 61,2 [121,1]. Eindeutig stark: meili: acc. sg. Npw 14,2 (nach Heinzel, WSB 81,336 -î- Stamm). Eindeutig schwach: meil-: acc. pl. -un Gl 2,316,36 (Re). 4,331,43 (fragm. S. Emm., Hs. 9. Jh.); -en Npw 44,12. Verschrieben: sneilun: acc. pl. Gl 2,316,36 (Jb; lat. sg.). 1) Fleck: meigil [cum ingressi fueritis terram Chanaan, quam ego dabo vobis in possessionem, si fuerit] plaga [leprae in aedibus, Lev. 14,34] Gl 1,350,7 (5 Hss. anamâli). 2) Sünde, Schuld, Verfehlung: meil [bona enim in mala convertens insidiatur, et in electis imponet] maculam [Eccli. 11,33] Gl 1,569,52 (6 Hss. scelta). meil [pueros, in quibus nulla esset] macula (Hs. maculam) [, decoros forma, et eruditos omni sapientia ... qui possent stare in palatio regis, Dan. 1,4] 658,47 (7 Hss. ungenzi). meil [(Priester Zacharias u. seine Frau Elisabeth) [Bd. 6, Sp. 335] erant autem iusti ambo ante deum, incedentes in omnibus mandatis, et iustificationibus domini sine] querela [Luc. 1,6] 817,1. meilun [sed ecce, quia turpitudinis suae] maculas (1 Hs. -a) [aspexit, lavanda ad fontem misericordiae cucurrit, convivantes non erubuit, Greg., Hom. II,33 p. 1593 oder zu: taceamus interim de secretis caeli, sed ante conditoris oculos manu poenitentiae tergamus] maculas [pulveris nostri, ebda. 34 p. 1609] 2,316,36. meilun [sed tunc vere aliis recta praedicamus ... si nosipsi divino amore compungimur, et humanae vitae, quae sine culpa transire nequaquam potest, quotidianas lacrymis] maculas [lavamus, ders., Hom. I,17 p. 1500] 4,331,43; ânu/nih(h)ein meilun/meila makellos, rein, sündenfrei: (Christus) der âne meili (Np âna flecchen) dar in get unde reht uurchet qui ingreditur sine macula et operatur iustitiam Npw 14,2. âna meilen, âne rot (Npgl âne flecchen . âne runzun) uuile er dih sin concupiscet rex decorem tuum, quoniam ipse est dominus deus tuus [vgl. tota ecclesia eius, quam sibi sicut vestem exhibet, sine macula et ruga, Aug., En.] 44,12. (fruintin min) nechein meila ist an dir macula non est in te [Cant. 4,7] W 61,2 [121,1]. Abl. meilhaft, meiligôn. Vgl. mâl1.
meilhaft adj. — Graff II,720. meil-haftaz: nom. sg. n. Gl 2,344,16 (clm 6325, Gll. 9. Jh.?). mit einem Makel versehen: meilhaftaz [Moyses enim in lege praecepit sacerdotibus, ne aliquod pecus] vitiatum [ad aram dei offerant, Is., De off. 2,5 p. 784].
meiligôn sw. v. (zum Ansatz eines ôn-Verbs vgl. Schatz, Germ. S. 358), mhd. Lexer meilegen, meiligen, frühnhd. meiligen (vgl. DWb. VI,1911), nhd. dial. bair. (älter) mailigen Schm. 1,1585. — Graff II,720 s. vv. gameiligan, gameiligôn. ge-meilig-: part. prt. -ot Npw 105,28 (oder verschr. für geheiligot (?), vgl. Ausg. Heinzel S. XXVIII); -it S 342,22 (S. Galler Gl. u. B. II, 12. Jh.). sich versündigen: mit huore, mit uberhuoren, mit meinen eiden, mit manslahten ... mit lugen unte mit ander manegen den gelichen habent ir si (die bei der Taufe empfangenen weißen Gewänder) gemeiligit unte bewollen quas ... fornicationibus, adulteriis, periuriis, homicidiis ... mendaciis et aliis multis his similibus commaculastis S 342,22; hierher wohl auch (Entstellung u. Umdeutung von heiligôn ‘weihen’, vgl. dazu Ausg. Heinzel a. a. O.): inindes uurtin sie (die Israeliten) gemeiligot Priapo, also der poto chuit daz sie in den uuirsisten sin chomene so uerro iruuotin, daz offene gotes racha an in skein initiati sunt Belphegor et comederunt sacrificia mortuorum Npw 105,28 (Np inin des uuurden sie Priapo geheiligot). Vgl. ungimeiligôn.
mein adj., mhd. mein(e), frühnhd. mein (vgl. DWb. VI,1912); mnd. mêin, mnl. mein; afries. mēn; ae. mán; an. meinn. — Graff II,779. mein-: gen. pl. -ero S 327,5. 330,9; dat. pl. -en S 173/174 (vgl. ZfdA. 135,167,25). 315,11. 336,14. 342,19; -an 145,23 (WB). Verschrieben: minan: acc. sg. m. S 324,25 (Lorscher B.); minero: gen. pl. 331,8. falsch, nur in der Verbindung mein eid falscher Eid, Meineid belegt (vgl. Komp. meineid st. m.): suelih [Bd. 6, Sp. 336] unsere sina kiuuizzela hat piuollen ... mit meinen eiden ... sin sela diu ist piheftit uona demo tiufale nam si quis nostrum habet ... periurio ... pollutam conscientiam suam, filiam habet profecto male a daemonio vexatam S 173/174 (vgl. ZfdA. 135,167,25). ih han gesuntit ... in razzi, in meinan eiden S 145,23 (WB, meineid BB). ih gihu, thaz ih ... meinan heit suuor in uuihidon inti bi gotes heilogon 324,25. ih gihun gode almahdigen ... so uuaz so ih unrehdes gisahi ode unrehdes gihancdi; ... manslahdu, meinero eido 330,9. die selbe gewate ..., mit meinen eiden, mit manslahten ... habent ir si gemeiligit quas (sc. die in der Taufe empfangenen weißen Gewänder) periuriis, homicidiis ... commaculastis 342,19; ferner: 315,11. 327,5. 331,8. 336,14. Abl. meinlîh; vgl. AWB mein st. n., AWB meina, meinida, firmeinen1, firmeinisôn, unmeini. |
| meil
| | 1) Fleck: meigil [cum ingressi fueritis terram Chanaan, quam ego dabo vobis in possessionem, si fuerit] plaga [leprae in aedibus, Lev. 14,34] Gl 1,350,7 (5 Hss. anamâli). | | 2) Sünde, Schuld, Verfehlung: meil [bona enim in mala convertens insidiatur, et in electis imponet] maculam [Eccli. 11,33] Gl 1,569,52 (6 Hss. scelta). meil [pueros, in quibus nulla esset] macula (Hs. maculam |
|