| - kullantar
- kolinder
- koller
- k u lt
- kûma, st. f.
- kuman
- kumbalboro, sw. m.
- kumbar(r)a, sw. st. f.
- kume
- kûmen, sw. v.
- kûmôn, sw. v.
- bi-kûmen, sw. v.
- ir-kûmen, sw. v.
- kumft, st. f.
- kumftîg, adj.
- kumftgî, st. f.
- kûmida, st. f.
- kûmîg, adj.
- kûmgên, sw. v.
- kûmgî, st. f.
- kumih, st. m.
- kumil, st. m.
- kumîn, st. n.
- kumistadal, st. m.
- kumistuodal, st. m.
- kûmo, adv.
- kûmôn
- kumpel
- kumph, st. m.
- kumphil, st. m.
- kumpost, st. m.
- kompost, st. m.
- kumtum
- kûmunga, st. f.
- -kuna(c)h
- kunauuid, st. f.
- kund1, adj.
- kundi1, adj.
- kunt?, Verbaladj.
- -kund2
- gi-kund, st. m. n.
- -kunda, st. f.
- -kunda, sw. f.
- -kundalîh
- kundâra, sw. (st.?) f.
- kundâri, st. m.
- kunden
- kundôn
- bi-kunden, sw. v.
- bifora-kunden, sw. v.
- thuruh-kunden, sw. v.
- far-kunden, aostndfrk. sw. v.
- fora-kunden, sw. v.
- fora-gi-kunden, sw. v.
- fram-kunden
- gi-kunden, sw. v.
- gi-kundôn, sw. v.
- ir-kunden, sw. v.
- uuidar-kunden, sw. v.
- zuo-kunden, sw. v.
- -kundenti
- -kundentlîh
- kundhaft, adj.
- kundi1
- -kundi1, adj.
- -kundi2, adj.
- -kundi, st. n.
- -kundî1, st. f.
- -kundî2, st. f.
- kundida, st. f.
- gi-kundida, st. f.
- -kundida1
- -kundida2
- -kundîg
- kundigen, andfrk. sw. v.
- kündic, mhd. adj.
- -kundlîh1
- -kundlîh2
- kundlîhho, adv.
- kundname, mhd. sw. m.
- kundnessî, st. f.
- kundo, sw. m.
- kundo
- kundôn
- -kundôn
- ana-kundôn, sw. v.
- kuneg-
- kunegolin
- kunele
- kunfruotta
- kunft
- kunftino
- kung-
- küng-
- kungeskerze
- küngl
- kunig-
- kunigeskerze, mhd. sw. f.
- kunig(i)lî(n)chen, mfrk. st. n.
- kunigł
- kuning, st. m.
- kuningdôm, as. st. m.
- kuningeshof, st. m.
- kuninggelt, st. n.
- kuninghelm, st. m.
- kuningilîn, st. n.
- kuningin, st.
- kuningisc, adj.
- kuninglîh, adj.
- kuninglîhho, adv.
- kuningrîhhi, st. n.
- kuni(n)grihtâri, st. m.
- kuningstuol, st. m.
- kuninguesof
- kunirîhhi, st. n.
- kunkula, st. sw.?
- kunna, st. f.
- kunnamahtîg, adj.
- kunnan, prt.
- fir-kunnan, prt.
- in-kunnan, prt.
- bi-kunnen
- kunnên, sw. v.
- gi-kunnên, sw. v.
- ir-kunnên, sw. v.
- -kunnênti
- kunnessi
- kunni, st. n.
- gi-kunni, st. n.
- gi-kunni, adj.
- -kunni, adj.
- kunnig
- kunnîg1, adj.
- -kunnîg2
- -kunniglîk
- kunnihaftî, st. f.
- kunnilîhho, adv.
- kunniling, st. m.
- kunniruns
- kunniscaft, st. f.
- kunnizala, st. f.
- kunnizalâri, st. m.
- kunnobuoh
- kunnogilîh, Subst.
- be-kunnon, aostndfrk. sw. v.
- gi-kunnunga, st. f.
- kunol, st. m. oder n.
- kunsele, mhd. st.
- kunst
- kunst, st. f.
- fir-kunst, st. f.
- ku(n)stheitî, st. f.
- kunstîg, adj.
- kunt
- gi-kunt1, st. f.
- gi-kund, st. m. n.
- gi-kunt2, st. f.
- kuntil, st. m.
- kuntisal, st. n.
- kunuchel
- kununga
- kuo, st. f.
- kuoa, st. f.
- kuofa, st. sw. f.
- kuofelîn, mhd. st. n.
- kuohhil, st. n.
- kuohhilîn, st. n.
- kuohhiling, st. m.
- kuohhilo, sw. m.
- kuohho1, sw. m.
- -kuohho2
- kuol
- kuolen, sw. v.
- gi-kuolen, sw. v.
- ir-kuolen, sw. v.
- kuolên, sw. v.
- gi-kuolên, sw. v.
- ir-kuolên, sw. v.
- kuoli, adj.
- kuolitha, aostndfrk. st.
- kuolî(n)
- kuolina
- kuolmantel, mhd. st. m.
- kuolôn, sw. v.
- kuomelctra, st. sw.?
- kuonheit, st. f.
- kuoni, adj.
- kuonî, st. f.
- kuonîg, adj.
- kuono, adv.
- kuosmero, st. n.
- kuouuurz, st. f.
- kupferîn, mhd. adj.
- kupferment, mhd. st. n.
- kupferrouch, mhd. st. m.
- kuph
- kupha
- kupha
- kuphar, st. n.
- koffar, st. n.
| | kullantar, kolinder, koller (zur Formenvielfalt vgl. auch Marzell, Wb. 1,1160) st. m. (n.?), nhd. DWB koriander (Neuentlehnung?); ae. cellender, -dre; vgl. lat. cori-, coliandrum. — Graff IV,389. Alle Belege im Nom. Sing., wenn nicht anders angegeben. chull-an-tar: Gl 3,572,33 (clm 14747, 9. Jh.; h über c- geschrieben); -tres: gen. sg. 1,328,6 (M, 5 Hss., 1 Hs. --); -dres: dass. 8 (M); -in-tar: 322,6 (Sg 9. Sg 295, beide 9. Jh.). 3,572,33/34 (2 Hss., darunter Sg 299, 9. Jh.); gen. sg. -]es 1,274,62 (Jb-Rd); -ter: 322,7. 3,574,25; -en-: 1,356,37 (S. Paul XXV d/82, 9./10. Jh.). — choll-antir: Gl 4,168,50 (Sal. d); -ender: 363,27. — cull-antres: gen. sg. S 39,15 (Rez. 1); -indre: dat. sg. Publ. 62,448,9 (Paris 9532, Echternach 9. Jh.); -en-tar: Gl 1,322,6 (S. Paul XXV d/82, 9./10. Jh.); -un-dar: 338,21 = Wa 74,16 (k-); -der: 319,23 (Köln CCXI, 9. Jh.). — coll-ander: Gl 4,137,67 (Sal. c); -in-der: 3,589,45; -dir: 297,11 (SH d). 314,46 (SH e). chulin-der: Gl 3,575,15; -dir: 591,3; -dres: gen. sg. 1,328,8 (M, 2 Hss.). — cholinder: Gl 3,584,38. — culin: Gl 4,361,23; clander: 254,20. — col-in-der: Gl 3,104,28 (SH A, 4 Hss., k-). 172,46 (SH A, Anh. a, k-). 198,53 (SH B, k-). 331,66 (SH g, 3 Hss.). 604,24. 5,35,70 (SH A, k-). Hbr. I,192,280 (SH A, k-); -en-: Gl 3,495,21. 526,44. 4,364,9. — Mit noch stärkerer Anlehnung an die lat. Nebenform coliandrum, in Belegen des 13. u. 14. Jhs.: coliander: Gl 3,51,3 (-ds). 539,3. 552,22; coleands: Beitr. 73,261,135. Wohl in Vermischung mit Formen von holuntar (wie holinder, holenter u. ä., s. dort, für sambucus riscus), vom lat. Lemma her aber wie kolinder als ‘Koriander’ zu verstehen: hol-in-der: Gl 3,104,26 (SH A, 4 Hss., 1 davon -ds); -en-: 30 (SH A); -ts: 479,12; -dir: Thies, Kölner Hs. S. 164,4 (SH, vgl. Anm. 127). chollare: nom. pl. Gl 4,252,21 (M); choller: 3,679,23. Wohl verschrieben: quhillantar: Gl 3,572,34 (Sg 184, 9. Jh.; vgl. dazu Schatz, Ahd. Gr. § 286); chollan: 4,367,23 (-n zweifelhaft, Steinm.; oder verstümmelt, s. u.). Koriander, Coriandrum L.: chullintares [man: quod erat quasi semen] coriandri [album, gustusque eius quasi similae cum melle, Ex. 16,31] Gl 1,274,62. 328,6 (in 1 Hs. noch luppes übergeschr.), z. gl. St. cullentar 322,6. 338,21 = Wa 74,16 (coriandrum). 4,254,20 (-drum). coliandri ł coriandri id sunt chollare [zu:] coriandri [ebda.] 252,21. ... cuius et liber Numerorum meminit [Bd. 5, Sp. 458] dicens. erat man quasi semen coriandri cullunder. coloris bdellii [zu: ibi (im Land Hevilath) invenitur] bdellium [et lapis onychinus, Gen. 2,12] 1,319,23. chullenter [erat autem man quasi semen] coriandri (Hs. col-) [coloris bdellii, Num. 11,7] 356,37. coliander coriandrum (auch coli-) 3,51,3. 297,11. 314,46. 331,66. 495,21. 526,44. 539,3 (1 Hs. coriander). 552,22 (1 Hs. coriander). 572,33 (1 Hs. luppi). 574,25. 575,15. 584,38. 604,24. 679,23. 4,137,67. 168,50. 361,23 (vgl. u. 3,479,12). 363,27. Thies, Kölner Hs. S. 164,4 (holendir, vgl. dazu Formenteil). kolinder (auch hol-, s. Formenteil) ł krollo coliandrum vel psillios vel herba pulicaris [Hbr. I,192,280] 3,104,26 (5 von 9 Hss. hol-, s. Formenteil). 172,46. 198,53. 5,35,70. Hbr. I,192,280. collinder [nomina et virtutes coriandri. Graeci coriannon, alii corion, Latini] coriandrum [... nominant, Apul., De medic. herb. CII] Gl 3,589,45, hierzu wohl auch: holenter coriandrum 479,12 (vgl. Anm. z. St.). chulindir coriandrum (Hs. de coriandro) [Macer Flor. XXIX, Überschr.] 591,3, z. gl. St. atich chollan de coriandro 4,367,23 (über coriandro geschr.). colender steinuarn coriandrum [calefacit et stringit, Dynam. 411,31] 364,9. cullindre [manna] coriandro simile (Hs. am Rande: de colore, Steffen z. St. Anm. 7) [Hier., Ep. LXXVIII, PL 22,699] Publ. 62,448,9. feorzuc nahto uuarte he (nach der Medizineinnahme) ... daz he ... ni cullantres niinpiize ni des eies, des in demo tage gilegit si cullentrum non manducat S 39,15; — Unsicherheit bei der Zuordnung zeigt: Ysidorus marrubium ... album dicitur coleands. nigrum gotisuorgezze [zu: marrubium, Macer Flor. 1437] Beitr. 73,261,135. Vgl. koriander, krollo.
k u lt Gl 1,765,26 u. Anm. (Sg 70, 8. Jh., Steinm. erwägt kiuualtemes) [zu: non quia] dominamur [fidei vestrae, sed adiutores sumus gaudii vestri, 2. Cor. 1,23]. Lesung (auch von k und t) u. Ergänzung dieser Gl. sind völlig ungewiß, so Voetz in Ahd. I,486.
kûma st. f.; afries. kēme (vgl. Holthausen, Afries. Wb.2 S. 56). — Graff IV,397. chuma: nom. sg. Gl 2,318,39 (Re). Klage, Beschwerde: chuma querimonia [ohne Kontext].
kuman s. AWB queman.
kumbalboro sw. m. (zum ersten Glied vgl. as. kumbal, kumbl n., ae. cumbol n., an. kum(b)l, kubl n.). — Graff III,157 f. khunpal-porun: nom. pl. Gl 1,203,3 (K). — cumpal-poron: nom. pl. Gl 1,203,3 (Ra). Heerzeichenträger: scefina khunpalporun legiones cohortes (zur Bed. vgl. Splett, Stud. S. 284).
kumbar(r)a sw. st. f.; vgl. AWB kumbal-boro, ae. cumbor n. (in anderer Bed.). — Graff IV,405. Schwach: chumb-arrun: dat. sg. Npgl 67,28 (zu -rrvgl. Schatz, Ahd. Gr. § 263); -errun: dass. 107,9; acc. pl. 85,16. — cumpurie: nom. sg. Gl 3,6,32 (Voc.; zu -ie vgl. Beitr. 4,344 mit Anm. 2). Stark: chumb-irra: nom. pl. Gl 1,293,13 (Jb-Rd); -erra: dass. Np 71,17. 121,4. Nicht eindeutig: chumb-ira: nom. sg. Gl 4,163,44 (Sal. c; -v-); -eron: dat. pl. Np Cant. Abac. 9. Stamm, Volk, Geschlechtsverband: chumbirra [serviant tibi (Jakob) populi, et adorent te] tribus [Gen. 27,29] Gl 1,293,13. cumpurie tribus 3,6,32. 4,163,44. an [Bd. 5, Sp. 459] imo uuerdent kesegenot alle chumberra dero erdo benedicentur in ipso omnes tribus terrae Np 71,17. Pavlvs de tribu (dero chumbarrun) Beniamin Npgl 67,28. sedebitis et vos svper sedes dvodecim . ivdicantes dvodecim tribvs Israhel ir sizzent ouh uffen zeuuelf stuolin zeuuelf chumberrun Israhelis zeirteilenne 85,16, ähnl. Np Cant. Abac. 9 (tribus, Npw kunni). Christvs de tribu (chumberrun) Iuda Npgl 107,9 (Npw gislahti); mit christlicher Ausdeutung: mines truhtenis chumberra ih meino die an in geloupton . nals die in chriuzegoton die stigen darauf in die burg illuc enim ascenderunt tribus . tribus domini [vgl. tribus alio nomine dici possunt curiae ... duodecim tribus erant populi Israel: sed erant ibi mali, et erant ibi boni ... malae tribus crucifixerunt dominum, Aug., En.] Np 121,4 (Npw holden).
kume Gl 3,110,13 s. AWB kumîn.
kûmen, kûmôn sw. v., mhd. kûmen, nhd. dial. rhein. DWB käumen Rhein. Wb. 4,336 f.; as. kûmian, mnl. cumen; afries. kēma; zum Nebeneinander der Flexionsklassen vgl. Schatz, Germ. S. 371, Schatz, Ahd. Gr. § 503. — Graff IV,396 f. s. v. kûmjan, kûmôn. chum-: inf. -en Gl 2,89,52 (Paris Lat. 12445. clm 6355. Reims 671, alle 9. Jh.; 1 Hs. chu, vgl. Blech, Gl.-Stud. S. 296). 93,26. 4,321,42/43 (Vat. 7222, 9. Jh., Berl. Ham. 435, 9./10. Jh.); -an 2,645,37 (clm 18059, 11. Jh.; ein zweites chuman über dem vorhergehenden flevisse vielleicht ausrad., vgl. Steinm., s. unter 2); part. prs. -enti 4,319,51; -inti 2,84,23 (Stuttg. H. B. VI,109, 9. Jh.); chuti: dass. ebda. (Paris Lat. 3848, 12. Jh.). 93,53 (Fulda Aa 2, 9./10. Jh.); chomen: inf. 90,12 (Paris Lat. 12447, 10. Jh.; cho, vgl. Blech ebda.; zu -o- für u vgl. Blech a. a. O. S. 312). — kumist: 2. sg. O 5,7,19 (F); kumistu: dass. ebda. (PV); kum-: 3. sg. -it 6,33; 2. pl. imp. -et 4,26,30; 3. sg. prt. -ta 1,16,8 (DFP, V -m- aus n korr., vor -t- d ausgekratzt). 22,26. 3,10,5 (F, V vor -t- Rasur von i). 24,7 (DPV). 11 (DPV); -t 4,22 (V; mit Apokope des Endvokals); 3. pl. prt. -tun 4,26,10 (PV); kump-: 3. sg. prt. -ta 3,10,5 (P). 24,7 (F). 11 (F); -t 4,22 (P; mit Apokope des Endvokals); zu -p- nach m in FP vgl. Kelle 2,57. — cummenti: part. prs. Gl 2,84,24 (Madrid F 212, 10./11. Jh., vgl. Beitr. (Tüb.) 102,322,27; Steinm. cuminenti). Beitr. (Tüb.) 102,322,27 (Paris Nouv. acqu. lat. 1296, 10. Jh.). Verschrieben: kumtum: 3. pl. prt. OF 4,26,10. chum-: inf. -on Gl 2,87,16 (Bern 89, 9. Jh.). 93,25/26 (Sg 299, 9. Jh.); part. prs. -onti 53 (Sg 299, 9. Jh.). kund OF 3,4,22 s. unter AWB kunden. 1) intrans.: a) wehklagen, jammern, abs.: wib, ziu kumistu thar? [vgl. mulier, quid ploras, Marg. nach Joh. 20,13] O 5,7,19; b) sich (bei jmdm.) (über etw.) beklagen, beschweren: chuminti [item placuit, ut presbyteri, ... si de iudiciis episcoporum suorum] questi [fuerint, vicini episcopi eos cum consensu sui episcopi audiant, Conc. Carth. XXVIII p. 148] Gl 2,84,23. 93,53. 4,319,51. Beitr. (Tüb.) 102,322,27 (alle Hss. conquestus). chumon [si quis presbyter a praeposito suo correptus fuerit, debet utique apud vicinos episcopos] conqueri (conplangere) [, ut ab ipsis eius causa possit audiri, ebda. XI p. 145] Gl 2,87,16. 89,52 (Hs. noch vel questi). 90,12. 93,25/26 (beide Hss. noch vel questi). 4,321,42/43 (1 Hs. noch vel questi conplangere, 1 nur conplangere, vgl. Beitr. (Halle) 85,242); und alle Gll. ab Gl 2,89,52 wegen questi der Hss. auch zu Conc. Carth. XXVIII, s. o. [Bd. 5, Sp. 460] 2) trans.: etw. beklagen, bejammern, beweinen, mit abstr. Akk.: (Maria) kumta sero then grun; iz was ira einego sun O 1,22,26. tho kumt er sina freisun sus in thesa wisun 3,4,22 (PV, kund F). si (das kanaanäische Weib) quam ruafenti, kumta thio iro thurfti, klagota ira wewa bi ira dohter liaba 10,5. heime saz thiu suester inti kumta thaz ser, weinota iogilicho then bruader jamarlicho 24,7. (Jesus zu den Frauen:) ni riezet ir thaz minaz lib, ni kumet tod minan [vgl. filiae Hierusalem, nolite flere super me, Marg. nach Luc. 23,28] 4,26,30; ferner: 1,16,8. 4,26,10; — Glosse: (das Geschick) klagend erzählen (?): chuman [septem illum totos perhibent ex ordine menses rupe sub aeria deserti ad Strymonis undam flesse sibi et gelidis haec] evolvisse [sub astris mulcentem tigris et agentem carmine quercus, Verg., G. IV,509] Gl 2,645,37 (oder zum vorangehenden flesse/flevisse gehörig? Vgl. Steinm., der über flevisse ausrad. chuman vermutet). 3) refl.: klagen, jammern, mit refl. Akk. (u. abstr. Gen.): Martha sih tho kumta, so si zi Kriste giilta, serlichero worto; sia ruartaz filu harto O 3,24,11; ferner: 5,6,33. Abl. kûma, kûmunga.
bi-kûmen sw. v., nhd. dial. rhein. bekäumen Rhein. Wb. 4,338; mnl. becumen; afries. bikēma. — Graff IV,397. bi-chumen: inf. O 4,35,30. jmdn. bejammern, beklagen, mit Akk. d. Pers.: thaz sie (die 3 Frauen am Grab Christi) ... then liaban man gisalbon; joh muasin thes giflizan, gisuaslicho biriazan, ouh in then arumen gisuaslicho bichumen.
ir-kûmen sw. v. — Graff IV,397. Wohl verschrieben: ar-cumite: part. prs. nom. pl. m. Gl 2,148,75 (Frankf. 64, 9. Jh.; wohl für arcumīte, vgl. Blum, Canonesgl. S. 125 f.). sich (über etw.) beklagen, beschweren: arcuminte [item placuit, ut presbyteri, ... si de iudiciis episcoporum suorum] questi [fuerint, vicini episcopi eos (die Priester) cum consensu sui episcopi audiant, et inter eos definiant adhibiti ab eis episcopi, Conc. Carth. XXVIII p. 148].
kumft st. f., mhd. Lexer kunft, kumft, nhd. (älter) kunft; mnd. kumpst, kumst, komst, mnl. comst; an. kund; vgl. got. gaqumþs. — Graff IV,675. Zu n statt m vor f vgl. Braune, Ahd. Gr.14 § 123 Anm. 1. chumft: nom. sg. Nb 319,4 [242,16]; gen. sg. -]i I 26,22. Npw 137,1; -]e NpNpw 134,21. Np 95,13. 100,2. 118 T,147. Npgl 17,7. 72,10; dat. sg. -]i H 1,8,2. 4,2,2. Npw 4,3. 45,9; -]e Np Fides 37. Npgl 45,10. Npw Cant. Abac. 6. 8; acc. sg. -] I 25,12. 34,19. Nb 333,13 [252,15]. Npgl 9,20. 64,13. 81,Prooem. Npw 18,1. WF 1,2 [45,4]. — chunft-: gen. sg. -e NpglNpw 101,13; dat. sg. -e Npgl 4,3. 38,6. 82,2. 85,13. 95,10. 97,7. Npw Fides 37; acc. sg. -] Npgl 82,1. 97,3; gen. pl. -o 104,22; chuonft: acc. sg. WC 1,2 [45,4; Korr.]. cumft-: gen. sg. -i T 145,1; -e W 125,5 (BK, k- CF, -ūf- F) [223,32]; dat. sg. -i S 33,104 (Wk). — kunft: nom. sg. T 147,1 (2; c-). O 2,12,44 (FV). 14,76. 3,24,17 (FPV); acc. sg. -] 2,14,118. 3,24,5 (DFV); nom. pl. -]i 2,12,46; acc. pl. -]i 1,23,6. 4,18,34; cunfpt: nom. sg. T 145,18 (zu -fpvgl. Sievers, Unters. S. 15 Anm. 3); cuonft: acc. sg. WBK 1,2 [45,4]; kunf: nom. sg. OP 2,12,44 (zum Abfall des -t vgl. Kelle 2,499); acc. sg. 3,24,5. cuomst: acc. sg. WA 1,2 (zu -st vgl. Sanders, Leid. Will. S. 175, Pfeifer, Et. Wb.2 S. 694). [Bd. 5, Sp. 461] Verschrieben: kunst: nom. sg. OD 3,24,17 (zur Verschr. vgl. Piper S. 200). chumft Npgl 72,11 s. unter kunst. 1) das Kommen, Ankunft: a) auf eine Person, auch den Heiligen Geist bezogen: α) allgem.: ni firnimist thu ouh thanne, war er (ther heilego geist) faran wolle, joh wanana thih rine thie selbun kunfti sine O 2,12,46. Martha ..., so siu thia kunft gihorta, ... ilta Kriste ingegini [vgl. Martha ... ut audivit, quia Iesus venit, Joh. 11,20] 3,24,5; ferner: 2,12,44. 3,24,17; in einem Gleichnis: inkagan louffant uuiho magadi cagan denne chumfti (des Bräutigams) tragante heitariu liotfaz occurrunt sanctae virgines obviam tunc adventui H 1,8,2; β) spez.: vom Kommen Christi: bezogen auf seine Geburt, sein erstes Erscheinen: in dhemu heilegin Daniheles chiscribe ist umbi dhea Christes chumft ęrnustliihho araughit in Danihelo igitur tempus adventus eius certissime ostenditur I 25,12. fona Daniheles ziide ... untazs dhiu selbun Christes chumfti ziidh mera sindun dhanne zehanzo endi feorzuc uuehhono chizelido usque ad praesens tempus 26,22 (in freier Übers., vgl. Eggers, Wb. s. v. praesens). thaz er (Johannes der Täufer) then liutin ouh gikundti thio druhtines kunfti O 1,23,6. (die Samariterin) erist thara in thia burg deta sina (Jesu) kunft kund 2,14,118. abanemendo dia uuiga . unz ze ende dero erdo. Daz uuas in sinero aduentu (chumfte) . do fone Augusto Iani porta betan uuard NpglNpw 45,10 (= Npw 9). so uuerdent feizt dero tugedo . ioh die uzzerosten gentes . die desertum uuaren . unz an Christi aduentum (chumft) Npgl 64,13. du hortist mih (chuit diu heiliga christenheit) in demo gibete dere propheton unde dere rehten die dinera chumfti paten Npw 137,1 (Np incarnationis). dero sinero cumfte geron ih ex toto corde [vgl. eius in adventum ... dirigo sensum, Expos.] W 125,5 [223,32]; ferner: O 2,14,76. NpNpw 134,21. NpglNpw 4,3 (Np adventus). 101,13. Np 100,2. 118 T,147. Npgl 17,7 (Np adventus). 72,10. 81,Prooem. 85,13. 97,3. Npw Cant. Abac. 6 (alle Np adventus). W 1,2 [45,4; Korr.]; in der Verbindung êriro, êristo kumft: danne freuuent sih sinero ererun chumfte alle uualtpouma tunc exsultabunt omnia ligna silvarum a facie domini . quia venit Np 95,13. in primo aduentu (an dero erun chunfte) Npgl 82,2. uuanda er (Christus) sina eristen chumft chundet Npw 18,1 (Np primum adventum); — bezogen auf die Wiederkunft zum Jüngsten Gericht, das zweite Erscheinen Christi: ci thes cumfti alle man ci arstandanne eigun mit lichamon iro ad cuius adventum omnes homines resurgere habent cum corporibus suis S 33,104, z. gl. St. NpNpw Fides 37. soso blekezunga uzgengit fon ostana inti offanota sih unz anan uuestana, so ist thiu cunfpt thes mannes sunes adventus filii hominis T 145,18. kehursche dina aduentum (chumft) . so die freisa sih erheuen . die fone imo (d. i. dem Antichrist) . unde fone dien sinen chumftig sint Npgl 9,20 (Npw zuokumft). in dera gotis chumfte uuerdent ubirteilit die uuerltlichen dero sin ce demo ubile ramet Npw Cant. Abac. 8 (Np in secundo aduentu); ferner: T 145,1. 147,1 (2; alle adventus). Npgl 97,7 (Np adventus); in der Verbindung ander kumft: so des zit uuirdet . so irteilet er liuten in rehte ... In secundo aduentu (an dero andrun chunfte) 95,10; ferner: 82,1 (Np secundus adventus); [Bd. 5, Sp. 462] b) auf einen Zeitabschnitt bezogen: giu intlazit pleichenti nahemu tage naht chumfti iam cedet pallens proximo diei nox adventui H 4,2,2 (zum Dat. tage vgl. Ahd. poet. Texte S. 310). warun tho thie ziti ... thaz ouh thaz huan gikundti thes selben dages kunfti O 4,18,34. 2) Eintreffen (von Ereignissen, von Zukünftigem): uuaar ist chiuuisso untazs dhea chumft Christes chiburdi, dhazs ni bilibun ano herrun iudæoliudi fona Iudases chunne certum est enim usque ad ortum Christi non defuisse principes Iudaeorum populi ex genere Iuda I 34,19. ube ieht tinges so chumftig ist . taz sin chumft quis neist noh note neist . uuio mag taz ioman uuizen fore chumftig? si quid ita futurum est . ut eius eventus non sit certus ac necessarius . qui poterit id eventurum esse praesciri? Nb 319,4 [242,16]. got nesihet tiu futura nieht after iro chrefte . nube after sinero magenchrefte. Daz siu futura sint . daz sint siu an in selben . uuanda siu noh nechamen . imo sint siu prescientia . âne chumft 333,13 [252,15]. 3) das Zukünftige, Zukunft: (Pharao) sazta in (Ioseph) ze herren sines huses ... daz ... er sine herosten fruotheit lerti . daz chit prouidentiam futurorum (peuuarunga chunfto) Npgl 104,22; — bezogen auf das Jenseits, das ewige Leben: vnz ih hier bin . so ist si (min uuist) darauuidere nieht . so si in futuro (in chunfte fure) uuirdet Npgl 38,6 (Npw in dero chumftigen uuerlte). Abl. kumftîg; vgl. after-, AWB bî-, AWB fram-, AWB nâh-, saman-, samant-, ûf-, uo-, zisamane-, zuokumft. [Woitkowitz] |
| |