Wörterbuchnetz
Althochdeutsches Wörterbuch Bibliographische AngabenLogo SAW
 
gi-meitgengil bis meitôn (Bd. 6, Sp. 394 bis 395)
Abschnitt zurück Abschnitt vor
Artikelverweis gi-meitgengil st. m. — Graff IV,104.
gi-meit-gengil: nom. sg. Gl 2,170,14 (clm 6277, Hs. 9. Jh.).
Müßiggänger: gimeitgengil [in desideriis est omnis] otiosus [Greg., Cura 3,15 p. 56 = Prov. 21,26].
Vgl. gimeitgang.
 
Artikelverweis 
gi-meitgengo sw. m.; vgl. nhd. dial. thüring. gemeitengänger Thür. Wb. 2,547. — Graff IV,104.
ka-meit-kengo: nom. sg. Gl 2,49,28 (Jc; -go aus Platzgründen übergeschr.).
Müßiggänger (zur Bez. von Wandermönchen): kameitkengo umbikengo [quartum vero genus est monachorum quod nominatur] gyrovagum [, qui tota vita sua per diversas provincias ternis aut quaternis diebus per diversorum cellas hospitantur, semper vagi et numquam stabiles, et propriis voluntatibus et gulae illecebris servientes, Reg. S. Ben. 1].
Vgl. gimeitgang.
 
Artikelverweis 
gi-meitheit st. f., mhd. Lexer gemeitheit. — Graff II,702.
ca-mait-hait: nom. sg. Gl 1,186,16 (Pa). — ka-meit-heit: nom. sg. Gl 2,333,34 (clm 14747, 9. Jh.); ki-: dass. 1,186,16 (KRa); ke-: dass. Mayer, Griffelgl. Salzb. S. 68,132 (Salzb. St. Peter a VII 2, Gll. 9. Jh.); ga-: dat. sg. -]i Gl 2,224,8 (clm 18550,1, 9. Jh.); gi-: nom. sg. -] 404,13. 456,66; dat. sg. -]e S 143,29 (BB); acc. sg. -] O 4,6,36; ge-: dat. sg. -]e S 143,29/30 (WB).
1) Überheblichkeit, Anmaßung, Eitelkeit: camaithait insolentia Gl 1,186,16. kameitheit uparkahukt (als Korr. zu uparkanuht) [ex uno sermone omnis] superstitio [observationum Iudaicarum fuerat elisa, Hier. in Matth. 15,12] 2,333,34. kemeitheit [aliquid sibi de Pharisaeorum adsumunt] supercilio [Hier. in Matth. 16,19, CCSL 77,142,88] Mayer, Griffelgl. Salzb. S. 68,132. er (Jesus) zalta in ouh tho ... thaz iro (sc. der Pharisäer) ruamisal ..., thia mihilun gimeitheit (siu was alles zi breit) O 4,6,36; hierher wohl auch: ich habe gisundot in uppiger guotlichi, in ruome ... in gimeitheite S 143,29 (BB = 29/30 WB).
2) Irr-, Aberglaube: in gameitheiti [quae sunt rationem quidem habentia sapientiae] in superstitione [et humilitate, et non ad parcendum corpori, non in honore aliquo ad saturitatem carnis, Greg., Cura 3,19 p. 62 = Col. 2,23] Gl 2,224,8. gimeitheit [stulta] superstitio [tacuit, vox festa quievit, quae male conspicuae celebrabat imaginis aurum, Prud., Apoth. 149] 404,13. 456,66.
 
Artikelverweis 
gi-meitî st. f., mhd. Lexer gemeite (vgl. Lexer, Hwb. 3, Nachträge Sp. 191). — Graff II,701. [Bd. 6, Sp. 395]
gi-meiti: acc. pl. O 5,25,30.
Hierher auch (?), s. u.: ga-meiti: nom. sg. F 40,18.
1) Unzulänglichkeit: (Otfrid an seine Leser:) si thar (sc. in meinem Werk), thaz ni dohta, so mir giburren mohta: zellet thio gimeiti minera dumpheiti O 5,25,30.
2) Einbildung (?): manage auh forscrenchit fona festin gameiti nandunc festnissa multos autem inpedit a firmitate praesumptio infirmitatis F 40,18 (zur Übers. nandunc festnissa der wohl urspr. Lesart praesumptio firmitatis u. ihrer beabsichtigten Ersetzung durch gimeiti unfestnissa vgl. Matzel, Unters. S. 207 f. Anm. 270; Hench, Ausg. S. 93 konjiziert dagegen gameitiu als Adj.Attrib. zu nandunc).
 
Artikelverweis 
gi-meitida st. f. — Graff II,702.
ca-maitida: nom. sg. Gl 1,172,12 (Pa). — ki-meitida: nom. sg. Gl 1,172,12 (Ra). — ki-meidita: nom. sg. Gl 1,172,12 (K; zu -t- für d vgl. Kögel S. 120).
Irr-, Aberglaube: irrida camaitida haeresis secta.
 
Artikelverweis 
meitisôn sw. v.
meitisot: 3. sg. Gl 1,503,5 (M, clm 6225, Hs. 9. Jh.).
hochmütig werden: meitisot [quid] tumet [contra deum spiritus tuus, ut proferas de ore tuo huiuscemodi sermones? Job 15,13].
 
Artikelverweis 
gi-meitisôn sw. v. — Graff II,702.
ki-meitissoten: 3. pl. prt. Gl 1,404,5/6 (M); gimeitisot-: dass. -un 3/4 (M, 3 Hss., 1 Hs. -mei:ti-); -in 4/5 (M); ge-meitesoên: 3. pl. conj. Nb 286,8 [220,15].
Verschrieben: gi-nedisostin: 3. pl. prt. Gl 1,405,5 (M).
hochmütig werden: gimeitisotun [quis est David? et quis est filius Isai? hodie] increverunt [servi qui fugiunt dominos suos, 1. Reg. 25,10] Gl 1,404,3/4 (1 Hs. iruuahsan, 1 gimagên). sumeliche zuenget er (Gott) hina be dero uuilo . nio sie fone langero gemahlibi (Ausg. Piper Druckfehler -lihi) negemeitesoen quosdam remordet (deus) . ne longa felicitate luxurient [vgl. superbiant, Rem.] Nb 286,8 [220,15].
 
Artikelverweis 
gi-meitlîh adj.; as. gimêdlīk. — Graff II,702.
ka-meit-lihiu: nom. pl. n. Gl 2,329,49 (clm 14747, 9. Jh.).
abergläubisch: kameitlihiu ł uppigu [cuius ergo eruditionis est, cuiusque doctrinae, etiam diversa sacrificia, et quae] superstitiosa [videntur, in victimis quotidie demonstrare compleri? Hier. in Matth. 5,18 p. 27].
Abl. gimeitlîhho.
 
Artikelverweis 
gi-meitlîhho adv.
gi-meit-lichor: comp. Gl 2,546,3 (mus. Brit. Add. 34248, Gll. 11. Jh.).
anmaßend, hochmütig: gimeitlichor [(Superbia) effreni volitabat equo, quem pelle leonis texerat ... quo se fulta iubis] iactantius [illa ferinis inferret tumido despectans agmina fastu, Prud., Psych. 181].
 
Artikelverweis 
meito sw. m.
meittun: nom. pl. Gl 2,248,28 (Berl. Lat. 4° 676, 9. Jh.; zur Geminate -tt- vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 223 Anm. 2).
Färber: meittun [nam quid quoque in hac urbe contigerit,] tinctorum (Hs. tinctores) [, ... plurimi testantur, Greg., Dial. 4,54 p. 461].
Vgl. meitôn.
 
Artikelverweis 
meitôn sw. v. — Graff II,703 s. v. gameitôn. [Bd. 6, Sp. 396]
ka-meitotas: part. prt. nom. sg. n. Gl 2,225,42 (S. Flor. III 222 B, Gll. 9. Jh. (?); zu -s für z vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 160 Anm. 2).
färben: zuuiro kameitotas karn [quod recte etiam superhumerale ex auro, hyacintho, purpura,] bis tincto cocco (Hs. bis tinctus coccus) [, et torta fieri bysso praecipitur, Greg., Cura 2,3 p. 15].
Vgl. meito.