| - aspa, sw. f.
- aspelle
- aspen
- asperastlicher
- aspid, st. m. oder n.
- aspidus
- áspláetan, ae.
- aspûnbast
- aspûnrinta, st. sw. f.
- assa
- assach
- assela
- asselouc
- asspul
- ast, st. m.
- ast
- astalahi, st. n.
- astalathian
- astaloht(i), adj.
- astalohti
- astolohti
- astandanussi
- Âstanfeld, as.
- astaro
- aster
- asterlinga
- Âsteronhûs, as.
- Âsteruuald, as.
- asth
- Âsthlcbergon, as.
- Âsthof, as.
- astlîh, adj.
- astolohti
- Âstrammashuvil(a), as.
- Astrea
- astrengd, ae. adj. part. prt.
- astrenza, f.
- astrih
- astrinza
- astriz
- astriza
- âsuueif, st. m.
- âsuuih, st. m. n.
- âsuuihhanî, st. f.
- âsuuihhôn, sw. v.
- âsuuing, st. m.
- asuunt
- at
- ât-, as.
- atah
- atahaft, adj.
- atahafto, adv.
- gi-atahaftôn, sw. v.
- âtamôn, sw. v.
- gi-âtamôn, sw. v.
- ât(a)munga, st. f.
- âtar, adj.
- atar?, adj.
- atech
- atehc
- âteil, st. n.
- âteili, adj.
- âteilîg, adj.
- âteilîn, adj.
- âteilo, sw. m.
- âteilo, adv.
- atel, mhd. st. m.
- âtelo, as. adv.
- atemen
- aterment
- atermunza
- atersluzzela
- atertûba
- atha
- athac
- athach
- athe
- athech
- atheizeri
- ather
- athger
- athilari
- athinblume
- athon
- athonon
- athumtuht, as.
- athunga
- aticho, sw. m.
- atih
- atihich
- atimizzen
- atker
- ir-âtmazzen, sw. v.
- âtmazzunga, st. f.
- atsminz
- atmizzen
- âtmo, sw. m.
- âtmunga
- Âto
- ato
- atoh
- aton, andfrk.
- atrament, st. n.
- atraminza, f.
- Atreus, lat.
- atrunnige
- âtsac, as. st. m.
- atst
- attarminza
- attedun
- .. attes
- attich
- Attika, as.
- Attiko, as.
- atto, sw. m.
- attochc
- attramizt
- attûba, sw. f.
- Attumâr
- atuch
- atuh, st. m.
- atūlih
- âtum, st. m.
- ât(u)mazzen, sw. v.
- ir-ât(u)mazzen
- ât(u)mazzunga
- âtumblâst, st. m.
- âtumthrozza, sw. f.
- âtumlîh, adj.
- âtumôn
- âtumunga
- âtumzug, st. m.
- âtumzuht, st. f.
- atunlih
- atusi
- atz
- au, interj.
- au
- au-
- aua
- aua
- auaere
- auar
- auar
- auarata
- auaruza
- aubull
- auchsal
- aucweħ
- aue
- auen, s.
- auensterre
- auer
- aueraf
- auerborna
- auereza
- auergulde
- aueruthe
- auerze
- auf
- auffe
- aufuori
- Augustinus, lat.
- Augustus, lat.
- auir
- auista
- aukken
- aul
- aule
- auo
- auo
- auor
- aur
- aura
- auren
- auri
- aurîna, f.
- aurogs
- aus
- Auses
- auste, st. m.
- auuad
- auur
- auurchalauuer
- auvikent
- auzoraht
- auzorht
- avalôn, sw. v.
- gi-avalôn, sw. v.
- avara, sw. st. f.
- avarah
- avarah(i), st. n.
- avaren, sw. v.
- gi-avaren, sw. v.
- ir-avaren, sw. v.
- avarôn, sw. v.
- gi-avarôn, sw. v.
- gi-avarôt, st. m.
- avarunga, st. f.
- gi-avarunga, st. f.
| | aspa sw. f., mhd. MWB aspe, nhd. DWB espe, dial. aspe Schweiz. Id. 1,571, Fischer 1,342 f., Ochs 1,75, Rhein. Wb. 1,286; aspen Schm. 1,168; mnd. mnl. espe; ae. æsp(e), æps(e); an. ǫsp. — Graff I, 491. Die einsilbigen Formen sind erst im 14. 15. Jh. häufiger belegt (dreimal im 12. Jh.) und sicher junge Kürzungen. asp-: nom. sg. -a Gl 2,519,46. 3,42,41 (11 Hss.). 95,4 (SH A, 5 Hss.). 173,42 (SH A, Anh. a). 195,62 (SH B). 261,2 (SH a 2). 290,32 (SH b, 2 Hss.). 309,54 (SH d). 353,12. 467,6 (6 Hss., 9./10.—13. Jh.). 468,24. 38. 509,38. 603,42. 4,104,36 (Sal. a 1, 4 Hss.). 163,42 (Sal. c). 5,34,10 (SH A); -e 3,42,42 (5 Hss.). 95,5 (SH A). 195,62 (SH B). 261,2 (SH a 2). 386,20 (Jd). 545,40 (2 Hss.). 567,43 (2 Hss.). 713,29. 4,104,37 (Sal. a 1, 2 Hss.). 193,36; -i 3,40,16 (clm 19 488, 12. Jh.); -] 42,43 (7 Hss., darunter clm 19 488, 12. Jh.). 57,18. 95,5 (SH A, 2 Hss., eine Eins. 171, 12. Jh.). 4,356,1; gen. sg. -un 5,40,36 (Vat. Reg. 1143, 11. Jh., s. u. 3). — asꝑ: nom. sg. Gl 4,193,36 (14. Jh.). — asph-: nom. sg. -a Gl 3,42,42 (13. Jh.); -] 45 (15. Jh.). esp-: nom. sg. -a Gl 3,42,45 (Frankf., 14. Jh.). 95,6 (SH A, Darmst. 6, Trier 31, hier von jüngerer Hand aus aspa korr.; beide 13. Jh.); -e 42,46 (3 Hss., 14. 15. Jh.). 720,37 (Berl., Lat. fol. 735, Marienfeld, Westf. 13. Jh.). [Bd. 1, Sp. 679] haspa: nom. sg. Gl 3,53,65 (cgm 5250, Tegernsee 11. Jh.). 261,2 (SH a 2, Graz 859, 13. Jh.). 467,6 (Paris. 9344, Echternach, Noltensches Bl., beide 11. Jh.). 1) Espe, Zitterpappel, Name von Populus tremula L.: tremulus, -a Gl 3,42,41. 53,65. 57,18. 95,4. 173,42. 195,62. 261,2. 290,32. 309,54. 353,12. 386,20. 467,6. 468,24. 38. 509,38. 545,40. 603,42. 713,29. 720,37. 4,104,36. 356,1. 5,34,10. aspa ł bibiliner ł forchtleicher tremulus 4,163,42. tremulus arbor 3,567,43. 4,193,36. 2) übertr. auf die Esche, Fraxinus excelsior L. (über die Verwechslung von Espe und Esche in den heutigen Maa. vgl. die Wbb.): aspa fraxinus [... eruta, Prud., Symm. ii, 457] Gl 2,519,46. fraxinus 3,40,16 (14 Hss. asc, 5 asca, 1 assach?, 2 eskîn-, 6 aschboum mhd., 1 eskîn, 1 tirnboum). 3) unklar nach Konstruktion und Bedeutung ist krulbast ł aspun radix tamaricus Gl 5,40,36. Gehört aspun zu radix? (vgl. ericiscarpo .i. radix tamaricae CGL iii,582,19; erice idest tamarice 539,7); oder als Variation von krul- zu bast? (vgl. aspûnrinta Gl 3,473,2)? Äußerlich haben Espe und Tamariske (Myricaria Germanica L.) keine Ähnlichkeit. Nach Hegi v, 1,551 war die Rinde der Tamariske früher offizinell. Über Verwendung des Espenholzes in Volksmedizin und Zauber vgl. Hwb. d. dt. Abergl. 2,1020 ff., Schweiz. Id. 1,571 s. v. asp. Abl. espîn.
aspelle s. AWB arsbelli st. n.
aspen s. AWB espîn mhd. adj.
asperastlicher scrutabilis Gl 4,159,41 (Sal. c, 13. Jh.) verstehe ich nicht. In der Parallelüberlieferung Sal. a 1 wird das Wort mit rust-, rostlîh ‘erforschbar, untersuchbar, durchwühlbar’ übersetzt, Gl 4,96,26, s. rustlîh adj. Aber was ist aspe-? der Rest eines lat. Wortes?
aspid st. m. oder n., aus lat. aspis, -idis; vgl. mhd. MWB aspis f.; mnl. aspis m. — Graff I, 491. aspides: gen. sg. I 42,1. [aspid-: nom. pl. -es, gen. pl. -um Npw 13,3. Cant. Deut. 33 sind lateinisch, wahrscheinlich auch gen. sg. -is Pw 57,5.] aspis, Schlange, Natter: dhazs chind uuas gerondi fona muoter brustum ubar dhes a. hol delectatur ... infans ab ubere super foramine aspidis.
[aspidus Gl 1,258,26 (K: tipus kilihnessi edho a. typus figura vel aspidus) ist lateinisch (für aspectus Ra).]
[áspláetan ae. s. á-spláetan sw. v.]
aspûnbast? vgl. AWB aspa sw. f. 3.
aspûnrinta st. sw. f. aspun-rinda: nom. sg. Gl 3,473,2 (Bonn 218, 11. Jh.). Espenrinde, -bast: scortia (vgl. interruscus scorcia mediana CGL iii, 591,41; Duc. s. v. scortia 2; ital. scorza; auch Gl 3,4,64. 483,46. 580,10); zur Verwendung von Espenrinde als Heilmittel vgl. nim æps rinde Leechd. ii 332,7. 116,1; Diut. 2,272; außerdem Hwb. d. dt. Abergl. 2,1020 ff. und die Maa.-wbb. s. v. aspe.
assa s. AWB ahsa st. f.
assach fraxinus Gl 3,40,11/12 (Wien 85, Lambach 11. Jh.) kann der Bedeutung wegen nicht mit mhd. nhd. MWB assach ‘Kübel, großes Holzgefäß’, vgl. DWb. 1,587, Schm. 1,156, verbunden werden, vgl. Beitr. 64,334 f. Die Glosse übersetzt fraxinus (14 Hss. asc, 5 asca, 2 eskîn-, 6 aschboum mhd., 1 eskîn, 1 aspa, 1 tirnboum). Sie gehört zu einer Sammlung [Bd. 1, Sp. 680] von Baumnamen und ist entweder als ascahi ‘Eschengehölz’? zu lesen oder nur verschrieben für asch, s. asc. |
| |