| - ol(i)trestir, st. n. pl.
- olitre?st
- ?ir
- olitruosa, st. f.
- olitruosana, st. sw. f.
- oleitruosana, st. sw. f.
- olitruosin, st.
- . ollen
- olm, st. m.
- ol . mage
- olmo, sw. m.
- olmoht(i), adj.
- ol no
- ologa
- olopentari
- olp-
- lpm
- olpaū
- olpaum
- lpaum
- ölpaum
- ol-pawmol-pawm
- ölpawm
- ölper
- ols(e)nich, st. n.
- olslich
- olsnic
- olsnich
- olsnit
- olter
- olthera
- olu-
- olv-
- lvaz
- olwante
- olwaum
- olwent
- olwentin
- olwer
- om, st. n.
- óme, sw. f.
- omelia
- omkrut
- . o .. n
- on
- on
- .. on
- onda
- ondrædan
- ondun
- one
- onhréosan
- o . ni . t .
- onsta
- onstndanlica
- . ont ..
- ontirton
- .. o . o
- opa
- opas-
- opera
- opetloch
- of
- opf-
- opfr-
- opfrodon
- ophar(-)
- opharunt
- opher
- opher-, s.
- opherâri, st. m.
- opherbluot, st. n.
- opherfaz, st. n.
- opharfaz, st. n.
- offerfaz, st. n.
- opherfrisking, st. m.
- opherhûs, st. n.
- opherlîh
- oph(e)rôd
- opherôn
- ophertisc, st. m.
- opheruuîhida, st. f.
- opheruuîn, st. m.
- offeruuîn, st. m.
- opheruuîzagunga, st. f.
- ophirâri
- ophr-
- ophrodon
- ophrodum
- opidil
- opparoht
- opper
- opperfano, sw. m.
- opph-
- oppharunt
- oppraian, sw. v.
- pra
- oprod
- pthaftigen
- or
- or-
- or-
- . or .
- ora
- ôra, sw. n.
- oraa
- ôrafingar
- ôragold
- orain
- orl, st. n.
- orri, st. n.
- orcalo
- orchacho
- |orcm
- ordancas
- orde
- orden-
- order
- o .. r .. dige
- ordina, st. f.
- ordinhaft, adj.
- ordinhaftî, st. f.
- ordinhaftgî, st. f.
- ordinhafto, adv.
- ordinlîhhn, adv.
- ordinlîhho, adv.
- ordinôn, sw. v.
- ordinunga, st. f.
- ordo, sw. m.
- ordo
- ordon
- ordrenko
- ore
- orekusse
- orel
- orepil
- . orf
- ôrval, mhd. st. m.
- ôrfingar, st. m.
- orflait
- orgala, sw. f.
- organa, sw. f.
- organâri, st. m.
- organisc, adj.
- organlîh, adj.
- organ[h]lûta, sw. f.
- organs
- organsang, st. n.
- ôrgiment
- orgina, sw. f.
- ôrgirûno, sw. m.
- ôrgold, st. n.
- org .. u
- orhan
- orhrimint
- orhuon
- ôri, st. n.
- orientes
- origin
- orihhuon, st. n.
- oringel, st. m.
- orismero
- ôrkalc, st. m.
- ôrkalkîn, adj.
- ôrkrosel
- ôrkussilîn, st. n.
- ôrkussîn, st. n.
- ôrlappa, sw.?
- ôrlei, st. n.
- orlof
- ôrlôs, adj.
- ornata
- ornblaser
- ornichen
- orohti
- orol
- oroot . e
- ororosla
- ôrpirment, st. n.
- ôrgiment, st. n.
- or(re)han, sw. m.
- orren
- ôr[h]ring, st. m.
- or(ro)huon, st. n.
- ôrrûno, sw. m.
- ôrslag, st. m.
- ôrsleggen, sw. v.
- ôrslêk, st. m.
- ôrsmero, st. n.
- ôrspinna, st. sw.?
- orstegi
- ort, st. n. m.
- ortermint
- ortfremere, st. m.
- ortfroma
- ortfromo
- ortfruma, st. f.
- ortfroma, st. f.
- ortfrumalîh, adj.
- ortfrumo, sw. m.
| | ol(i)trestir st. n. pl. — Graff V,547. Nur im Nom. Plur. belegt. oli-trest-: -ir: Gl 1,660,48 (M, 3 Hss.; in 1 Hs. li oder b zu lesen (?), Steinm.). 4,309,7 (M; nach Davids, Bibelgl. S. 323,1319 sg.); -er: 1,660,48 (M). Festschr. Leid. S. 98 (M). — ol-trest-: -ir: Gl 1,660,48/49 (M; -i- in e korr., Steinm.); -er: 49 (M, 2 Hss.). 4,282,10 (M). Verschrieben: oli-treͤstir: Gl 1,660,50/51 (vgl. Davids, Bibelgl. S. 316,1286; M, clm 19440,10./11. Jh.; -e- unter e undeutlich; nach Steinm. olitreestir). Rückstand beim Ölpressen: olitrester (3 Hss. noch palgi, davon 1 Hs. noch als Randgl. von anderer Hand chat chernilin olei) [non cessabant qui miserant eos ministri regis succendere fornacem,] naphta [, et stuppa, et pice, et malleolis, Dan. 3,46] Gl 1,660,48 (Hs. noch genus fomenti, vgl. Davids, Bibelgl. S. 316,1286). 4,282,10. 309,7. Festschr. Leid. S. 98; zu lat. naphta ‘entzündbares Erdharz, -pech’ vgl. Sleumer S. 537 u. DML VII,1884a.
olitreͤst,ͬir Gl 1,660,50/51 (vgl. Davids, Bibelgl. S. 316,1286) s. AWB ol(i)trestir.
olitruosa st. f.; mnd. liedrôs, mnl. oliedroes. — Graff V,546 s. v. olitrosana. oli-drsa: nom. sg. Gl 2,627,61 (clm 18059, Gll. 11. Jh.?); anders Ahd. Gl.-Wb. S. 451 (mit Fragezeichen) u. Gl.-Wortsch. 7,198 s. v. olitruosana st. f. Bodensatz des Olivenöls: olidrsa [semina vidi equidem multos medicare serentes, et nitro prius et nigra perfundere] amurca (vgl. nam sordes, quae sequuntur oleum, faeces vocantur, Serv.) [, grandior ut fetus siliquis fallacibus esset, Verg., G. I,194]; nach Gl.-Wortsch. a. a. O. noch Gl. purgamentum olei vel faecis. Vgl. olitruosana, olitruosin.
oli-, oleitruosana st. sw. f., auch ?olestruosana, mhd. Lexer öldrusene, nhd. DWB öldrusen; ae. ele(s)drósna pl. (vgl. Bosw.T., Suppl. S. 185). — Graff V,546 s. v. olitrosana. oli-truosino: dat. sg. Gl 2,675,50; ole-truosono: dass. Npgl 80,8. oles-thrusana: nom. sg. Gl 2,700,39 (Paris Lat. 9344, Gll. 10./11. u. 11. Jh.; eingeschobenes s aus Korr. zum Genitivkomp.?). Hierher wohl auch (so auch Ahd. Gl.-Wb. S. 451 u. Gl.Wortsch. 7,198; oder als Doppelglossierung zu oli u. truosana): olei-truosina: nom. sg. Gl 3,698,13 (Florenz XVI.5, 12. Jh.; getrennt geschr.; ol,ͤi); -drusonon: nom. pl. 494,10 (Mülinensche Rolle, Gll. 11./12. Jh. (?); getrennt geschr.; lat. sg.). [Bd. 7, Sp. 87] Bodensatz des Olivenöls: olitruosino [semina vidi equidem multos medicare serentes, et nitro prius et nigra perfundere] amurca (vgl. nam sordes, quae sequuntur oleum, faeces vocantur, Serv.) [, grandior ut fetus siliquis fallacibus esset, Verg., G. I,194] Gl 2,675,50. 700,39. nah undersaztemo diapsalmate (sinnis undirsceite) . chumet si (diu fernumest) de amurca (fone oletruosono) Npgl 80,8; hierher wohl auch (vgl. Formenteil): oleidrusonon amurca Gl 3,494,10 (vgl. amurca .i. faex olei, vgl. CGL III,549,9, Anm.). 698,13. Vgl. olitruosa, olitruosin.
olitruosin st. (f.?). — Graff V,546 s. v. olitrosana. ole-truosin: nom. sg. Npgl 80,1 (2); acc. sg. 13. Bodensatz des Olivenöls: vmbe die torcularia (torzilhus) . mit dien daz oleum geseuuenot uuirt tougeno in gemellarium (in olechellire) . unde amurca (oletruosin) gecheret uuirt in plateam (ze strazzo) Npgl 80,1 (s. dazu unter olikellâri). (boni et mali) gesceiden uuerdent . ut reseruentur boni uelut oleum . et proiciantur mali uelut amurca (daz die guotin gehalten uuerden also diz ole . unde ubile feruuorfin also oletruosin) ebda.; ferner: 13 (Np amurca). Vgl. olitruosana, olitruosa.
. ollen Gl 2,38,22 (Trier 17 F, Hs. 10./11., 13. u. 14./15. Jh.; vor o- Rasur eines Buchstabens), zu: [se quoque permittens, (deus)] fusus (Hs. fusę) [genitricis ab alvo carnis iura pati, vitam ne perderet orbis, maluit ipse mori, Ar. I,173] ist nicht sicher deutbar. Steinm. erwägt bollen, Kelling, Aratorgl. S. 43 Anm. 1 dagegen konjiz. ausgehend von lat. fundere ‘gebären’ (zur Bed. vgl. Georges, Handwb.11 1,2877) u. unter Annahme einer völligen Entstellung .. boren, Part. Praet. zu (gi-)beran st. v. ‘gebären’, mit auch sonst in der Hs. belegter Abschwächung von -an zu -en. Zu einer früheren Lesung der Gl. als . allen (Nolte in: Germ. 20 (1875), 141), u. Deutung als Part. Praet. von fallan red. v. vgl. Kelling a. a. O.
olm st. m., mhd. nhd. olm. — Graff I,249. olm: nom. sg. Gl 2,643,71 (clm 18059, Gll. 11. Jh.?). 3,674,43 (Innsbr. 711, 13. Jh.). Molch oder Eidechse: olm [nam saepe favos ignotus adedit] stelio [Verg., G. IV,243] Gl 2,643,71. moltwerfe ł scere ł mol ł olm stelio talpa (talpa über moltwerfe geschr.) 3,674,42. Vgl. molm.
ol . mage Gl 3,326,49 s. AWB ölemâgen mhd.
olmo sw. m.; vgl. nd. schlesw.-holst. olm, ulm Mensing 3,836; mnl. olm st. m. olmo: nom. sg. Beitr. (Halle) 86,396,116 (vgl. Kleiber, Otfrid S. 150 Anm. 685; nach Butzmann, Beitr. a. a. O. olme; Wolf., Wiss. 50, 9. Jh.). Mit prothetischem h: holmo: nom. sg. Gl 3,453,51 (Vat. Reg. 1701, 11. Jh.; im Ahd. Gl.-Wb. S. 282 s. v. holmo). 4,202,67 (sem. Trev.; im Ahd. Gl.-Wb. a. a. O. u. S. 451 s. v. olmo). faules, morsches Baumholz: ratta holmo cletto glis ris glis sis glis tis Gl 4,202,67 (nach Katara S. 132 vgl. noch: glis sis holmo lignum quod in tenebris vivi carbonis speciem tenet, was auf die Bed. ‘faules, morsches Baumholz’ hinweist; anders Katara a. a. O. Anm. 6, der holmo als einen Baumnamen, die Ulme (vgl. ders. S. 276 s. v. holmo), deutet, vgl. dazu auch die Gl. der bmholm glis sis Gl 4,230,34). olmo glis glissis id est lignum [zu: [Bd. 7, Sp. 88] ‘hic] glis [gliris’, quod pro tr habuit, Prisc., Inst. II,249,8] Beitr. (Halle) 86,396,116 (vgl. Kleiber, Otfrid S. 150 Anm. 685); hierher wohl auch als Gll. verschiebung von glis, glissis zu glis, glit(t)is: holmo glis glittis Gl 3,453,51 (zu glis, glissis ‘(Erd-)Haufen’ vgl. Mlat. Wb. IV,726,4 f. u. s. o., zu glis glittis ‘Lehm, Tonerde’ vgl. a. a. O. 725,60 ff.). Abl. olmoht(i); vgl. AWB boumolm. Vgl. Blum, Beitr. (Halle) 84,454 ff.
olmoht(i) adj.; nd. schlesw.-holst. olmicht Mensing 3,836; vgl. mhd. Lexer ulmic, mnd. olmich, ulmich. — Graff I,249. olmohten: dat. pl. Gl 2,323,6 (Sg 299, 9. Jh.). 19. morsch: olmohten lidin [taceo de prioribus ... viris, qui post annos nongentos non dico senilibus, sed paene iam] cariosis artubus [nequaquam puellares quaesiere conplexus, Hier., Ep. LII, CSEL 54,415,13/14] Gl 2,323,6. 19. Vgl. Blum, Beitr. (Halle) 84,454 ff.
ol no Mayer, Glossen S. 63,29 s. AWB olbenta. |
| |