| - niuuuilîh, adj.
- niu(uui)ling, as. st. m.
- niu(uui)mâno, sw. m.
- niu(uui)mâri, st. n.
- niu(uui)phlanzôt, part.-adj.
- niu(uui)quemaling, st. m.
- niu(uui)queman
- niu(uui)quemo, sw. m.
- niu(uui)riuti, st. n.
- niu(uui)sezzida, st. f.
- niu(uui)sezzit, part.-adj.
- niu(uui)skiht, st. f.
- niu(uui)sliffan, part.-adj.
- niu(uui)sotan, part.-adj.
- niuuuôd, st. m.
- niuuuôn, sw. v.
- gi-niuuuôn, sw. v.
- ir-niuuuôn, sw. v.
- uuidar-niuuuôn, sw. v.
- niuuuôst, adv. superl.
- niuuuot
- niuuuunga, st. f.
- niuz
- niuzgiwati
- gi-niuzi, adj.
- gi-niuzi, st. n.
- ni . v .. faran
- nivł
- nivnus
- nivv
- ni[h]uuan(e), conj.
- niuuanne, andfrk. adv.
- °ni[h]uuedar, pron. indef.
- ni[h]uuedarhalba, st. f.
- ni[h]uuedarisc, adj.
- °niuuiht, st. n., pron. indef. u. adv.
- niouuiht, st. n., pron. indef. u. adv.
- nieht, st. n., pron. indef. u. adv.
- niuuihtaltar, st. n.
- niuuihtheit, st. f.
- niuuihtholz, st. n.
- niuuuiholz, st. n.
- niuuihtman, st. m.
- niuuihtsprâhha, st. f.
- niware, konjunktionale Fügung
- niwil
- n,
- nixes
- niz
- [h]niz, st. f.
- niʒʒe, mhd. sw. f.
- nkcuntac
- nleittan
- .. nliho
- .. nliho
- n’lin
- n . ln
- nlpl
- nn
- .. nn .
- .. nnasi labores
- nne
- nnefro
- no
- no
- no
- no
- no
- no
- no
- . n . o
- .. no
- noanoge
- noatida
- noba
- nobe
- nobili
- noc
- nochs
- nocte
- nod-
- nôdago, as. adv.
- nodda
- node
- nôdfiur, as. st. n.
- nodfyr
- nodnuftigo
- nodthur
- nodthurti
- nodu
- noftlun
- ngil
- noggon
- °noh, adv.
- °noh, conj.
- nh, st. m.
- noh thanne
- noh thenni
- nohein
- noheinîg
- noheining
- nhil
- noh io
- nohsih
- noht
- -noht
- -nohten
- -nohti
- -nohtî
- -nohtîg
- -nohtgî
- -nohtglîh
- -nohtîgo
- -nohtgôn
- -nohtîn
- nohtlih
- -nohtlîhhên
- -nohtlîhho
- -nohto
- -nohtôn
- nohturna, st. f.
- noh[h]uuan, as. adv.
- noh[h]uuanne, adv.
- noh[h]uuedar, pron. indef.
- noh[h]uuenni, adv.
- [h]nol, st. m.
- nolas
- noles
- nlisen
- nollas
- [h]nollo, sw. m.
- nlo
- -noman
- bi-nomanî, st. f.
- fir-nomanî, st. f.
- gi-nomanî, st. f.
- -nomanî
- gi-nomannissida, st. f.
- -nomenes
- -nomes
- -nomo
- nôna, st. f.
- nônazît, st. f.
- nonna
- nood(-)
- noot(-)
- nope
- nopho
- [h]nor, ae. st. m. oder n.
- [h]nora, ae. sw. m. oder as.
- nord, st. n.
- northan, andfrk. adv.
- nordan, st. n. m.
- nordana, adv.
- nordanân, adv.
- nordanônti, st. n.
- nordanntîg, adj.
- nordant, adv.
- nordanuuestan, st. m.
- -nordanuuint
- nordar, st. n.
- nordarhalb, adv.
- nordarî, st. f.
- nordaro, adj.
- nordarot, adv.
- norder(e)t, adv.
- nordaruuint, st. m.
- nordgibil, st. m.
- nordhalb, adv. u. praep.
- nordhalba, sw. f.
- nordhalda, st. sw.?
- nordlîh, adj.
- nordliuti, st. m. pl.
- nordman, st. m.
- nordonwint
- northōst, andfrk. adv.
- nordôstan, st. m.
- nordôstanuuint, st. m.
- nordôstarot, adv.
- -ôstert, adv.
- nordôstaruuint, st. m.
- nordôstrôni, adj.
- nordôstrôniuuint, st. m.
- nordrôni, adj.
- nordrôniuuint, st. m.
- nordsîta, st. f.
- -nordsundarot
- northwest, andfrk. adv.
- norduuestan, st. m.
- norduuestaruuint, st. m.
- norduuestrôni, adj.
- norduuestrôniuuint, st. m.
- norduuint, st. m.
- nordzeihhan, st. n.
- nore
- norman
- norostanuuint
- norosterd
- nortinam
- nortorswint
| | niuuuilîh adj., nhd. DWB neulich; mnd. nîelīk, mnl. nieuwelijc; ae. níwlíc; an. nýligr. — Graff II,1112 s. v. niuuilicho. niuui-licho: nom. pl. f. Gl 2,148,44 (Frankf. 64, 9. Jh.). erneut, neuerlich (von Abstraktem): niuuilicho [quamquam] novellae [suggestiones ..., Conc. Carth. V p. 145] (vgl. Blum, Canonesgl. S. 117).
[niu(uui)ling as. st. m., mnd. nîelinc; mhd. niuwelinc, nhd. neuling. ni-ling: nom. sg. Gl 2,590,8 (sem. Trev.). Neuling, Anfänger: niling tirus (tirus steht nach Katara S. 198 Anm. 3 für lat. tiro ‘Anfänger’; anders Steinm., der den Beleg auf eine Prudentiusgl. mit dem semantisch abliegenden Adj. dirus ‘wild’ bezieht).]
niu(uui)mâno sw. m., frühnhd. newmon (vgl. Diefb., Gl. 383c s. v. nouilunium); mnl. nieumane; vgl. ahd. [Bd. 6, Sp. 1307] niuuuêr mâno (s. niuuui 4d), des mânen niuuuî (s. niuuuî 1). — Graff II,795 s. v. niumani. niu-mane: nom. sg. Gl 1,520,15 (M, clm 4606, 12. Jh.). Neumond: niumane [buccinate in] neomenia [tuba, Ps. 80,4] (3 Hss. mânôdfengida ł niuuuî lunae, 4 nur mânôdfengida).
niu(uui)mâri st. n., mhd. niumære; mnl. nieumare; an. nýmæri; vgl. nhd. dial. thür. neumärisch adj. ‘neugierig’ Thür. Wb. 4,864. — Graff II,826 s. v. (niumari). niu-maren: dat. pl. Beitr. (Halle) 85,238 (nach Gl 2,608,57; Vat. Pal. 889, Gll. 12. Jh.?). niuui marii Gl 4,17,15 s. niuuui 1a. Neuigkeit, Gerücht: niumaren [(Cicero) rem ad senatum refert, iam antea volgi] rumoribus [exagitatum, Sall., Cat. 29 p. 173,20/21].
niu(uui)phlanzôt part.-adj. — Graff III,362. niu-flanzôt: Grdf. Np 127,3; nom. sg. m. -]a Npw ebda. (-o-). neu angepflanzt: diniu chint umberingent din diske . also niuflanzot (Npw der niuflanzota) olegarto filii tui sicut novella (Npw -ae) olivarum . in circuitu mensae tuae NpNpw 127,3.
niu(uui)quemaling st. m., mhd. niuwekomelinc (vgl. Findebuch S. 262), nhd. DWB neukömmling; mnd. nîekōmelinc, mnl. nieucomelinc; vgl. as. nâhkumiling m. — Graff IV,673. niu-quema-linga: acc. pl. Gl 1,788,23 (M, 4 Hss., 2 niv-); -quemi-: dass. 24/25 (M). — niu-quome-linch: nom. sg. Gl 4,81,47 (Sal. a1; lat. pl. oder gen. sg.?). 1) Neuling: niuquomelinch novitii Gl 4,81,47. 2) Fremdling: niuquemalinga [obsecro vos tamquam] advenas [et peregrinos abstinere vos a carnalibus desideriis, 1. Pet. 2,11] Gl 1,788,23.
niu(uui)queman (auch -quemani?) part.-adj., mhd. Lexer niuwekomen, nhd. DWB neukommen; ae. níwcumen; an. nýkominn; zur Bildg. vgl. Carr S. 148. — Graff IV,668 s. v. niwiquemaner, 674 s. v. niuchomene. nivvi-quuemanero: gen. pl. m. S 264,9 (B); -qhuemanemv: dat. sg. m. 263,23 (B); -chuemaner: nom. sg. m. 266,8 (B). niu-chomenr: nom. sg. m. Gl 3,188,51 (SH B, Brix. Bll., 13. Jh.; -o- korr.; -r für -er verschr.?). Hierher wohl auch: nivui-quemini: nom. sg. m. Gl 2,107,17 (Wien 2732, 10. Jh.); niu-chomene: dass. 1,777,8 (Stuttg. Theol. et phil. fol. 218, Gll. 12. Jh.?); vielleicht weist die vokalische Endg., die schwerlich der schwachen Flexion angehört, auf sekundäre ja-Flexion (vgl. tougani neben tougan part.-adj.). niuchomin Npgl 73,17 s. AWB niu(uui)quemo. 1) neu ins Kloster eingetreten (von einem Mönch): .. nivvichuemaner fora si kistrehchit .. fvazzum .. pi imv tunc ille frater novitius prosternatur singulorum pedibus, ut orent pro eo S 266,8; — substant.: Novize: .. nivviquuemanero dar lirnee .. postea autem sit in cella novitorum (von 3. Hd. zu novitiorum korr.), ubi meditet et manducet et dormiat S 264,9 (vgl. Ibach, Beitr. (Halle) 78,105). 2) substant.: Neuankömmling: nivviqhuemanemv .. za libe .. samfter si kikeban inganc noviter veniens quis ad conversionem, non ei facilis tribuatur [Bd. 6, Sp. 1308] ingressus S 263,23; hierher wohl auch: niuchomenr novicius Gl 3,188,51 (unter Personenbezeichnungen). 3) substant.: Neubekehrter: niuchomene [(oportet episcopum esse) non] neophytum (Hs. neophitus) [1. Tim. 3,6] Gl 1,777,8. nivuiquemini [non] neophytum [ne in superbiam elatus in iudicium incidat, et laqueum diaboli, Conc. Nic. II] 2,107,17.
niu(uui)quemo sw. m.; mnd. nîekōme. — Graff IV,673. nivuvi-chomon: acc. sg. Gl 2,140,18. niuui-quemo: nom. sg. Gl 4,223,18 (clm 19410, 9. Jh.); -chvemo: dass. S 265,29 (B; nivuchvemo); -como: dass. Gl 2,148,27 (Frankf. 64, 9. Jh.); -cumo: dass. 145,18 (Frankf. 64, 9. Jh.). niu-kemo: nom. sg. Gl 4,152,36 (Sal. c); -chomin: nom. pl. Npgl 73,17 (oder Grdf. von niukoman, s. niu(uui)queman part.-adj.). nuuue-chomo: nom. sg. Gl 2,348,9. 1) Neuling, Anfänger: nuuuechomo [ille iam sedet in ripa tetrumque] novicius (nuper veniens) [horret porthmea, Juven. 3,265] Gl 2,348,9. feruentes spiritu (die heizmuotigin ze guote) . sint sumer . nouelli in fide (niuchomin ze geloubo) sint lenzo Npgl 73,17. 2) Neubekehrter: nivuvichomon [non] neophytum (Hs. ophitum) [ne in superbiam elatus in iudicium incidat, et laqueum diaboli, Conc. Nic. II] Gl 2,140,18. 145,18. 3) Novize: niuuicomo [ut ... diaconus, qui] neofitus [est (qui ... est fehlt Ausg.), Conc. Sard. XIII] Gl 2,148,27. .. nivuichvemo zeichan .. ille novius signum faciat S 265,29. 4) Glossenwort: niukemo novitius Gl 4,152,36 (vgl. Beitr. 73,218; Steinm. irrtümlich novitus). niuuiquemo neophitus 223,18.
niu(uui)riuti st. n., mhd. niu(we)riute, nhd. (älter) DWB neureut, dial. schwäb. neureute Fischer 4,2018. — Graff II,489 s. v. niuriuti. niu-riut-: dat. sg. -e Nb 128,4 [110,20]; dat. pl. -in Gl 1,526,34; acc. pl. -i 2,411,2; -e 522,50 (niv-, -iv-); -ruti: acc. pl. 4,348,39. 1) Neubruch, neues Ackerland: in niuriutin [multi cibi] in novalibus patrum [Prov. 13,23] Gl 1,526,34. farn unde hiefeltra nimet er dana . mit tero riutesegenso . daz imo deste bezera chorn uuahse an demo niuriute Nb 128,4 [110,20]. 2) Brachfeld, auch Ackerland allgemein: niuriuti [qui nostras sulcare] novales [arvaque capta manu popularier hospite aratro contendunt, Prud., Psych. 213] Gl 2,411,2. 522,50. niuruti [interque] nitentia culta (novales) [infelix lolium et steriles dominantur avenae, Verg., G. I,153] 4,348,39. Vgl. niugeriute mhd. Vgl. Tiefenbach, Fluren S. 303.
niu(uui)sezzida st. f. — Graff VI,306 s. v. niuseccida. niu-seccida: nom. sg. Gl 1,512,18 (Sg 299, 9. Jh.; zu -cc- vgl. Braune, Ahd. Gr.15 § 159 Anm. 3). Neuanpflanzung: niuseccida [filii tui sicut] novellae (Hs. -a) olivarum [Ps. 127,3]. Vgl. niu(uui)sezzit.
niu(uui)sezzit part.-adj.; got. niujasatiþs; zur Bildg. vgl. Carr S. 91. — Graff VI,299 s. v. niusazt. niu-sazten: dat. pl. NpNpw 143,12 (Np -ên). [Bd. 6, Sp. 1309] neu angepflanzt: dero sune sint niuuue also flanzunga . gestate fone iugende. Sie sint ebenscone niusazten rebon. Vgl. niu(uui)sezzida. |
| niu(uui)quemaling
| | 1) Neuling: niuquomelinch novitii Gl 4,81,47. | | 2) Fremdling: niuquemalinga [obsecro vos tamquam] advenas [et peregrinos abstinere vos a carnalibus desideriis, 1. Pet. 2,11] Gl 1,788,23. | | niu(uui)queman
| | 1) neu ins Kloster eingetreten (von einem Mönch): .. nivvichuemaner fora si kistrehchit .. fvazzum .. pi imv tunc ille frater novitius prosternatur singulorum pedibus, ut orent pro eo S 266,8; — substant.: Novize: | | 2) substant.: Neuankömmling: nivviqhuemanemv .. za libe .. samfter si kikeban inganc noviter veniens quis ad conversionem, non ei facilis tribuatur ingressus S 263,23; hierher wohl auch: niuchomenr novicius Gl 3,188,51 (unter Personenbezeichnungen). | | 3) substant.: Neubekehrter: niuchomene [(oportet episcopum esse) non] neophytum (Hs. neophitus) [1. Tim. 3,6] Gl 1,777,8. nivuiquemini [non] neophytum [ne in superbiam elatus in iudicium incidat, et laqueum diaboli, | | niu(uui)quemo
| | 1) Neuling, Anfänger: nuuuechomo [ille iam sedet in ripa tetrumque] novicius (nuper veniens) [horret porthmea, Juven. 3,265] Gl 2,348,9. feruentes spiritu (die heizmuotigin ze guote) . sint sumer . nouelli in fide | | 2) Neubekehrter: nivuvichomon [non] neophytum (Hs. ophitum) [ne in superbiam elatus in iudicium incidat, et laqueum diaboli, Conc. Nic. II] Gl 2,140,18. 145,18. | | 3) Novize: niuuicomo [ut ... diaconus, qui] neofitus [est (qui ... est fehlt Ausg.), Conc. Sard. XIII] Gl 2,148,27. .. nivuichvemo zeichan .. ille novius signum faciat S 265,29. | | 4) Glossenwort: niukemo novitius Gl 4,152,36 (vgl. Beitr. 73,218; Steinm. irrtümlich novitus). niuuiquemo neophitus 223,18. | | niu(uui)riuti
| | 1) Neubruch, neues Ackerland: in niuriutin [multi cibi] in novalibus patrum [Prov. 13,23] Gl 1,526,34. farn unde hiefeltra nimet er dana . mit tero riutesegenso . daz imo deste bezera chorn uuahse an demo | | 2) Brachfeld, auch Ackerland allgemein: niuriuti [qui nostras sulcare] novales [arvaque capta manu popularier hospite aratro contendunt, Prud., Psych. 213] Gl 2,411,2. 522,50. niuruti [interque] nitentia culta (novales) [ |
|