| - gi-meitgengil, st. m.
- gi-meitgengo, sw. m.
- gi-meitheit, st. f.
- gi-meitî, st. f.
- gi-meitida, st. f.
- meitisôn, sw. v.
- gi-meitisôn, sw. v.
- gi-meitlîh, adj.
- gi-meitlîhho, adv.
- meito, sw. m.
- meitôn, sw. v.
- meiz
- -meiza
- meizan, red. v.
- aba-fir-meizan, red. v.
- fir-meizan
- gi-meizan, red. v.
- in-meizan, red. v.
- -meizanî
- aba-fir-meizen, sw. v.
- fir-meizen, sw. v.
- meizi
- meizil, st. m.
- -meizil
- -meizo
- meizziger
- mek
- melauues
- melbonū
- melda, st. f.
- meldâri, st. m.
- meldên, sw. v.
- fir-meldên, sw. v.
- gi-meldên, sw. v.
- meldensamo
- meldôn, sw. v.
- fir-meldôn, sw. v.
- gi-meldôn, sw. v.
- meldunga, st. f.
- fir-meldunga, st. f.
- melecc?ubilin
- melere
- meleuue
- melibeisc, adj.
- melc, adj.
- -melc, st. f.
- melkan, st. v.
- gi-melkan, st. v.
- ir-melkan, st. v.
- ûz-melkan, st. v.
- melcfaz, st. n.
- melckubilîn, st. n.
- melckubilo, sw. m.
- melkkuo, mhd. st. f.
- -melctra
- mella
- melm
- melm, st. m.
- melmôn, sw. v.
- melo, st. n.
- meloboum, st. m.
- melomuos, st. n.
- melostubbi, st. n.
- melscet
- melsc, mfrk.?
- melta, st. sw. f.
- malta, st. sw. f.
- molta1, st. sw. f.
- multa, st. sw. f.
- meltian, as. sw. v.
- meltithi, as. st. n.
- meltûnsâmo, sw. m.
- melues
- meluiues
- melwes
- melze
- melzîg, adj.
- memminper
- menær
- menden, sw. v.
- gi-menden
- mendento, adv.
- mendî
- ge-mendian, aostnfrk. sw. v.
- mendicot
- -mendîg
- mendilinto
- mendilôn, sw. v.
- mendilunga, st. f.
- mendilunto
- mendî(n), st. f.
- mendisli, aostndfrk. st. n.
- mendislo, as. sw. m.
- gi-mêntho, as. sw. m.
- menel
- menes-
- mênfullig, as. adj.
- mengen1, sw. v.
- mengen2, sw. v.
- gi-mengen, sw. v.
- menî, st. f.
- menigî(n), st. f.
- gi-menigî(n), st. f.
- mengôt
- menihha, st. sw.?
- menihhilo, sw. m.
- menil, st. m.
- menis-
- menistuba
- men(i)uua, st. sw.?
- menlen
- menlich
- menlich
- menlîn
- mennâri, st. m.
- mennen1, sw. v.
- mennen2, sw. v.
- gi-mennen, sw. v.
- mennes-
- mennestûba, sw.
- menni, st. n.
- -menni
- mennilîhhên
- men(ni)lîn, st. n.
- mennin
- mennîn, adj.
- mennin(na), st. f.
- mennisch-
- mennisc, adj.
- menniscgilîh
- mennischeit, st. f.
- menniskî, st. f.
- menniskîn, adj.
- mennisclîh, adj.
- mennisclîh, Subst.-Adj.-Verb.
- menniscgi-lîhmenniscgilîh, Subst.-Adj.-Verb.
- mennisclîhho, adv.
- menniscnissa, st. f.
- mennisco, sw. m.
- mens..
- menschelîn, mhd. st. n.
- menschenbein, mhd. st. n.
- mênskepi, as. st. m. n.
- menskil
- menuua
- méo, ae. sw. m.
- meos
- mer
- mer-
- mer
- mêr, indecl. n.
- mêr, adv. comp.
- mera
- mêra, indecl. n.
- mêra, adv. comp.
- merâta, st. f.
- merc-
- merch
- merd
- merda
- merder
- mer diere
- mere
- mere
- mêrên, sw. v.
- mervalke, mhd. sw. m.
- mergeh, as. st. m.
- mergelage
- mergil, st. m.
- mergila, st. sw.
- merh-
- mêrheit, st. f.
- mêrhuor, st. m.
- mêrhuorûnsun, st. m.
- meri, st. m. n.
- meri-
- meria
- gi-meritha, as. st. f.
- merithiob, st. m.
- merien, sw. v.
- merren1, sw. v.
- merifisc, st. m.
- meriflosc, st. m.
- merifogal, st. m.
- merigen
- merigerta, st. f.
- merigot, st. m.
- merigras, st. n.
- merigrioz1, st. m.
- merigrioz2, st. m.
- merigriozo, sw. m.
- merigriozôn, sw. v.
- mer(i)ha, sw. f.
- mer(i)hûnsun, st. m.
- merihunt, st. m.
- meriigil, st. m.
- merikalb, st. n.
- merikazza, sw. f.
- merikuo, st. f.
- merilîh, adj.
| | gi-meitgengil st. m. — Graff IV,104. gi-meit-gengil: nom. sg. Gl 2,170,14 (clm 6277, Hs. 9. Jh.). Müßiggänger: gimeitgengil [in desideriis est omnis] otiosus [Greg., Cura 3,15 p. 56 = Prov. 21,26]. Vgl. gimeitgang.
gi-meitgengo sw. m.; vgl. nhd. dial. thüring. gemeitengänger Thür. Wb. 2,547. — Graff IV,104. ka-meit-kengo: nom. sg. Gl 2,49,28 (Jc; -go aus Platzgründen übergeschr.). Müßiggänger (zur Bez. von Wandermönchen): kameitkengo umbikengo [quartum vero genus est monachorum quod nominatur] gyrovagum [, qui tota vita sua per diversas provincias ternis aut quaternis diebus per diversorum cellas hospitantur, semper vagi et numquam stabiles, et propriis voluntatibus et gulae illecebris servientes, Reg. S. Ben. 1]. Vgl. gimeitgang.
gi-meitheit st. f., mhd. Lexer gemeitheit. — Graff II,702. ca-mait-hait: nom. sg. Gl 1,186,16 (Pa). — ka-meit-heit: nom. sg. Gl 2,333,34 (clm 14747, 9. Jh.); ki-: dass. 1,186,16 (KRa); ke-: dass. Mayer, Griffelgl. Salzb. S. 68,132 (Salzb. St. Peter a VII 2, Gll. 9. Jh.); ga-: dat. sg. -]i Gl 2,224,8 (clm 18550,1, 9. Jh.); gi-: nom. sg. -] 404,13. 456,66; dat. sg. -]e S 143,29 (BB); acc. sg. -] O 4,6,36; ge-: dat. sg. -]e S 143,29/30 (WB). 1) Überheblichkeit, Anmaßung, Eitelkeit: camaithait insolentia Gl 1,186,16. kameitheit uparkahukt (als Korr. zu uparkanuht) [ex uno sermone omnis] superstitio [observationum Iudaicarum fuerat elisa, Hier. in Matth. 15,12] 2,333,34. kemeitheit [aliquid sibi de Pharisaeorum adsumunt] supercilio [Hier. in Matth. 16,19, CCSL 77,142,88] Mayer, Griffelgl. Salzb. S. 68,132. er (Jesus) zalta in ouh tho ... thaz iro (sc. der Pharisäer) ruamisal ..., thia mihilun gimeitheit (siu was alles zi breit) O 4,6,36; hierher wohl auch: ich habe gisundot in uppiger guotlichi, in ruome ... in gimeitheite S 143,29 (BB = 29/30 WB). 2) Irr-, Aberglaube: in gameitheiti [quae sunt rationem quidem habentia sapientiae] in superstitione [et humilitate, et non ad parcendum corpori, non in honore aliquo ad saturitatem carnis, Greg., Cura 3,19 p. 62 = Col. 2,23] Gl 2,224,8. gimeitheit [stulta] superstitio [tacuit, vox festa quievit, quae male conspicuae celebrabat imaginis aurum, Prud., Apoth. 149] 404,13. 456,66.
gi-meitî st. f., mhd. Lexer gemeite (vgl. Lexer, Hwb. 3, Nachträge Sp. 191). — Graff II,701. [Bd. 6, Sp. 395] gi-meiti: acc. pl. O 5,25,30. Hierher auch (?), s. u.: ga-meiti: nom. sg. F 40,18. 1) Unzulänglichkeit: (Otfrid an seine Leser:) si thar (sc. in meinem Werk), thaz ni dohta, so mir giburren mohta: zellet thio gimeiti minera dumpheiti O 5,25,30. 2) Einbildung (?): manage auh forscrenchit fona festin gameiti nandunc festnissa multos autem inpedit a firmitate praesumptio infirmitatis F 40,18 (zur Übers. nandunc festnissa der wohl urspr. Lesart praesumptio firmitatis u. ihrer beabsichtigten Ersetzung durch gimeiti unfestnissa vgl. Matzel, Unters. S. 207 f. Anm. 270; Hench, Ausg. S. 93 konjiziert dagegen gameitiu als Adj.Attrib. zu nandunc).
gi-meitida st. f. — Graff II,702. ca-maitida: nom. sg. Gl 1,172,12 (Pa). — ki-meitida: nom. sg. Gl 1,172,12 (Ra). — ki-meidita: nom. sg. Gl 1,172,12 (K; zu -t- für d vgl. Kögel S. 120). Irr-, Aberglaube: irrida camaitida haeresis secta.
meitisôn sw. v. meitisot: 3. sg. Gl 1,503,5 (M, clm 6225, Hs. 9. Jh.). hochmütig werden: meitisot [quid] tumet [contra deum spiritus tuus, ut proferas de ore tuo huiuscemodi sermones? Job 15,13].
gi-meitisôn sw. v. — Graff II,702. ki-meitissoten: 3. pl. prt. Gl 1,404,5/6 (M); gimeitisot-: dass. -un 3/4 (M, 3 Hss., 1 Hs. -mei:ti-); -in 4/5 (M); ge-meitesoên: 3. pl. conj. Nb 286,8 [220,15]. Verschrieben: gi-nedisostin: 3. pl. prt. Gl 1,405,5 (M). hochmütig werden: gimeitisotun [quis est David? et quis est filius Isai? hodie] increverunt [servi qui fugiunt dominos suos, 1. Reg. 25,10] Gl 1,404,3/4 (1 Hs. iruuahsan, 1 gimagên). sumeliche zuenget er (Gott) hina be dero uuilo . nio sie fone langero gemahlibi (Ausg. Piper Druckfehler -lihi) negemeitesoen quosdam remordet (deus) . ne longa felicitate luxurient [vgl. superbiant, Rem.] Nb 286,8 [220,15].
gi-meitlîh adj.; as. gimêdlīk. — Graff II,702. ka-meit-lihiu: nom. pl. n. Gl 2,329,49 (clm 14747, 9. Jh.). abergläubisch: kameitlihiu ł uppigu [cuius ergo eruditionis est, cuiusque doctrinae, etiam diversa sacrificia, et quae] superstitiosa [videntur, in victimis quotidie demonstrare compleri? Hier. in Matth. 5,18 p. 27]. Abl. gimeitlîhho.
gi-meitlîhho adv. gi-meit-lichor: comp. Gl 2,546,3 (mus. Brit. Add. 34248, Gll. 11. Jh.). anmaßend, hochmütig: gimeitlichor [(Superbia) effreni volitabat equo, quem pelle leonis texerat ... quo se fulta iubis] iactantius [illa ferinis inferret tumido despectans agmina fastu, Prud., Psych. 181].
meito sw. m. meittun: nom. pl. Gl 2,248,28 (Berl. Lat. 4° 676, 9. Jh.; zur Geminate -tt- vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 223 Anm. 2). Färber: meittun [nam quid quoque in hac urbe contigerit,] tinctorum (Hs. tinctores) [, ... plurimi testantur, Greg., Dial. 4,54 p. 461]. Vgl. meitôn.
meitôn sw. v. — Graff II,703 s. v. gameitôn. [Bd. 6, Sp. 396] ka-meitotas: part. prt. nom. sg. n. Gl 2,225,42 (S. Flor. III 222 B, Gll. 9. Jh. (?); zu -s für z vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 160 Anm. 2). färben: zuuiro kameitotas karn [quod recte etiam superhumerale ex auro, hyacintho, purpura,] bis tincto cocco (Hs. bis tinctus coccus) [, et torta fieri bysso praecipitur, Greg., Cura 2,3 p. 15]. Vgl. meito. |
| gi-meitheit
| | 1) Überheblichkeit, Anmaßung, Eitelkeit: camaithait insolentia Gl 1,186,16. kameitheit uparkahukt (als Korr. zu uparkanuht) [ex uno sermone omnis] superstitio [observationum Iudaicarum fuerat elisa, Hier. in Matth. 15,12] 2,333,34. kemeitheit [aliquid sibi de | | 2) Irr-, Aberglaube: in gameitheiti [quae sunt rationem quidem habentia sapientiae] in superstitione [et humilitate, et non ad parcendum corpori, non in honore aliquo ad saturitatem carnis, Greg., Cura 3,19 p. 62 = | | gi-meitî
| | 1) Unzulänglichkeit: (Otfrid an seine Leser:) si thar (sc. in meinem Werk), thaz ni dohta, so mir giburren mohta: zellet thio gimeiti minera dumpheiti O 5,25,30. | | 2) Einbildung (?): manage auh forscrenchit fona festin gameiti nandunc festnissa multos autem inpedit a firmitate praesumptio infirmitatis F 40,18 (zur Übers. nandunc festnissa der wohl urspr. Lesart praesumptio firmitatis u. ihrer beabsichtigten |
|