| - meintâtlîh, adj.
- meintâto, sw. m.
- meinum
- meinunga, st. f.
- bi-meinunga, st. f.
- meinuuillîg, adj.
- meio, sw. m.
- meior, st. m.
- meior-
- meiorhof, st. m.
- e
- ir
- meirdiup
- meis
- meis
- meisa
- meisa1, sw. f.
- meisa2, st. f.
- meisikar, st. n.
- meist, indecl. n.
- meist, adv. superl.
- meista, adv. superl.
- meistar, st. m.
- -meistar-
- meist(a)ra, sw. f.
- meist(a)râri, st. m.
- meistarin
- meist(a)rin(na), st. f.
- meistarlîh, adj.
- meistarlîhhn, adv.
- meistarlîhho, adv.
- meistarlîhhûn, adv.
- meist(a)rôn, sw. v.
- meistarscaft, st. f.
- meistartuom, st. m. n.
- -meisterkîn
- meistîg, adj.
- meisto, adj. superl.
- meistr-
- -meit
- (-)meit-
- gi-meit, adj.
- gi-meita, sw. f.
- gi-meitgang, st. m.
- gi-meitgengil, st. m.
- gi-meitgengo, sw. m.
- gi-meitheit, st. f.
- gi-meitî, st. f.
- gi-meitida, st. f.
- meitisôn, sw. v.
- gi-meitisôn, sw. v.
- gi-meitlîh, adj.
- gi-meitlîhho, adv.
- meito, sw. m.
- meitôn, sw. v.
- meiz
- -meiza
- meizan, red. v.
- aba-fir-meizan, red. v.
- fir-meizan
- gi-meizan, red. v.
- in-meizan, red. v.
- -meizanî
- aba-fir-meizen, sw. v.
- fir-meizen, sw. v.
- meizi
- meizil, st. m.
- -meizil
- -meizo
- meizziger
- mek
- melauues
- melbonū
- melda, st. f.
- meldâri, st. m.
- meldên, sw. v.
- fir-meldên, sw. v.
- gi-meldên, sw. v.
- meldensamo
- meldôn, sw. v.
- fir-meldôn, sw. v.
- gi-meldôn, sw. v.
- meldunga, st. f.
- fir-meldunga, st. f.
- melecc?ubilin
- melere
- meleuue
- melibeisc, adj.
- melc, adj.
- -melc, st. f.
- melkan, st. v.
- gi-melkan, st. v.
- ir-melkan, st. v.
- ûz-melkan, st. v.
- melcfaz, st. n.
- melckubilîn, st. n.
- melckubilo, sw. m.
- melkkuo, mhd. st. f.
- -melctra
- mella
- melm
- melm, st. m.
- melmôn, sw. v.
- melo, st. n.
- meloboum, st. m.
- melomuos, st. n.
- melostubbi, st. n.
- melscet
- melsc, mfrk.?
- melta, st. sw. f.
- malta, st. sw. f.
- molta1, st. sw. f.
- multa, st. sw. f.
- meltian, as. sw. v.
- meltithi, as. st. n.
- meltûnsâmo, sw. m.
- melues
- meluiues
- melwes
- melze
- melzîg, adj.
- memminper
- menær
- menden, sw. v.
- gi-menden
- mendento, adv.
- mendî
- ge-mendian, aostnfrk. sw. v.
- mendicot
- -mendîg
- mendilinto
- mendilôn, sw. v.
- mendilunga, st. f.
- mendilunto
- mendî(n), st. f.
- mendisli, aostndfrk. st. n.
- mendislo, as. sw. m.
- gi-mêntho, as. sw. m.
- menel
- menes-
- mênfullig, as. adj.
- mengen1, sw. v.
- mengen2, sw. v.
- gi-mengen, sw. v.
- menî, st. f.
- menigî(n), st. f.
- gi-menigî(n), st. f.
- mengôt
- menihha, st. sw.?
- menihhilo, sw. m.
- menil, st. m.
- menis-
- menistuba
- men(i)uua, st. sw.?
- menlen
- menlich
- menlich
- menlîn
- mennâri, st. m.
- mennen1, sw. v.
- mennen2, sw. v.
- gi-mennen, sw. v.
- mennes-
- mennestûba, sw.
- menni, st. n.
- -menni
- mennilîhhên
- men(ni)lîn, st. n.
- mennin
- mennîn, adj.
- mennin(na), st. f.
- mennisch-
- mennisc, adj.
- menniscgilîh
- mennischeit, st. f.
- menniskî, st. f.
- menniskîn, adj.
- mennisclîh, adj.
- mennisclîh, Subst.-Adj.-Verb.
- menniscgi-lîhmenniscgilîh, Subst.-Adj.-Verb.
- mennisclîhho, adv.
- menniscnissa, st. f.
- mennisco, sw. m.
- mens..
- menschelîn, mhd. st. n.
- menschenbein, mhd. st. n.
- mênskepi, as. st. m. n.
- menskil
- menuua
- méo, ae. sw. m.
- meos
- mer
- mer-
- mer
- mêr, indecl. n.
- mêr, adv. comp.
- mera
- mêra, indecl. n.
- mêra, adv. comp.
- merâta, st. f.
| | meintâtlîh adj. mein-tat-lih: Grdf. Npw 105,38; -lich-: nom. pl. f. -un S 140,9/10 (BB); -en 10 (WB). frevelhaft, verbrecherisch: alle menniscin, an den die meintatlichun sunda ioh die houbethaftin achuste uollegirichisont S 140,9/10 (BB = 9, die houbethaften sunda ioh die meintatlichen achuste WB). dannan fertaten si sih so uerro, daz sie iro sune unde iro tohtera den tiufelon opheroton — daz uuas meintatlih Npw 105,38 (sacrilegium Np, meintât Npgl).
meintâto sw. m. (zum Nebeneinander von an- u. janDekl. vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 223), mhd. Lexer meintæte (s. v. meintæte adj.); ae. mándǽde (vgl. Bosw.-T., Suppl. S. 630); vgl. nhd. dial. schwäb. (älter) meintäter Fischer 4,1580, mnd. mêindâder(e). — Graff V,332 s. v. meintât. mein-tat-: nom. sg. -eo Gl 1,220,16 (KRa); acc. pl. -en S 141,22 (BB). Frevler, Übeltäter: meintateo mari scantlihho toandi obscenus famosus turpiter agens Gl 1,220,16 (zum Ansatz u. zur substant. Wiedergabe des lat. Adj. vgl. Splett, Stud. S. 316). mir sundigostemo unde meintatigistimo uber alle meintaten S 141,22 (BB, meintâtig WB).
meinum Gl 1,613, Anm. 2 s. AWB leimo.
meinunga st. f., mhd. Lexer meinunge, nhd. DWB meinung; mnd. mêininge, mnl. meninge; afries. meninge. — Graff II,793 f. meinung-: nom. sg. -a Nb 194,5. 269,18 [162,4. 209,27/ 28]; dat. sg. -o Np 34,23; -a Npw ebda. Verstümmelt: meinu..: dat. sg. Ernst, Griffelgl. S. 100,1. 1) Meinung, Einschätzung: meinungo [in libro quoque Numerorum, haec eadem supputatio, sub Levitarum ac sacerdotum] censu [, mystice ostenditur, Hier., Prol. in Vulg. p. XII] Ernst, Griffelgl. S. 100,1 (zur wohl wörtlichen Übers. vgl. Ernst a. a. O. S. 100 f.). 2) Ursache, Grund: fone diu ist io guot . alles tes man gerot . houbet . unde meinunga omnium igitur expetendorum summa . atque causa . bonum est Nb 194,5 [162,4]. doh tu neuuizist . uuaz tiu meinunga si . so mahtigero rechenungo . uuanda aber guot rihtare ist ... so nezuiuelo . des . nube iz allez uuerde rehto gereisot tu quamvis ignores causam tantae dispositionis . tamen recte fieri cuncta ne dubites quoniam bonus mundum rector temperat 269,18 [209,27/28]; — (persönlicher) Beweggrund: sih uuieo ungelih iz ist . anderro iudiciis . die iz pe sculden lident. Got miner unde herro miner . sih ze minero meinungo. Sih uuieo ih iz meine . uuarumbe ih ez lide deus meus et dominus meus in causam meam NpNpw 34,23.
bi-meinunga st. f. — Graff II,794. bi-meinunga: acc. pl. Ns 597,32 [269,12]. Term. techn. der Logik: Vordersatz, Aussagesatz im logischen Schluß: proloquia dicamus . cruzeda. similiter propositiones . cruzeda; item; propositiones . pietunga; alii dicunt . pemeinunga.
meinuuillîg adj. Verstümmelt: mein-u..: dat. pl. S 175,6 (Preds. C, Ausg. meinuuilligen). übelgesinnt: desir stumme unte plinte man pezeichinet die ungiloubigen mit allen meinuuilligen die gotes [Bd. 6, Sp. 375] kipot niuuellent kisehen [vgl. homo iste mutus et caecus incredulos significat, omnesque malivolos, qui mandata domini nec operibus facta volunt ad imitandum videre, BH, Schmid II,38,25].
meio sw. m., mhd. mei(g)e, nhd. mai; mnd. mey(e), mnl. meye m. f.; afries. maia; aus lat. maius. — Graff II,796. Erst ab 12. Jh. belegt. mei-: nom. sg. -o Gl 3,205,18 (SH B); -e 406,18 (Hd.). Hbr. I,104,1120 (SH A); maio: dass. Gl 3,609,14. Mai: Maius meio, Iair Hebraice, Artemesius Grece, Pacho winemanoth Egyptiace [Hbr. II,70,52] Gl 3,205,18. meie Maius 406,18. 609,14. meie dictus Maius a Maia matre Mercurii, vel a maioribus natu, qui erant principes reipublice Layr (l. Iayr?) Hebraice, Antemesius Grece Hbr. I,104,1120 (2 Hss. uuunnimânôd).
meior st. m., mhd. mei(g)er, nhd. DRW meier; as. meier, mnd., mnl. meyer; afries. meier; aus lat. maior. — Graff II,843. maior: nom. sg. Gl 2,87,18 (Bern 89, 9. Jh.; oder lat.?); meior: dass. 1,600,13 (M). 817,48 (M, 4 Hss.). 2,31,34 (vgl. von Gadow, Aratorgl. S. 60,232). 118,19 (M). 263,50 (Sg 299, 9. Jh.). Amsterd. Beitr. 4,122,18 (Wien 534, Gll. 9. oder 10. Jh.; fehlt Ausg. Mayer, Glossen S. 141, da dort wohl als lat. ausgeschlossen); gen. sg. -]es Gl 1,725,40; dat. sg. -]e 809,13 (M, 4 Hss.); acc. sg. -] 2,258,26 (M, 5 Hss.); nom. pl. -]a 118, 19/20 (M, 3 Hss.). — meiur: nom. sg. Gl 4,23,73 (Jc); megur: dass. Mayer, Griffelgl. S. 33,65 (Vat. Ottob. lat. 3295, Gll. 9. Jh. (?); lat. pl., zur Abweichung vom lat. Kasus vgl. ebda. S. 145). S. 73,303 (Vat. Ottob. lat. 3295, Gll. 9. Jh.?). — maier: nom. sg. Gl 3,135,57 (SH A; Prag, Lobk. 434, 13. Jh.); meier: nom. sg. 2,773,74. 3,135,56 (SH A, 5 Hss.; 1 Hs. mei,er). 184,56 (SH B, 2 Hss.). 378,26 (Jd). 716,10. Hbr. I,285,219 (SH A); gen. sg. -]is Gl 1,725,40; nom. pl. -]i 2,113,54 (M); meigere: dass. 118,23 (M); [meiieras: gen. sg. Wa 33,24 (Freckh., Hs. K).] — e,ir: nom. sg. Gl 1,727,54. — meir-: [gen. sg. -]as Wa 33,5 (Freckh., Hs. M);] dat. sg. -]i Gl 1,809,14 (M; zur Endg. vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 193 Anm. 1); [-a Wa 31,15. 36,1. 38,28. 40,7. 25 (alle Freckh., Hs. M)]. Wohl verschrieben: meur: nom. sg. Mayer, Griffelgl. S. 73,304 (Vat. Ottob. lat. 3295, Gll. 9. Jh.(?); zur möglichen Verschr. vgl. ebda. S. 117 f. u. 130; lat. pl., zur Abweichung vom lat. Kasus s. o.). maiger Gl 3,186,23 s. AWB mangâri. Verwalter, Vorsteher, Bewirtschafter eines Hofes oder Gutes: meiores [Ioanna uxor Chusae] procuratoris [Herodis, Luc. 8,3] Gl 1,725,40. 727,54. meior [homo quidam erat dives, qui habebat] villicum (Hs. vilicus) [Luc. 16,1] 817,48. maior conductor [zu: placuit, ut episcopi, presbyteri, et diaconi, non sint] conductores [, aut procuratores, Conc. Carth. XVI, oder zu: quidam, qui in clero videntur allecti, propter lucra turpia] conductores [alienarum possessionum fiant, Conc. Chalc. III] 2,87,18; außerdem zu Conc. Carth. XVI: ampaht meior (3 Hss. nur meiora) conductor procurator (3 Hss. nur conductores) 118,19. meigere procuratores 23 (1 Hs. gravo sculdheizzo conductor procurator); zu Conc. Chalc. III: meieri conductores 113,54 (1 Hs. ambaht st. m.). meior [ibi se etiam Petrum ecclesiasticae familiae] maiorem [... vidisse confessus est, Greg., Dial. 4,36 p. 433] 258,26. megur episcopus, clericus, monachus conductores ... non fiant [zu ebda., PL 67,171C] Mayer, [Bd. 6, Sp. 376] Griffelgl. S. 33,65. meier villicus proprie villae gubernator [Hbr. I,285,219] Gl 3,135,56. Hbr. I,285,219. villicus meier vel dispensator [Hbr. II,19,363] Gl 3,184,56. meier villicus 378,26. villicus ł procurator 716,10. meiur vilicus [auctor quasi a villa, CGL IV,578,56] 4,23,73. megur [ut nullus presbyter et diaconus] conductor [existat, Halitg., De vitiis V,10, PL 105,688C] Mayer, Griffelgl. S. 73,303. megur [presbyteri et diaconi non sint] conductores [, aut procuratores, neque ullo turpi negotio et inhonesto victum quaerant, ebda.] 304. [thit sint thie sculdi the an then hof seluon geldad to Aningeralo themo meira seluomo Wa 31,15, ähnl. 36,1. 38,28. 40,7. 25. thit sint thie sculdi (an das Frauenkloster) ... uan thes meiras huse ende uan then houan the thar in hared Wa 33,5 (= 24)]; — Aufseher über Arbeiter u. Auszahler ihres Lohnes: meiore [cum sero autem factum esset, dicit dominus vineae] procuratori [suo: Voca operarios, et redde illis mercedem, Matth. 20,8] Gl 1,809,13 (vgl. Gl 5,98,36; 3 Hss. procuratore). 2,263,50 (Greg., Hom. I,19 p. 1510 = Matth. 20,8); — Aufseher über Abgaben, Steuereintreiber: notsuohhari ł meior (ł meior über suohhari) [iugum enim oneris eius, et virgam humeri eius, et sceptrum] exactoris (Hs. exactor) [eius superasti, Is. 9,4] Gl 1,600,13 (2 Hss. nôtsuoh (ł) geltsuohho, 1 Hs. nôtsuoh, 6 Hss. nôtmeior). suochenari meior creditor [Randgl. zu: mala debita laxat] creditor [Ar. II,681] 2,31,34, z. gl. St. meier creditor (dazu am Rand: procurator, quaesitor) 773,74 (vgl. Schlechter, Aratorgl. S. 147,217; oder wurde lat. creditor als ‘(Untersuchungs-) Richter’ aufgefaßt (?), vgl. die voranstehende Glossierung von mala debita mit missitâti sculdi); — Vorsteher in Rechtssachen, Richter: meior [vocato] procuratore [, iussit eam (ancillam proconsulis) scorto damnari (Hs. damnas), Greg. Turon. I,1,2 p. 839,14] Amsterd. Beitr. 4,122,18. Komp. nôtmeior; Abl. meierse mfrk. Vgl. DRWb. 9,415 ff., LMA 6,470 u. 8,1694 s. v. Villikation.
meior- vgl. auch meier- mhd.
meiorhof st. m., mhd. nhd. Lexer meierhof; mnd. meyer-, meigerhof. — Graff IV,829. Erst ab 12. Jh. belegt. maier-hof: nom. sg. Gl 3,647,23; meyr-: dass. 351,30. grundherrlicher Fronhof, Meierhof: meyrhof mansus et absa Gl 3,351,30. curtifer 647,23.
e,ir Gl 1,727,54 s. meior. |
| meinunga
| | Verstümmelt: meinu..: dat. sg. Ernst, Griffelgl. S. 100,1. | | 1) Meinung, Einschätzung: meinungo [in libro quoque Numerorum, haec eadem supputatio, sub Levitarum ac sacerdotum] censu [, mystice ostenditur, Hier., Prol. in Vulg. p. XII] Ernst, Griffelgl. S. 100,1 (zur wohl wörtlichen Übers. | | 2) Ursache, Grund: fone diu ist io guot . alles tes man gerot . houbet . unde meinunga omnium igitur expetendorum summa . atque causa . bonum est Nb 194,5 [162,4]. doh tu neuuizist . uuaz tiu meinunga si . | | meinuuillîg
| | Verstümmelt: mein-u..: dat. pl. S 175,6 (Preds. C, Ausg. meinuuilligen). |
|