| - nîdîgo, adv.
- nidina .
- nidiruilezzin
- nîdôn, sw. v.
- nîdsuuillîg, adj.
- nie . a
- niechus
- niedet
- niedsam
- nieht
- vor-nîen, s.
- nienetar
- niergin
- nierlîn, mhd. st. n.
- nies
- nies-, s.
- nieswurze, mhd. s.
- niet(-), s.
- nietemêr, andfrk. adv.
- nieuuergin, aostndfrk. adv.
- ge-nieʒ, mhd. st. m.
- nift, st. f.
- nifta, st. sw.?
- niftelîn, mhd. st. n.
- niftila, sw. f.
- [h]nîgan, st. v.
- ana-[h]nîgan, st. v.
- gi-[h]nîgan, st. v.
- nidar-[h]nîgan, st. v.
- nigemo
- nigen
- nigentein
- nigi..
- .. nigi
- .. nigi
- nigon
- nigortiu
- nigun
- nigunta, as. num. card.
- nihaltanti
- nih . e .
- °nihein, pron. indef.
- nohein, pron. indef.
- niheinêst, adv.
- niheinîg, pron. indef.
- noheinîg, pron. indef.
- niheining, pron. indef.
- noheining, pron. indef.
- nihhus
- nihie
- nihontost
- nikaitfirbet
- nikilisen
- [h]nicken, sw. v.
- fir-[h]nicken, sw. v.
- gi-[h]nicken, sw. v.
- int-[h]nicken, sw. v.
- nidar-[h]nicken, sw. v.
- nickus, st. m. n.
- nihhus, st. m. n.
- nickussa, st. f.
- niling
- [h]nilla, st. sw.?
- nîmennisco, sw. m.
- nimid, as.
- nin
- nin
- nindrinnes
- ninevêtisc, adj.
- ninevisc, adj.
- ninih
- ninphallit
- ninu, partikel.
- °nio, adv. u. conj.
- nioadet
- nioil
- niol
- °nioman, pron. indef.
- °niomêr, adv.
- nionaltres, adv.
- °nione, adv.
- °nionêr, adv.
- nionêr ana
- nionot
- nioro, sw. m.
- [h]niosan, st. v.
- [h]niosan, st. n.
- [h]niosôd, st. m.
- [h]niosunga, st. f.
- [h]niosuuurz, st. f.
- [h]niosuuurza, sw. f.
- niot, st. m.
- niot, adj.
- bi-[h]niotan, st. v.
- niotîg, adj.
- niotgî, st. f.
- niotôn, sw. v.
- gi-niotôn, sw. v.
- niotsam, adj.
- nio[h]uuanne, adv.
- niouuiht
- niouuiht-
- gi-niouuihten, sw. v.
- niouuihtheit
- gi-nioz, adj.
- gi-niuzi, adj.
- niozan, st. v.
- thuruh-niozan, st. v.
- fir-niozan, st. v.
- gi-niozan, st. v.
- in(t)-niozan, st. v.
- uuidar-niozan, st. v.
- nipa
- niꝑeruodit
- nipo
- nis
- nis
- nis-
- nisan
- nisigo
- nislēdere
- nispila
- .. niss ..
- .. nissa
- .. nissa
- .. nissa
- .. nissa
- .. nissu
- nist
- nist
- gi-nist, st. f.
- nisten, sw. v.
- -nistîg
- nistilon, aostndfrk. sw. v.
- .. nistun
- nisz
- nisze
- nit
- nit
- nit
- nit
- nit
- of-[h]nîtan, as. st. v.
- nîte
- nitss
- niu
- niu
- niu-
- niud
- niudest
- niudli
- niudlîko, as. adv.
- niuentemo
- niugeriute, mhd. st. n.
- niugrut
- niul
- niumâne, mhd.
- niumo, sw. m.
- niumôn, sw. v.
- niun, num. card.
- niunhunt, num. card.
- niun[h]lûtîg, adj.
- niunôn, sw. v.
- niunouga, sw. n.
- niunt, conj.
- niuntazehanto, num. ord.
- niunto, num. ord.
- niunzehan, num. card.
- niunzog
- niunzogôsto, num. ord.
- niunzug, num. card.
- nius-
- niusen, sw. v.
- bi-niusen, sw. v.
- ir-niusen, sw. v.
- -niusida
- bi-niusida, st. f.
- -niusit
- niusunga, st. f.
- niter
- niuuanhunt
- niuuentemo
- [h]niuuuan, st. v.
- fir-[h]niuuuan, st. v.
- gi-[h]niuuuan, st. v.
- uuidar-[h]niuuuan, st. v.
- niuuuanes, adv.
- niuuuen, sw. v.
- gi-niuuuen, sw. v.
- niuuues, adv.
- niuuui, adj.
- niuuuî, st. f.
- niuuui-
- far-niuuuian, as. sw. v.
- niu(uui)bluot, st. n.
- niu(uui)bluotenti, part.-adj.
- niuuuiboran, part.-adj.
- niu(uui)brohhan, part.-adj.
- niuuuibruht, st. f.
- niu(uui)gernî, st. f.
| | nîdîgo adv. — Graff II,1032. nîdigo: Np 68,27. haßerfüllt: vuanda den du sluoge unde hiezze irsterben pro mundo . den sluogen sie nidigo quoniam quem tu percussisti persecuti sunt [vgl. quid ergo peccaverunt, si a deo percussum persecuti sunt? quid animo eorum imputatur? malitia, Aug., En.].
nidina . Sprachwiss. 38,411,3 (Wien 751, Gll. 9. Jh.? -a unsicher, vielleicht auch o; ob danach noch etwas steht, ist ebenfalls unsicher) zu: [factum est ... puellam quandam] habentem spiritum pythonem (Hs. phithonis) [obviare nobis, quae quaestum magnum praestabat dominis suis divinando, Acta 16,16] ist nicht sicher gedeutet, vgl. Nievergelt, Sprachwiss. 38,411 z. St.
nidiruilezzin Npgl 74,4 s. AWB nidar-fliozan.
nîdôn sw. v., mhd. nîden (auch st.), nhd. neiden; mnd. nîden (auch st.), mnl. niden. — Graff II,1032. nid-: inf. -on S 106,20 (Ps. 138); gi-: part. prt. nom. sg. m. -oter Gl 2,119,31 (M, 4 Hss., 1 Hs. -). — niithonti: part. prs. Gl 1,201,6 (Ra); nithondi: dass. ebda. (K). 1) jmdn. hassen, verachten, mit Akk. d. Pers.: de uuider dir uuellent tuon, de uuillih fasto nidon, alle durh dinen ruom mir ze fiente tuon nonne eos, qui te [Bd. 6, Sp. 1254] oderunt, oderam et super inimicos tuos tabescebam? S 106,20; — hierher wohl auch, im Part. Praet.: Verachteter, Angeklagter: ginidoter [servata forma disciplinae, non aestimabitur] appetitus (Hs. adpetitus) [, si a vestra charitate modeste conventus recedere detractaverit, Conc. Afr. XLVIII] Gl 2,119,31 (1 Hs. ?nîden). 2) mißgünstig, neidisch sein (?): nithondi apanstikandi livens invidens Gl 1,201,6 (oder ohne Angabe des Obj. zu 1?).
nîdsuuillîg adj. nith-suuilliger: nom. sg. m. Gl 4,211,20 (sem. Trev.). vor Eifersucht oder Gehässigkeit schwellend: nithsuuilliger nithbrustich zelotipus (nithsuuilliger, darüber: brustich, l. nithbrustich).
nie . a bitumen [Hbr. II,48,287] Gl 3,100,38 (SH B, Eins. 364, 13. Jh.; 6 Hss. erdlîm, 1 Hs. erdleim, 2 Hss. erda) ist aufgrund der schlechten Lesbarkeit (vgl. Steinm. u. Hbr. I,186,222 Anm.) nicht sicher deutbar; im Gl.Wortsch. 2,472 wird eine Zuordnung zu erdlîm st. m. ‘Erdpech’ erwogen.
niechus Mayer, Glossen S. 32,2 s. AWB nickus.
niedet WA 29,2 s. AWB niotôn.
niedsam s. AWB niotsam.
nieht s. niuuiht.
vor-nîen s. jetzt AWB far-niuuuian as. |
| |