| - gi-meino, adv.
- meinrât, st. m.
- gi-meinsam, adj.
- fir-meinsamî, st. f.
- gi-meinsamî, st. f.
- ir-meinsamî, st. f.
- fir-meinsamida, st. f.
- gi-meinsamida, st. f.
- -meinsamlîh
- gi-meinsamlîhho, adv.
- fir-meinsamôn, sw. v.
- gi-meinsamôn, sw. v.
- ir-meinsamôn, sw. v.
- gi-meinsamônto, adv.
- meinscho
- meinscaf, st. f.
- gi-meinscaf, st. f.
- gi-meinskezzo, sw. m.
- bi-meinscrift, st. f.
- meinsprâhha, st. f.
- meinstâla, st. f.
- meinsuuart, st. f.
- meinsuueridî, st. f.
- meinsuuero, sw. m.
- meinsuuuoro, sw. m.
- meinswurtic, mhd. adj.
- meintât, st. f.
- meintâtîg, adj.
- meintâtlîh, adj.
- meintâto, sw. m.
- meinum
- meinunga, st. f.
- bi-meinunga, st. f.
- meinuuillîg, adj.
- meio, sw. m.
- meior, st. m.
- meior-
- meiorhof, st. m.
- e
- ir
- meirdiup
- meis
- meis
- meisa
- meisa1, sw. f.
- meisa2, st. f.
- meisikar, st. n.
- meist, indecl. n.
- meist, adv. superl.
- meista, adv. superl.
- meistar, st. m.
- -meistar-
- meist(a)ra, sw. f.
- meist(a)râri, st. m.
- meistarin
- meist(a)rin(na), st. f.
- meistarlîh, adj.
- meistarlîhhn, adv.
- meistarlîhho, adv.
- meistarlîhhûn, adv.
- meist(a)rôn, sw. v.
- meistarscaft, st. f.
- meistartuom, st. m. n.
- -meisterkîn
- meistîg, adj.
- meisto, adj. superl.
- meistr-
- -meit
- (-)meit-
- gi-meit, adj.
- gi-meita, sw. f.
- gi-meitgang, st. m.
- gi-meitgengil, st. m.
- gi-meitgengo, sw. m.
- gi-meitheit, st. f.
- gi-meitî, st. f.
- gi-meitida, st. f.
- meitisôn, sw. v.
- gi-meitisôn, sw. v.
- gi-meitlîh, adj.
- gi-meitlîhho, adv.
- meito, sw. m.
- meitôn, sw. v.
- meiz
- -meiza
- meizan, red. v.
- aba-fir-meizan, red. v.
- fir-meizan
- gi-meizan, red. v.
- in-meizan, red. v.
- -meizanî
- aba-fir-meizen, sw. v.
- fir-meizen, sw. v.
- meizi
- meizil, st. m.
- -meizil
- -meizo
- meizziger
- mek
- melauues
- melbonū
- melda, st. f.
- meldâri, st. m.
- meldên, sw. v.
- fir-meldên, sw. v.
- gi-meldên, sw. v.
- meldensamo
- meldôn, sw. v.
- fir-meldôn, sw. v.
- gi-meldôn, sw. v.
- meldunga, st. f.
- fir-meldunga, st. f.
- melecc?ubilin
- melere
- meleuue
- melibeisc, adj.
- melc, adj.
- -melc, st. f.
- melkan, st. v.
- gi-melkan, st. v.
- ir-melkan, st. v.
- ûz-melkan, st. v.
- melcfaz, st. n.
- melckubilîn, st. n.
- melckubilo, sw. m.
- melkkuo, mhd. st. f.
- -melctra
- mella
- melm
- melm, st. m.
- melmôn, sw. v.
- melo, st. n.
- meloboum, st. m.
- melomuos, st. n.
- melostubbi, st. n.
- melscet
- melsc, mfrk.?
- melta, st. sw. f.
- malta, st. sw. f.
- molta1, st. sw. f.
- multa, st. sw. f.
- meltian, as. sw. v.
- meltithi, as. st. n.
- meltûnsâmo, sw. m.
- melues
- meluiues
- melwes
- melze
- melzîg, adj.
- memminper
- menær
- menden, sw. v.
- gi-menden
- mendento, adv.
- mendî
- ge-mendian, aostnfrk. sw. v.
- mendicot
- -mendîg
- mendilinto
- mendilôn, sw. v.
- mendilunga, st. f.
- mendilunto
- mendî(n), st. f.
- mendisli, aostndfrk. st. n.
- mendislo, as. sw. m.
- gi-mêntho, as. sw. m.
- menel
- menes-
- mênfullig, as. adj.
- mengen1, sw. v.
- mengen2, sw. v.
- gi-mengen, sw. v.
- menî, st. f.
- menigî(n), st. f.
- gi-menigî(n), st. f.
- mengôt
- menihha, st. sw.?
- menihhilo, sw. m.
- menil, st. m.
- menis-
- menistuba
- men(i)uua, st. sw.?
- menlen
- menlich
- menlich
- menlîn
- mennâri, st. m.
- mennen1, sw. v.
- mennen2, sw. v.
- gi-mennen, sw. v.
- mennes-
- mennestûba, sw.
- menni, st. n.
- -menni
- mennilîhhên
- men(ni)lîn, st. n.
- mennin
- mennîn, adj.
- mennin(na), st. f.
- mennisch-
| | gi-meino adv., mhd. gemeine, nhd. gemein; mnd. gemêine, mnl. gemene. — Graff II,784. ga-meino: F 29,16; gi-: O 5,8,39. 17,2. 23,246. 1) gemeinsam: ni frauuuit sih ubar unreht frauuuit sih gameino mit uuarnissu non gaudet super iniquitatem, congaudet autem veritati F 29,16 (zur Übers. von lat. con- in congaudere ‘mitfreuen’). tho fragetun nan gimeino joh harto filu kleino O 5,17,2. 2) zuteil, mit Dat. d. Person: nist, themo thar in lante tod io thaz inblante (thiu frewi ist in gimeino), thaz sinan friunt beweino O 5,23,246 (zum Adv. auf -o statt des prädik. Adj. vgl. Erdm. z. St.). 3) auf allgemeine Weise (Gegensatz: auf besondere Weise): nales, theih thih zeino mit worolti gimeino, ih weiz thih suntaringon in thines selbes thingon [vgl. non te generaliter, sed specialiter scio, Alc.] O 5,8,39 (zum Adv. auf -o statt des prädik. Adj. vgl. Erdm. z. St.).
meinrât st. m., mhd. Lexer meinrât. — Graff II,464. mein-rate: dat. sg. S 144,11 (BB, WB). falscher Rat: ich habe gisundot ... in meinrate, in bisprachide.
gi-meinsam adj., mhd. nhd. Lexer gemeinsam; mnl. gemeensam. — Graff II,784. ca-mein-sam-: nom. pl. n. -on S 239,8 (B); ge-: Grdf. -] Gl 2,522,15. Verschrieben: ka-mein-sanum: dat. sg. f. S 216,13 (B; Ausg. -mun; zum Dat. für den lat. Nom. vgl. Masser, Komm. Ben.reg. S. 135). [Bd. 6, Sp. 368] 1) (mehreren Personen) gemeinsam: ibu neouueh tue .. uzzan daz dera kameinsamun des munistres rehtungu edo merorono sint kespanan piladi si nihil agat monachus nisi quod communis monasterii regula vel maiorum cohortantur exempla S 216,13; in bruchstückhafter Übers.: .. cameinsamon .. omniaque omnibus sint communia 239,8. 2) christlich: gemeinsam [(Pudicitia victrix) gladium ...] catholico (Glosse: in sancta ecclesia, vgl. PL 60) [in templo divini fontis ad aram consecrat, Prud., Psych. 107] Gl 2,522,15. Abl. gimeinsamî, gimeinsamida; gimeinsamôn; vgl. AWB gimeinsamlîhho; ungimeinsamlîh.
fir-meinsamî st. f., mhd. Lexer vermeinsame. — Graff II,785. for-mein-sami: dat. sg. Gl 2,411,68 (Vat. lat. 5821, Gll. 11. Jh.). Bann: formeinsami ł feruuazani [(Achar) succubuit capto victis ex hostibus auro, dum vetitis insigne legens] anathema [favillis, maesta ruinarum spolia insatiabilis haurit, Prud., Psych. 540]. Vgl. firmeinsamida; firmeinsamôn.
gi-meinsamî st. f., mhd. frühnhd. Lexer gemeinsame, nhd. dial. schweiz. gemeinsami Schweiz. Id. 4,309; vgl. ae. gemǽnsumnys. — Graff II,785. ki-mein-sam-: nom. sg. -i Gl 2,312,2 (Rb); ke-: dat. sg. -ii S 243,21 (B; s. 1). 273,9 (B); acc. sg. -i Np 140,4; gi-: dass. -e Npw ebda. Symb. 12; ge-: nom. sg. -i Np 100,5; dat. sg. -i Nc 733,2 [49,15]; acc. sg. -i S 139,11 (BB). Np Symb. 11; -main-sam-: acc. sg. -i 353,15; -man-: dass. -i 351,27 (zu alem. -a- für ei vgl. Weinhold, Alem. Gr. § 34). Späte Nebenform auf -a (vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 231 Anm. 2): ge-mein-sama: acc. sg. S 139,11 (WB). 1) Gemeinschaft: kimeinsami [sibi enim comedit et bibit, qui alimenta corporis, quae sunt] communia (Hs. communio) [dona conditoris, sine indigentibus percipit, Greg., Hom. I,16 p. 1495] Gl 2,312,2. nio si (Pallas) dara nechame ze dero gemeinsami dero brutloufto ne futurarum . s. nuptiarum causis et copulis interesset Nc 733,2 [49,15]. alle superbi sint inuidi . unde die uuerdent pasti malis aliorum . non saciati. Dero gemeinsami ist zefliehenne [vgl. fugite tale convivium, Aug., En.] Np 100,5; Verbindungen: gimeinsamî habên sament + Dat. d. Pers.: sament unrechten . unde sament iro iruueleten nehabo ih kemeinsami cum hominibus operantibus iniquitatem et cum electis eorum non communicabo NpNpw 140,4; heiligôno gimeinsamî: ich gloubo heiliga die einun, allichun, botelichun christinheit, unde gemeinsami aller gotis heiligon S 139,11. (ich) geloubo zehabenne dero heiligon gemeinsami (credo) sanctorum communionem NpNpw Symb. 11 (= Npw 12); ferner: 351,27. 353,15. 2) Kommunion, Abendmahl: santom .. kemeinsamii .. qui ingrediens post missas et communionem petat ab omnibus pro se orare S 243,21 (zum Dat. für lat. Acc. vgl. Masser, Komm. Ben.reg. S. 190); ferner: 273,9 (communio). Vgl. ungimeinsamî.
ir-meinsamî st. f.; vgl. ae. ámánsumung. — Graff II,785. ar-mein-sami: dat. sg. S 232,2 (B). Bann, Ausschluß, hier bez. auf die klösterliche Gemeinschaft: in bruchstückhafter Übers.: .. armeinsami [Bd. 6, Sp. 369] .. si intellegit qualis poena sit excommunicationi subiaceat S 232,2 (nach Betz, Deutsch u. Lat. S. 70 Lehnübertr.). Vgl. irmeinsamôn.
fir-meinsamida st. f. fir-mein-samida: dat. sg. Gl 2,464,58 (Paris Nouv. acqu. lat. 241, Hs. 11. Jh. clm 14395, Hs. 10. Jh.). Bann: firmeinsamida [(Achar) succubuit capto victis ex hostibus auro, dum vetitis insigne legens] anathema [favillis, maesta ruinarum spolia insatiabilis haurit, Prud., Psych. 540]. Vgl. firmeinsamî; firmeinsamôn.
gi-meinsamida st. f.; vgl. ae. gemǽnsumnys. ge-mein-samede: acc. sg. S 343,30 (S. Galler Gl. u. B. II). Gemeinschaft: (ih wil) gelob gemeinsamede der heiligon.
-meinsamlîh vgl. ungimeinsamlîh.
gi-meinsamlîhho adv., frühnhd. gemeinsamlich (vgl. DWb. IV,1,2,3264). — Graff II,785. ki-mein-sam-lihho: S 207,21/22 (B). gemeinsam: forakeqhuuetaniv des meistres kipot .. duruhtaniv diskin uuerach in sniumidv forahtun cotes pedo racha kimeinsamlihho snivmor siin kefaldan praedicta magistri iussio et perfecta discipuli opera in velocitate timoris dei ambae res communiter citius explicantur. Vgl. ungimeinsamlîh.
fir-meinsamôn sw. v., mhd. Lexer vermeinsamen; mnd. vormêinsāmen, mnl. vermeensamen. — Graff II,785. fir-mein-sam-: 1. sg. -on Gl 2,254,12 (M); part. prt. -ot 157,18 (Oxf. Laud. misc. 436, Gll. 9. Jh.?). O 3,20,167 (PV); -at ebda. (F). Verstümmelt: fi..einsam..: 1. sg. Gl 2,254,12/13 (M; vgl. Schulte, Gregor S. 728,71). bannen, aus der Gemeinschaft ausschließen: allgem.: er (der Blinde) bi thaz mari (sc. über seine Heilung) firmeinsamot wari O 3,20,167; — spez.: bez. auf die kirchliche Gemeinschaft: firmeinsamot uuerde [episcopus aut presbyter uxorem propriam nequaquam sub obtentu religionis abiiciat. Si vero reiecerit,] excommunicetur [Cresc., Liber can. I p. 840B] Gl 2,157,18. firmeinsamon [corrigite linguam vestram; quia si non emendaveritis] excommunico [vos, Greg., Dial. 2,23 p. 253] 254,12. Vgl. firmeinsamî, firmeinsamida. |
| gi-meino
| | 1) gemeinsam: ni frauuuit sih ubar unreht frauuuit sih gameino mit uuarnissu non gaudet super iniquitatem, congaudet autem veritati F 29,16 (zur Übers. von lat. con- in congaudere ‘mitfreuen’). tho fragetun nan | | 2) zuteil, mit Dat. d. Person: nist, themo thar in lante tod io thaz inblante (thiu frewi ist in gimeino), thaz sinan friunt beweino O 5,23,246 (zum Adv. auf -o statt des prädik. Adj. vgl. | | 3) auf allgemeine Weise (Gegensatz: auf besondere Weise): nales, theih thih zeino mit worolti gimeino, ih weiz thih suntaringon in thines selbes thingon [vgl. non te generaliter, sed specialiter scio, Alc.] O 5,8,39 ( | | gi-meinsam
| | 1) (mehreren Personen) gemeinsam: ibu neouueh tue .. uzzan daz dera kameinsamun des munistres rehtungu edo merorono sint kespanan piladi si nihil agat monachus nisi quod communis monasterii regula vel | | 2) christlich: gemeinsam [(Pudicitia victrix) gladium ...] catholico (Glosse: in sancta ecclesia, vgl. PL 60) [in templo divini fontis ad aram consecrat, Prud., Psych. 107] Gl 2,522,15. | | gi-meinsamî
| | 1) Gemeinschaft: kimeinsami [sibi enim comedit et bibit, qui alimenta corporis, quae sunt] communia (Hs. communio) [dona conditoris, sine indigentibus percipit, Greg., Hom. I,16 p. 1495] Gl 2,312,2. nio si (Pallas) | | 2) Kommunion, Abendmahl: santom .. kemeinsamii .. qui ingrediens post missas et communionem petat ab omnibus pro se orare S 243,21 (zum Dat. für lat. Acc. vgl. Masser, Komm. Ben.reg. S. 190); ferner: 273,9 ( | | fir-meinsamôn
| | Verstümmelt: fi..einsam..: 1. sg. Gl 2,254,12/13 (M; vgl. Schulte, Gregor S. 728,71). |
|